Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Έχουμε πακέτα!

Μέσα στον Νοέμβρη, ήρθε ο αδερφός μου για δουλειές, στην Αθήνα. Μεγάλη χαρά στο σπίτι! Ο θείος Γιάννης, εκτός από αγκαλιές και αγάπη, μας έφερε και καλούδια από το βορρά! Κάτι μήλα φίλε μου, που μοσχομύριζαν, ζουμερά αλλά και σκληρά, γλυκά και ξινά... ποίημα τα μήλα από το χωριό! Φυσικά ο Μάριος, μην περιμένεις πως χάρηκε με μήλα, φύλλα και κοτόπουλα που πετούσαν μέσα από το καλάθι! Όοοοχι ξετρελάθηκε με τις ζωγραφιές που του έστειλαν, τα ξαδερφάκια του.


Και με το όνομα του, κεντημένο από τα χεράκια της θείας Ρεβέκκας!


- Μαμά μ΄αγαπάνε πολύ τα ξαδερφάκια μου;
- Ναι αγάπη μου.
- Και οι θείοι κι οι θείες και οι γιαγιάδες και οι παππούδες;
- Βέβαια μωρό μου.
- Τελικά μαμά είμαι αξιαγάπητος!
Αξιαγάπητος και υπέρμετρα μετριόφρων!



Μετά το πρώτο δέμα, κατέφθασε ένα δεύτερο, από την θεία Σόφη αυτήν την φορά.
Η οποία, πολύ καλώς έκανε και μας έφτιαξε δύο υπέροχα Χριστουγεννιάτικα ημερολόγια, ένα για ΄μένα κι ένα για τον μικρό. Αλλά μας τα έστειλε νωρίς! Εμείς, ο ένας πιο περίεργος από τον άλλο, έχουμε ξεροσταλιάσει, θέλοντας να τ΄ανοίξουμε με μιας!


Ο μικρός με πιάνει στα πράσα:
- Μαμά γιατί σκαλίζεις το ημερολόγιο σου;;;
- Δεν σκαλίζω παιδί μου, το ξεσκονίζω...
- Ε ρε μαμά, γιατί η θεία Σόφη δεν έκανε τα ημερολόγια, να αρχίζουν από το 32; Δεν μπορώ να περιμένω το 24!

Πριν λίγες μέρες πήγαμε σε ένα κατάστημα απέναντι από το σπίτι μας να πάρουμε δυο μπάλες για το δέντρο. Ο ιδιοκτήτης έχει ένα πιάνο εκεί και ο Μάριος όποτε πάμε, του ζητά να παίξει.
- Κύριε Α. μπορώ να παίξω λίγο πιάνο;
- Βέβαια αγόρι μου.
- Ακούστε λίγο, θα παίξω ένα τραγούδι λυπημένο.
- Γιατί λυπημένο Μάριε;
- Γιατί η γιαγιά Χαρούλα είναι μακρυά μου και δεν μπορώ να την βρω!

Στολίσαμε το σπίτι, γράψαμε γράμμα στον Άι Βασίλη, ψηλαφούμε στα κρυφά τα μικρά πακετάκια στα ημερολόγια μας και αύριο, το κλου του μηνός... Περιμένουμε στας Αθήνας, τη γιαγιά Χαρούλα, να υποδεχτούμε μαζί τον Δεκέμβριο.

Μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες και τις συνθήκες που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, νιώθω τυχερή για τους ανθρώπους της ζωής μου! Η αγάπη τους, η αγάπη, είναι η μεγαλύτερη δύναμη...
                                Σας γλυκοφιλώ
                                  Ειρήνη


Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Μαμά νιώθω...

- Μαμά νιώθω ευτυχισμένος, μ΄αρέσει πολύ η καρδιά σου!
- Αλήθεια αγάπη μου; Τι έχει η καρδιά μου που σου αρέσει;
- Έχει εμένα μέσα, μανούλα!



- Μαμά μου πέρασε λίγο ο βήχας,ε;
- Ναι αγόρι μου έχεις ώρα να βήξεις.
- Πάμε στο σχολείο τώρα;
- Αύριο πουλάκι μου, τώρα σχόλασαν οι συμμαθητές σου και πήγαν να φάνε και να ξεκουραστούν.

Κλάμα γοερό...

- Γιατί κλαις Μάριε μου;
- Γιατί ήθελα να πάω στο σχολείοοοοοο. Όλοι πήγαν κι εγώ έμεινα τελευταίοοοοοος, δεν έμαθα τίποτα σήμερα και νιώθω αποδιωγμένοοοοοος!

Εγώ πάλι, νιώθω πολύ όμορφα, που όσο χάλια κι αν είμαι ο Μάριος με κάνει να γελάω ολημερίς! Παράλληλα πλέκω, τι πρωτότυπο... Έφτιαξα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια.


Τα παρατηρεί το ποντικάκι...


Τα παρατηρεί η γάτα...


Μα κάπου θα τα πάει δώρο, ο Αι Βασίλης!
Έτσι κάπως, να μπαίνουμε σε κλίμα εορταστικό!
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Μαμά πότε θα ξαναπαίξουμε κλήρωση;

Ο Μάριος λατρεύει τα γράμματα και τους αριθμούς. Από τότε που έπιασε μαρκαδόρους στα χέρια του αρνούνταν πεισματικά να ζωγραφίσει.
- Δεν θέλω να ζωγραφίζω μαμά, θέλω μόνο numbers και ABC 's.

Στεναχώρια εγώ... Το παιδί μου δεν θέλει να εκφραστεί, δεν έχει έφεση στα καλλιτεχνικά...
Ώσπου συνήλθα, για πολλοστή φορά, και σκέφτηκα λογικά, οξύμωρο!
Το παιδί ας κάνει ό,τι του αρέσει και το κάνει χαρούμενο. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αγάπη για τα ίδια πράγματα. Τώρα πια ο μικρός ξέρει τα αλφάβητα στα ελληνικά, αγγλικά, ρώσικα και αράβικα. Διαβάζει στα ελληνικά και στα αγγλικά. Οι άλλες δυο γλώσσες είναι καινούριο κοσκινάκι, αν και ξέρει πολλές λέξεις στα ρώσικα. Ώρες ώρες μου δίνει στα νεύρα, να με ρωτάει και να μην μπορώ να απαντήσω στους παραλογισμούς του!


- Μαμά έλα να πούμε μαζί α-μπε-βε-γκιε (ρώσικο αλφάβητο)
- Δεν το ξέρω αγάπη μου.
- Το ξέρεις μαμά, άκου τι εύκολο είναι: α-μπε-βε-γκε-ντε-γιε-γιο.......

- Φτιάξε μου χειροτεχνία με τα ρώσικα μανούλα
- Γράψε μου καλύτερα το κράκτκαγιε βρε μαμά.....

Οπότε το πρωί που του ζήτησα να με βοηθήσει στην κλήρωση για τα σκουφάκια τρελάθηκε από την χαρά του! Κόψαμε χαρτάκια να γράψουμε τα ονόματα σας κι ο Μάριος σχολίαζε ακατάπαυστα.



- Μαμά πόσες φορές θα γράψουμε Χριστίνα;
- Αριστέα; Περίεργο όνομα μαμά, αλλά μ΄αρέσει!
- Κλαυδία; άντε πάλι, κι άλλο όνομα που δεν ξέρω!
- Αθηνάααα σαν την μαμά του νονούκου!
- Μαμά πότε θα γράψουμε τα ονόματα των αγοριών;

Βάλαμε τα χαρτάκια στο κόκκινο καλαθάκι και ο κύριος έκανε την κλήρωση, με μια σοβαρότητα λες και έκανε το πιο σπουδαίο πράγμα του κόσμου!


Τα αποτελέσματα από τα χεράκια του:


Και τα επίσημα από τα χέρια της μαμάς:

Η Αλεξάνδρα είναι η Παξινού, να διευκρινίσω. Την άλλη Αλεξάνδρα μας, την είχα γράψει ως, Woman in blogs.

Στη συνέχεια, ο Μάριος πήρε το καλάθι με τα χαρτάκια και έπαιζε, "κλήρωση" !
- Μαμά πότε θα ξαναπαίξουμε κλήρωση; Πολύ ωραία περάσαμε!

Σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια και τις υπέροχες ευχές! Συγχαρητήρια στις τυχερές, που μπορούν να μου στείλουν mail στο eirhnhgramm@yahoo.gr. Περιμένω κορίτσια.
                                   Σας γλυκοφιλώ
                                         Ειρήνη

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Η κουκουβάγια χρόνισε!

Σήμερα έχουμε γενέθλια! Ένα χρόνο πριν, η λατρεμένη μου αδερφούλα ανάρτησε το πρώτο κείμενο, στην κουκουβάγια και το σόι της. Αυτή η κουκουβάγια κι εγώ το σόι. Τώρα πως έγινε και έγινα εγώ η οικοδέσποινα κι αυτή η φτωχή συγγενής, ούτε που το κατάλαβα. Είναι που δεν ήθελα να γράψω, για την ακρίβεια, πίστευα πως δεν το ΄χω με το γράψιμο. Εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν είναι το δυνατό μου σημείο, μα έτσι κι αλλιώς δεν αισθάνομαι πως γράφω. Νιώθω απλώς πως μιλάω μαζί σας, σαν να είμαστε μια παρέα.
Μπορεί να μην καθόμαστε σε ένα σαλόνι ή στο τραπέζι κάποιου καφέ, αλλά εγώ έτσι σας αισθάνομαι. Φίλους, που επικοινωνούμε με έναν τρόπο διαφορετικό. Η διαφορετικότητα αυτή, δεν μειώνει σε τίποτα την ποιότητα της σχέσης μας.
Θα ήθελα να σας κεράσω όλους κεράσματα κανονικά, νόστιμα φαγητά και γλυκά! Να φάμε, να πιούμε και να περάσουμε φίνα. Προς το παρόν είναι ανέφικτο. Ίσως μια μέρα να κάνω ένα open house για όλους χαχαχα! Σήμερα όμως, θα σας κεράσω κάτι από αυτά που φτιάχνω. Τρία σκουφάκια μίνιον, σε όποιες διαστάσεις θέλετε, για ΄σάς ή για παιδάκι. Θα γίνει κλήρωση, όπου θα συμμετάσχουν όσοι αφήσουν μήνυμα σ΄αυτήν την ανάρτηση.


Χρόνια μας πολλά λοιπόν, αδερφούλα! Περιμένω να γυρίσεις πίσω, μου έχεις λείψει τόσο πολύ!
Σας ευχαριστώ όλους πολύ, που είσαστε εδώ με αγάπη και πάντα με έναν καλό λόγο!
                                Σας γλυκοφιλώ,
                                με όλη μου την αγάπη
                                Ειρήνη

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Εργαστήρι δώρων

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Μη μου πει κανείς πως παραλογίζομαι, διότι έχουν απομείνει 7 εβδομάδες. Για την ακρίβεια 5 για μένα, μιας και αρχίζω πρόβες πυρετωδώς από 10 Δεκεμβρίου, γιούπι! Μέσα σ΄αυτό το διάστημα, θα πρέπει να αποτελειώσω πολλά πλεκτά δωράκια. Οπότε προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω.


Έχω μετατρέψει την γωνιά μου στο καθιστικό, σε εργαστήρι. Μαλλιά γύρω τριγύρω, συν τα σκόρπια παιχνίδια του Μάριου, είμαστε άνω κάτω διαρκώς!


Τον σκούφο παραπάνω, τον φόρεσε σήμερα το πρωί που πήγε στο σχολείο το αγόρι μου. Μάλιστα, μου ζήτησε να φτιάξω έναν ίδιο για μένα, να τα φοράμε παρέα! Αυτό περιμένει κι η δασκάλα του, να με χαρακτηρίσει με τις μπάντες, τρελή!
"Καλώς την κυρία Μίνιον και το παιδί της"...


Εκτός της παιδικής σειράς έχω να σας δείξω και την γυναικεία συλλογή :)



Τσάντα σε γήινα χρώματα!


Δαχτυλίδι στο αγαπημένο μου μπλε! Οι χάντρες θα ήθελα να είναι σε λιγότερο σκούρο χρώμα, αλλά βαρέθηκα να τις ξηλώσω.


Το πιο ζόρικο δώρο βέβαια, μου ανέθεσε να το κάνω ο γιόκας μου!

- Μαμά στην παπουτσοθήκη είναι τα παπούτσια σου, του μπαμπά και τα δικά μου;
- Ναι αγάπη μου.
- Και του Κωσταντίνου;
- Όχι αγόρι μου,του Κωσταντίνου είναι μαζί με της θείας, του θείου, της Χαράς και του Παναγιώτη.
- Μαμά θέλω κι εγώ να έχω έναν φίλο στο σπίτι μας να παίζουμε. Θέλω να κάνεις δυο ξαδερφάκια από την κοιλίτσα σου, για ΄μένα.
- Αν κάνω παιδάκι Μάριε θα είναι αδερφάκι σου, όχι ξαδερφάκι σου.
- Εντάξει μανούλα ας το λένε αδερφάκι. Αλλά θέλω δύο, ένα κοριτσάκι κι ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι να το λένε Χριστίνα και το αγοράκι Άγγελο.

Αυτή είναι παραγγελιά, απλή και διόλου απαιτητική! Καλά ας τελειώσω με τα πλεξίματα και βλέπουμε... Χρόνο δεν έχουμε;;; Στην πρώτη νιότη εγώ,μπορώ πανεύκολα να κάνω πράξη, την επιθυμία του παιδιού μου!
                                  Σας γλυκοφιλώ
                                        Ειρήνη