Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Το έθιμο των κεριών

Κάθε μέρα, ξεκινάει με τον Μάριο καθισμένο στο τραπέζι της κουζίνας κι εμένα δίπλα του να παίρνουμε το πρωινό μας. Η επόμενη κίνηση είναι τηλεφώνημα στην μαμά μου. Χθες ξύπνησα αργά καθότι ξενυχτισμένη και τα αγόρια είχαν ήδη φάει. Βάζω γρήγορα το κοτόπουλο με πατάτες στην γάστρα, φτιάχνω καφέ και τηλεφωνώ στην μάνα.
-Καλημέρα μαμά
-Καλημέρα κορίτσι μου τι κάνετε;
-Εγώ μόλις μαγείρεψα και έριξα το φαγητό στον φούρνο και ο Μα.....
-Σήμερα είναι πολύ μεγάλη νηστεία το θυμήθηκες ή έφτιαξες κοτόπουλο σαν την αδελφή σου;
Δεν περιγράφω άλλο......Αυτό όμως που θυμήθηκα, μετά τον δεύτερο καφέ, ήταν ότι είχα ξεχάσει να πάρω κεριά. Το κοτόπουλο το έφαγα χωρίς τύψεις αλλά για τα κεριά πραγματικά στενοχωρήθηκα. Παραμονή των φώτων και ήθελα να κάνω το έθιμο των κεριών. Ένα έθιμο που κρατά από τον πόντο και στο πατρικό μου το τηρούσαμε κάθε παραμονή των φώτων. Πριν το βραδινό τραπέζι, που όπως όλοι καταλάβατε ήταν νη-στί-σι-μο, η μαμά μου γέμιζε με σιτάρι ένα σκεύος βαθύ και ανάβαμε όλοι κεριά που ονοματίζαμε για τους πεθαμένους μας και ένα για τον ξένο που δεν είχε κανέναν να τον θυμηθεί. Το τραπέζι μας έμενε στρωμένο όλο το βράδυ "για να τρώγνε οι αποθαμέν", για να φάνε οι πεθαμένοι.

Πάνω σε μια φέτα ψωμιού τοποθετούσαμε τέσσερα κεριά σε σχήμα σταυρού. Αυτή η διαδικασία είχε πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ήταν η στιγμή του χρόνου που κάναμε ένα μνημόσυνο χαρούμενο. Θυμόμασταν τους ανθρώπους που έφυγαν, μέσα σε ένα κλίμα εορταστικό και καθόλου βαρύ. Μου άρεσε να βλέπω τόσα πολλά κεριά αναμμένα να δίνουν ένα φως γιορτινό στο σπίτι μας και όχι εκείνο το κιτρινισμένο σε μανουάλια εκκλησιών. Ήταν σαν να τους κρατούσαμε εκεί μαζί μας, στο στρωμένο τραπέζι, στο στολισμένο Χριστουγεννιάτικα σπίτι, στην οικογένεια, χωρίς απώλειες. Οι ψυχές τους ήταν τα κεριά και έλαμπε όλο το σαλόνι από το φως τους. Μπορεί σε κάποιον να παραξενοφαίνεται ή να τον θλίβει όλο αυτό, αλλά σας μιλώ ειλικρινά δεν το αντιλαμβάνομαι καθόλου ως κάτι λυπηρό. Ακόμη περισσότερο δε, οι πόντιοι πρόγονοι μου που μετά το δείπνο μασκαρεύονταν και γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι. Οι οικοδεσπότες προσπαθούσαν να τους αναγνωρίσουν και τους έδιναν κεράσματα: φρούτα, ξηρούς καρπούς, κρασί, τσίπουρο μέσα σε ατμόσφαιρα χαρούμενη με πολλά γέλια. Να, αυτό ήθελα να κάνουμε χθες βράδυ για τον Μάριο, να του συστήσουμε την ζωή στην οποία τον φέραμε. Σ' αυτήν που είναι γλυκιά και πικρή συνάμα, με γέλια και με κλάματα, αλλά αξίζει να την ζεις. Θα περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο και ίσως τότε θα το νιώσει περισσότερο μιας που θα είναι μεγαλύτερος. Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη.

22 σχόλια:

  1. ωραίο έθιμο.. Αν και πόντια.. πρωτη φορά το ακούω.. καλή εβδομάδα Ειρήνη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα Ελπιδάκι μου! Πολλά φιλιά τεμέτερον :)))

      Διαγραφή
  2. Πρώτη φορά ακούω γι αυτό το έθιμο - πολύ ωραίο !!!!!
    Καλή εβδομάδα , Ειρήνη μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Νίκη μου! Καλή εβδομάδα, πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Με λίγα λόγια μαντάμ, δεν άφησες τίποτα όρθιο από το έθιμο! Έφτιαξες ένα ωραιότατο κοτόπουλο και ξέχασες και τα κεριά!! Αχαχαχα! Έχεις καλή καρδιά βρε κι έτσι να μην σε βαραίνει τίποτα από το εθιμοτυπικό που δεν τηρήθηκε φέτος! Πολλά γλυκά φιλιά Ειρηνάκι μου! :))

    Υ.Γ Στο μεταξύ, έφτιαξε και η Σοφία ένα ωραιότατο κοτόπουλο επίσης!! Αχαχαχα! Είσαστε γλύκες και οι δυο! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχα χτύπα κι άλλο θα τ' αντέξω, που κάναμε οικογενειακώς το έθιμο του κοτόπουλου! Πολλά πολλά φιλιά Πετράκι μου!

      Διαγραφή
  4. Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη!σε βρήκα απο την Silena που μας μοίρασε τα βραβειάκια της!δεν σε είχα επισκεφτεί ξανά φίλη μου!πολύ ιδιαίτερο το μπλογκοσπιτάκι σου!!και το έθιμο με τα κεράκια δεν το είχα ξανακούσει,κι αυτό πολύ ξεχωριστό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες κορίτσι κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Καλή χρονιά να έχουμε! Θα τα λέμε. Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Αχ Ειρήνη! Ωραία τα έθιμα.... κι αυτά για τις ψυχές των νεκρών.... Ωστόσο λυπήθηκα διαβάζοντας το κείμενο.... εμείς χτες το πρωί είχαμε πραγματικό μνημόσυνο..... ο μπαμπάς μου "έφυγε" πέρυσι τέτοιες μέρες... ωστόσο τον κρατώ πάντα ζωντανό μέσα μου.... ζει μέσα μου.... κι έτσι απαλύνω την θλίψη μου..... αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ήθελα να τον ξαναδώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι πολύ για τον μπαμπά σου Χριστίνα μου, να ζεις να τον θυμάσαι, γιατί μέσα από μας ζουν και άνθρωποι μας που έφυγαν...Είναι τόσο ανθρώπινο να θέλουμε να τους ξαναδούμε αλλά....

      Διαγραφή
  6. Πολύ ωραίο έθιμο, ανθρώπινο, ζεστό..
    Καλή χρονιά φίλη μου, φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Έρη μου, καλή χρονιά και για σένα! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Ειρήνη μου, το έθιμο δεν το γνώριζα και μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Είναι ωραίο να κρατάμε τις παραδόσεις! Ε, κι άμα καμιά φορά τις ξεχνάμε, υπάρχει πάντα και η επόμενη χρονιά για να επανορθώσουμε! ;-)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο κορίτσι, δεν έγινε και κάτι που το παρέλειψα για φέτος :) του χρόνου! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  8. Τι ωραίο έθιμο !!! Δεν το είχα ξανακούσει !!! Όντως δεν ακούγεται καθόλου βαρύ ή λυπηρό, αλλά όμορφο, ζεστό και "γιορτινό". Του χρόνου θα στο θυμήσω εγώ, μην ανησυχείς ! ;-)

    Υ.Γ.: Πακετάκι ελήφθη ! Χίλια ευχαριστώ !!! xxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το κορίτσι μας το γλυκό! Με έκανες και γέλασα τρελοκομείο.....Να βάλεις υπενθύμιση από τώρα :))))) Να μην ευχαριστείς, Επίτιμη!!! (Πτολεμαία)

      Διαγραφή
  9. Απαντήσεις
    1. Όλα τα κορίτσια άνωθεν, αυτό μου είπαν, δεν είσαι η μόνη Κατερίνα :) Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Όμορφο έθιμο Ειρήνη μου!!!!! Μου αρέσει πολύ η αναβίωση των ξεχασμένων εθίμων!!!! Το συγκεκριμένο δεν το ήξερα, θα ρωτήσω τη μητέρα μου μήπως θυμάται κάτι!!!!
    Καλό βράδυ!!! Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μου αρέσει Σιλένα μου! Αυτό δε, είναι το αγαπημένο μου! Είναι πόντια η μαμά σου; Φιλάκια!

      Διαγραφή
  11. Ειρήνη μου δεν ήξερα πως ήσουν πόντια (πέρνεις διπλό πόντο) ! Το έθιμο αυτό το ξέρω γιατί το κάνει ακόμη και σήμερα η γιαγιά μου που είναι 98 ετών με τη μόνη διαφορά οτι τα βάζει σε ένα στρογγυλό ταψί και τα κολλάει γύρω γύρω. Συνήθως μαζευόμαστε στο σπίτι της εκείνη την ημέρα για να ζήσουμε την όλη διαδικασία. Καλή χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά Γεωργία μου! Πολύ χάρηκα που μας συνδέει το ίδιο έθιμο :))) Να την χαίρεσαι την καλομάνα σου κι εκτός από τα έθιμα να πάρεις και τα χρόνια της!!! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή