Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Το banoffe της ανακύκλωσης...

Ανακύκλωσης συνέχεια... Έμειναν που λέτε κάτι κουραμπιέδες από τα Χριστούγεννα. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινείς, πάντα μένουν οι κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα! Εγώ ούτε να τους βάλω στο στόμα μου! Ο Γιάννης πάλι που τάχα τους τρώει, έφαγε μόνον ένα!!! Τόσος κόπος για έναν κουραμπιέ; Κι όμως! Του είπα να μην φτιάξω, αλλά μου είπε πως θα μυρίσει το σπίτι Χριστούγεννα! Ευτυχώς φέτος ήμουν προνοητική και έφτιαξα μισή δόση!!! Βέβαια τα Χριστούγεννα που ήρθε η πεθερά μου, έφερε κι αυτή τους δικούς της και γίνανε πολλοί!!! Πάμε λοιπόν τώρα να τους ανακυκλώσουμε και να τους ταΐσουμε σ' αυτόν που δεν τους έφαγε όταν έπρεπε!!!!!!
Η συνταγή αυτή είναι του Άκη... του Πετρετζίκη ντε! Αλλά όπως πάντα λίγο πειραγμένη από μένα!

ΥΛΙΚΑ:

220 gr κουραμπιέδες (ή μπισκότα τύπου digestive)
200 gr ζαχαρούχο καραμελωμένο
2-3 μπανάνες
200 ml κρέμα γάλακτος
300 gr σοκολάτα κουβερτούρα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
Σε έναν δίσκο τοποθετώ ένα τσέρκι 22 εκ διαμέτρου.
Θρυμματίζω τους κουραμπιέδες με το χέρι (δεν χρειάζεται multi) και αφαιρώ τα αμύγδαλα. 
Ρίχνω τους κουραμπιέδες μέσα στο τσέρκι και τους πατάω με την πίσω μεριά του κουταλιού, μέχρι να γίνει μια ενιαία βάση. (Αν βάλετε μπισκότα, θα χρειαστείτε 100 gr μαργαρίνη για να σταθεί καλά η βάση σας) 
Το ζαχαρούχο πρέπει να το έχετε καραμελώσει από την προηγούμενη (κλειστό το κουτάκι, το βάζετε μέσα σε μια κατσαρόλα και το βράζετε για 2-3 ώρες), για να έχει κρυώσει καλά. Εγώ χρησιμοποίησα αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία, που αγόρασα από το LIDL και κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά, χωρίς τις ώρες βρασίματος!!! 
Απλώνουμε την καραμέλα λίγη-λίγη και με προσοχή πάνω απ΄την βάση. 

Κόβουμε τις μπανάνες σε πολύ λεπτές φέτες. Εμένα μου πήρε 2 μπανάνες και λίγο... εξαρτάτε από το μέγεθος που έχουν. 
Αραδιάζουμε τις μπανάνες πάνω στην καραμέλα και τις πατάμε ελαφρά για να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα κενά. 
Βάζουμε την κρέμα γάλακτος σε ένα μπρίκι για να ζεσταθεί (να μην βράσει όμως). Σε ένα μπολ κόβουμε την κουβερτούρα σε όσο μικρότερα κομμάτια μπορούμε. Εγώ χρησιμοποίησα μισή κουβερτούρα και μισή γάλακτος... Ανακύκλωση σε όλα! Μόλις η κρέμα γάλακτος είναι έτοιμη, την περιχύνουμε στην σοκολάτα και ανακατεύουμε καλά, μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά. 
Περιχύνουμε το banoffe και το τοποθετούμε στο ψυγείο να παγώσει για τουλάχιστον έξι ώρες. 
Ξεφορμάρουμε βάζοντας ένα κοφτερό μαχαίρι γύρω-γύρω, αφού πρώτα το έχουμε βρέξει λιγάκι. Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!
Καλή όρεξη!

Υ.Γ= Μην νομίζετε ότι οι κουραμπιέδες τελείωσαν!!! Θα επανέλθω και με άλλη συνταγή...

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Πλεκτή θήκη για βελόνες

Ένας από τους καημούς τις μάνας μου, ήταν πως ποτέ, δεν αποτελείωνα ότι ξεκινούσα. Ε, μετά έβγαλα σημαντικότερα προβλήματα και έπαψε να ασχολείται μ΄αυτό. Βέβαια, η λόξα μου, δεν άλλαξε με τα χρόνια. Πάνω στο κομοδίνο υπάρχουν τρία βιβλία που τα διαβάζω εναλλάξ. Μέσα στο καλάθι, δίπλα στην μεγάλη πολυθρόνα , με περιμένουν τρία μισοτελειωμένα πλεκτά. Τα δύο με βελονάκι, το άλλο με βελόνες. Μέσα στο μπαουλάκι ένα κέντημα, αυτό είναι το αρχαιότερο όλων. 
Όπως είναι φυσικό, τόσα τζάτζαλα μάτζαλα , θέλουν και συμμάζεμα. Κουτιά, κουτάκια, τσαντάκια, κασετίνες, καλάθια και πάει λέγοντας. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η περιέργεια του Μάριου, τι είναι αυτό, τι κάνει το άλλο... Αποφάσισα πως οι βελόνες είναι επικίνδυνες. Τις έπαιρνε και έπαιζε ξιφασκία! Ήθελα να φύγουν από το κυλινδρικό τσίγκινο κουτί, όπου ήταν πρόκληση για εκείνον. Πήρα τα κουβάρια μου, ξηλώματα μιας παμπάλαιας ζακέτας μου, και ιδού. Θήκη για βελόνες, πρακτική και ασφαλής! 
Ο μικρός δεν δίνει καμιά σημασία στις βελόνες πια. Δεν είναι γυμνές στο οπτικό του πεδίο. Τις έντυσε η μανούλα στα μάλλινα. 
Σας αφήνω. Πηγαίνω ν΄αποτελειώσω κάτι τις από τα ατελείωτα. Γιατί δεν σας είπα, (ακούς μαμά;) όλα τα φέρνω εις πέρας ,όταν θέλω εγώ. Σας γλυκοφιλώ!

Ειρήνη

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Πανσέτα γεμιστή...

Γεια σας, γεια σας... Νομίζω ότι έχω πολλές μέρες να γράψω, πολλές μέρες να μπω και να διαβάσω άλλα blog. Ο μικρός όμως με έχει γονατίσει... Λίγο ένα κρυωματάκι, ένας βήχας που τον ταλαιπώρησε και όλα όσα ακολουθούν! Αυτό το καθάρισμα της μύτης ποιος το ανακάλυψε; Κλάμα τρελό, δάκρυ κορόμηλο και το παιδί μου να χτυπιέται σαν το χταπόδι!!! Κι από γκρίνια; Στο φουλ!!! Έχει βέβαια και τα δοντάκια του ο δόλιος! Δυο έχουμε και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα... Κουτουλάω ολημερίς! Αυτό δεν με εμπόδισε απ' το να φτιάξω ένα καλό Κυριακάτικο φαγάκι! Σας το παρουσιάζω και τρέχω να ταΐσω, να κοιμίσω κι αν θέλει ο καλός Θεούλης να κοιμηθώ κι εγώ ένα δίωρο, πριν με πάρουν τέσσερις!!!
Με τα ρολά έχω μια τρέλα! Η τρέλα μου αυτή όμως πολλές φορές στέφθηκε από... παταγώδεις αποτυχίες!!! Μα κι αυτό το χοιρινό βρε παιδάκι μου στεγνώνει τόσο εύκολα! Η χειρότερη μου; Ένας κρεοπώλης είχε τη φαεινή ιδέα να μου δώσει για ρολό το εσωτερικό (στρόγγυλο κομμάτι) από μπριζόλα κόντρα... Δεν σας λέω τίποτε!
Ώσπου βρήκα την λύση: πανσέτα!!! Αυτό το κομμάτι κρέατος, έχει αρκετό λίπος και δεν υπάρχει περίπτωση να στεγνώσει. Το μόνο που χρειάζεστε είναι ένας καλός κρεοπώλης, που θα σας βγάλει ότι κοκαλάκια μπορεί να έχει και να σας το ανοίξει!

ΥΛΙΚΑ:

1 kg πανσέτα
3 φέτες μπέικον
2 μπαστουνάκια κεφαλογραβιέρα
1/2 κόκκινη πιπεριά
μουστάρδα
σκόρδο σε σκόνη
αλάτι και πιπέρι
λάδι

πατατούλες για να το συνοδεύσετε

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Πλένουμε και στεγνώνουμε καλά το κρέας. Αλατοπιπερώνουμε, ρίχνουμε το σκόρδο και αλείφουμε με μουστάρδα.
Βάζουμε πάνω στο κρέας εναλλάξ το μπέικον, την πιπεριά και την κεφαλογραβιέρα. 
Τυλίγω το κρέας, με οδοντογλυφίδες το κλείνω σε όσα περισσότερα σημεία μπορώ και αν θέλω το δένω και με κλωστή. Εγώ το χιλιοέδεσα, γιατί μου την δίνει που φεύγει η κεφαλογραβιέρα από μέσα... μετά από τα μισά του ψησίματος όμως μου την έκανε!!!   
Τοποθετούμε το ρολό μας στην γάστρα μαζί με πατατούλες, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε ελάχιστο νεράκι (ένα φλυτζανάκι του καφέ). 
Εγώ έβαλα και λίγη bbq πάνω στο ρολό, για έξτρα γεύση! Ψήνουμε στους 200 βαθμούς με αέρα για 1,5 με 2 ώρες, μέχρι να ροδοκοκκινίσει το κρέας. Αν θέλουμε μετά την 1 ώρα, το γυρίζουμε να κοκκινίσει και από την κάτω πλευρά.
Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!
Καλή όρεξη!

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Ε! Πόσα είμαι; Εκατό είμαι;

Το καλοκαίρι που μας πέρασε καθίσαμε κάπου να φάμε σουβλάκια (καλαμάκια για όσους μας διαβάζουν από το κλεινόν άστυ). Έρχεται λοιπόν μια όμορφη κοπέλα να πάρει παραγγελία. Ο Μάριος όπως πάντα περίεργος και ομιλητικότατος την ρωτά
 -Πως είναι κυρία το όνομα σας; 
-Αχ τι γλυκό παιδάκι, Ζωή με λένε. Εσένα; 
-Μάριος και τι χρονών είστε; 
-Α, Μάριε καλύτερα να σου πω το βάρος μου παρά την ηλικία μου. 
Γέλασα και της απάντησα 
-Εγώ προτιμώ να σας πω τα χρόνια μου παρά τα κιλά μου! 
Δεν κατάλαβα, γιατί δεν ήθελε να πει πόσων χρονών ήταν. Είμαι σίγουρη πως δεν ήταν πάνω από τριάντα και άσε που ήταν κουκλίτσα. Τι θέμα κι αυτό που έχουμε με τους αριθμούς. Εγώ ας πούμε σήμερα κλείνω τα 41. Σάμπως δεν τα έζησα; Ή μήπως δεν τα δείχνω; Το ίδιο και με τα κιλά είμαι 100 ολόκληρα κιλά. Αν πω πως είμαι 57 θα με πιστέψει κανείς; Και 90 να σου πω, η ζυγαριά ψεύτρα θα με βγάλει. Κάνουμε λοιπόν την σούμα: είμαι 41 χρονών και εκατό κιλά. Είμαι σύζυγος, μαμά, κόρη, αδερφή, φίλη και ηθοποιός (αχ παραλίγο θα το ξεχνούσα!). Σε κάποια τα καταφέρνω ικανοποιητικά, σε κάποια άλλα θέλω δουλειά ακόμη. Δεν χαλιέμαι όμως, έβαλα σε μια σειρά τους ρόλους μου. Άλλωστε έχω άψογους συμπρωταγωνιστές. Με τα χρόνια μου, ειλικρινά καλά είμαι. Με την δουλειά μου επίσης. Έκανα ότι μπορούσα να κάνω. Πήρα ότι έδωσα. Θα μου πείτε και με τα κιλά ομοίως, ότι έφαγα πήρα. Ναι, αλλά δεν είμαι ικανοποιημένη. Εδώ να μου κάθισαν, στο λαιμό και όχι μόνον, τα 100 ΔΕΝ τα θέλω. Δεν υπήρξα ποτέ οστέινη, αλλά και τόσα δεν τα γουστάρω, πνίγομαι. Τι σας τα λέω; Με τα λόγια δεν αδυνάτισε κανείς. Οκ. Τώρα όμως που διανύω την πέμπτη δεκαετία της ζωής μου νιώθω να με βαραίνει μόνον το βάρος και ήθελα να σας το πω να μου φύγει το ένα βάρος. Άντε να  βάλω και τα κιλά σε μια τάξη, να παντρέψω και το παιδί και να κλείσω τα μάτια μου. Αν και ο αντρούλης μου θα προτιμούσε να κλείσω το στόμα μου. Έστω που και που, αν όχι για πάντα. Σας γλυκοφιλώ και σας κερνώ γλυκάκι κουταλιού, σταφύλι, από τα χέρια της αδερφούλας μου!
 Οι τούρτες κομμένες, άντε όλοι, συμπαράσταση στην γραία! Σας ξαναγλυκοφιλώ!

Ειρήνη

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Κέικ εσπεριδοειδών...

Ας φάμε κι ένα γλυκάκι, όλο φαγητά φτιάχνω τελευταία!
Ένα κέικ αφράτο, μυρωδάτο και πολύ νόστιμο! Βασίζετε πάνω στην συνταγή, που χρόνια τώρα, φτιάχνει η θεία μου... Εδώ λίγο πειραγμένη, για να έρθει στα γούστα μας!


ΥΛΙΚΑ:
για το κέικ:
4 αβγά
1 1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
1 φλιτζάνι λεμονάδα με ανθρακικό
3/4 φλιτζάνι σπορέλαιο
1 μπέικιν
1 βανίλια με λεμόνι
2 1/2 φλιτζάνια αλεύρι
80 gr κόντιτα

για το γλάσο:
1 λεμόνι (χυμό)
ζάχαρη άχνη (όσο πάρει)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Χωρίζω τα ασπράδια από τους κρόκους. Χτυπάω σε δυνατή ταχύτητα στο μίξερ τα ασπράδια, μέχρι να έχουμε μια αφράτη μαρέγκα. 
Προσθέτουμε του κρόκους, αφήνουμε για λίγο να χτυπηθεί... 
...και προσθέτουμε την ζάχαρη. Σ' αυτό το σημείο θέλει καλό χτύπημα, για να λιώσει πολύ καλά η ζάχαρη. 
Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε την λεμονάδα και το σπορέλαιο. 
Βάζουμε την βανίλια, το μπέικιν... 
...και το αλεύρι κουταλιά-κουταλιά. 
Αλευρώνουμε τα κόντιτα (εγώ έβαλα 50 γραμμάρια πορτοκάλι και 30 γραμμάρια κίτρο), για να μην κάτσουν στον πάτο του κέικ... 
...και τα προσθέτουμε κι αυτά στο μείγμα. 
Βάζουμε το μείγμα σε μια φόρμα για κέικ. Αν δεν έχετε φόρμα σιλικόνης, λαδώστε και αλευρώστε πρώτα την φόρμα σας. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς με αέρα, για 50 λεπτά. 
Ξεφορμάρουμε και αφήνουμε το κέικ να κρυώσει καλά. Μόλις κρυώσει, ετοιμάζουμε το γλάσο. Σε ένα μπολ στύβουμε το λεμόνι. Ρίχνουμε λίγη-λίγη την άχνη και ανακατεύουμε μ' ένα πιρούνι. Φαίνεται να σβολιάζει, αλλά διορθώνετε...
Μόλις το γλάσο έχει μια ωραία, ρευστή αλλά σταθερή υφή, το περιχύνουμε πάνω στο κέικ. Εμένα μου βγήκε λίγο αρύ, αλλά σε γεύση είναι υπέροχο! Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!
Καλή όρεξη!

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Κοτόπουλο με κάρυ και μαροκινό κους-κους με λαχανικά...

Την Γιάννα την γνώρισα στο πρώτο εξάμηνο της σχολή. Στην αρχή δεν πολυκάναμε παρέα, είχε η καθεμία επιλέξει άλλους φίλους. Στο δεύτερο εξάμηνο όμως έτυχε να έχουμε πολλά κοινά εργαστήρια και μπουμ... Δέσαμε!!! Η παρέα δηλαδή ήταν τέσσερα κορίτσι και ένα αγόρι... "Ο Πέτρος και τα κορίτσια του" μας φώναζαν κάποιοι! Περνώντας τα χρόνια ξεσκαρτάρεις, βλέπει ανθρώπους, κρίνει, κρατάς και πετάς... Η Γιάννα ήταν, είναι και θα είναι από τους ανθρώπους που χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχουν στην ζωή μου! Μαζί σε διακοπές, σε ταξίδια, στα δύσκολα να ακούει τον πόνο μου... Μαζί και στον γάμο μου, να αλλάζει τις βέρες! Και λίγο αργότερα, με το λουλούδι μου αγκαλιά να γίνεται η πνευματική του μητέρα!
Με την Γιάννα πέρα από όλα τα παραπάνω, μας ενώνει η μεγάλη μας αγάπη για την μαγειρική! Θυμάμαι από τα πρώτα χρόνια να πηγαίνω για Σαββατοκύριακο στο πατρικό της και να μην βγαίνουμε από την κουζίνα... Άλλα παιδιά της ηλικία μας έβγαιναν, ξενυχτούσαν κι εμείς μαγειρεύαμε και τρώγαμε!!! Η παρακάτω συνταγή είναι δική της, την κάνω πολλάαααα χρόνια και την λατρεύουμε οικογενειακώς!

ΥΛΙΚΑ: (Κανονικά για 4 άτομα, αλλά εμείς το τρώμε 2!)

για το κοτόπουλο:
700 gr κοτόπουλο φιλέτο από μπούτι (ή από στήθος)
2 λεμόνια
1-2 κουτ. γλυκού κάρυ
αλάτι και πιπέρι
ελαιόλαδο

για το κους-κους:
1 κούπα κους-κους (διευκρινήσεις παρακάτω...)
2 κολοκυθάκια
4 καρότα
1/2 κούπα λαχανικά ανάμεικτα (κατεψυγμένα)
1/2 φλιτζάνι λευκό κρασί
1-2 κουτ. γλυκού μπαχαρικό για κους-κους (κι αυτό παρακάτω...)
αλάτι και πιπέρι
ελαιόλαδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: 
Κόβουμε το κοτόπουλο σε μπουκίτσες (όπως όταν κάνουμε τηγανιά). Βάζουμε σε ένα τηγάνι λάδι και το αφήνουμε να κάψει. Μόλις είναι έτοιμο, ρίχνουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε να "θωρακιστεί" καλά απ' όλες τις πλευρές.
Προσθέτουμε το χυμό των λεμονιών...
...και το κάρυ. (Αν δεν είστε λάτρης, βάλτε ένα κουταλάκι. Εμένα όμως μου αρέσει έντονη η γεύση και βάζω παραπάνω).
Αλατοπιπερώστε και αφήστε σε χαμηλή φωτιά, έως ότου ψηθεί το κοτόπουλο. Δεν προσθέτουμε καθόλου υγρά, ψήνουμε μόνο με το λεμόνι!
Καθαρίζουμε τα κολοκυθάκια και τα καρότα και τα κόβουμε σε σπιρτόξυλα. Σε ένα γουόκ (ή τηγάνι) προσθέτουμε λάδι και τσιγαρίζουμε τα καρότα και τα κολοκυθάκια.
Προσθέτουμε και τα λαχανικά...
...και σβήνουμε με το κρασί.
Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε το μπαχαρικό για κους-κους. Αφήνω να σιγοβράσουν κι αυτά, αλλά όχι πάρα πολύ... Θέλω να κρατάνε λίγο!
Παρένθεση Ααα: Το μπαχαρικό είναι αυτό που βλέπετε (εντάξει, δεν μου πέτυχε η φωτογραφία!) παρακάτω. Επειδή όμως κι εγώ δεν το βρίσκω τον τελευταίο καιρό, με βάση τα συστατικά που γράφει στο βαζάκι, προσθέτω 1/2 κουτ. γλυκού από: κύμινο, κόλιανδρο, κρεμμύδι και σκόρδο σε σκόνη, τσίλι, γλυκάνισο και κανέλα. 
Παρένθεση βου: Το κους-κους που χρησιμοποιούμε δεν είναι το ελληνικό, αλλά αυτό που βλέπεται στην φωτογραφία. Κανονικά χρησιμοποιώ την ίδια μάρκα με το μπαχαρικό, αλλά την τελευταία φορά ούτε αυτό το βρήκα... Λέτε να έκλεισε το εργοστάσιο;
Σε ένα μπολ βάζω το κους-κους και το περιχύνω με μια κούπα βραστό και αλατισμένο νερό. Αφήνω να μουλιάσει και το αφρατεύω με το πιρούνι.
Μόλις είναι έτοιμα τα λαχανικά, τα ενώνω με το κους-κους...
...και ανακατεύω.
Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!
Καλή όρεξη!