tag:blogger.com,1999:blog-76515878859466580212024-03-13T21:29:59.205+02:00Η κουκουβάγια και το σόι της!!!Μιλάμε για τα βλαστάρια μας και δημιουργούμε...Σοφίαhttp://www.blogger.com/profile/13630439266648119072noreply@blogger.comBlogger142125tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-29492093200586867052015-06-22T21:55:00.000+03:002015-06-22T21:55:26.424+03:00Θέλω να έρθει ο Σεπτέμβριος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χάλια ο καιρός. Ο γιος μου τον γλωσσόφαγε.<br />
<br />
- Γιατί να έρθει ο Ιούλιος μαμά, γιατί να κλείσει το σχολειάκι μου; Να έρθει ο Σεπτέμβριος θέλωωωωω! Και ήρθε!<br />
<br />
Δράμα στο σπίτι μας. Τι θα γίνουμε χωρίς σχολείο; Όλη μέρα διαβάζει, γράφει, μελετάει. Και να οι γεωγραφίες, και να τα ρώσικα, και να τα εγγλέζικα, και να... πως θα οδηγηθώ στην τρέλα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-xqtcthja6QM/VYhWQkpk6hI/AAAAAAAAA6g/7kcHpkrd3cM/s1600/2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-xqtcthja6QM/VYhWQkpk6hI/AAAAAAAAA6g/7kcHpkrd3cM/s400/2.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
"Οι σημαίες του Μάριου"</div>
<br />
<br />
Συλλαβίζοντας σχηματίζει λέξεις, γράφει γράμματα, γράμμα στα ξαδέρφια του, γράμμα στον Αϊ Βασίλη, γράμμα στον Τσίπρα. Ναι δεν αστειεύομαι, εσχάτως έχει και πολιτικές ανησυχίες...<br />
<br />
- Μαμά αποφάσισα τι θα ψηφίσω όταν μεγαλώσω.<br />
- Τι αγάπη μου;<br />
- ΚΚΕ μαμά.<br />
- Πως το αποφάσισες παιδί μου;<br />
- Μου αρέσουν τα γράμματα του, Κ - Κ - Ε ακούς τι ωραία που είναι μαμά; Και το κόκκινο μ΄αρέσει πολύ! Εσύ τι θα ψηφίσεις μανούλα;<br />
- Θα αποφασίσω όταν μεγαλώσω...<br />
<br />
Όποιος τον ρωτάει, αν σταμάτησε το σχολείο, απαντάει:<br />
<br />
- ΌΧΙ έχω για πολλά χρόνια ακόμα σχολείο! Σε λίγες μέρες θα πάω νήπια, είμαι μεγάλος πια, θα γίνω πέντε κάποια στιγμή!<br />
<br />
Κάθε πρωί που ξυπνάει η πρώτη του κουβέντα:<br />
- Αγκαλίτσα μαμά;<br />
Κάθομαι στην πολυθρόνα, τον βάζω στην αγκαλιά μου και αρχίζει ο μονόλογος του πονεμένου:<br />
<br />
- Αχ μανούλα μου, είσαι η Ειρηνούλα μου, το κοριτσάκι μου, αλλά μου λείπουν οι φίλοι μου. Είσαι κορίτσι μαμά κι εγώ αγόρι, είμαι πιο δυνατός, θέλω τους φίλους μουουου.<br />
<br />
Κι εκεί ο δυνατός λυγίζει και ρίχνει το δάκρυ κορόμηλο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-e4tmVnYnupI/VYhVfGbMHyI/AAAAAAAAA6I/T3nBX3lyAt0/s1600/3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-e4tmVnYnupI/VYhVfGbMHyI/AAAAAAAAA6I/T3nBX3lyAt0/s400/3.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
"Ο Μάριος και οι φίλοι του"</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Κάνω κουράγιο, έχω οργανώσει ένα μίνι νηπιαγωγείο στο σπίτι, χειροτεχνίες, παιχνίδι κλπ. Άντε και θα το φάμε το Καλοκαίρι!<br />
<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-37873236350792200072015-05-11T16:35:00.000+03:002015-05-11T16:35:08.543+03:00Σ΄αγαπώ μαμά γιατί είναι η γιορτή σου.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Κυριακή που πέρασε, ήταν διπλά γιορτινή για την οικογένεια μας. Ήταν η επέτειος του γάμου μας, με τον καλό μου. Όχι πως είναι κάτι παραπάνω από τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Έτσι κι αλλιώς, πολύ συχνά νιώθω τυχερή, που είμαι με τον άνθρωπο μου. Έναν άνθρωπο που είναι ο ορισμός του καλού συντρόφου, του υπέροχου μπαμπά. Δεν μας είναι απαραίτητη μια ημέρα τον χρόνο, για να μας θυμίζει πως είμαστε μαζί κάποια χρόνια, που κάποτε μου φαίνονται λιγότερα, κάποτε περισσότερα. Λιγότερα όταν νιώθω τον έρωτα ζωντανό, περισσότερα όταν με εκπλήσσει η σύμπνοια μας, λες και ξέραμε ο ένας τον άλλον από πάντα. Αλλά να, καμιά φορά οι επέτειοι είναι η αφορμή για γιορτή. Το γιορτάσαμε στην εξοχή. Είδαμε λουλούδια, θάλασσα και είπαμε στον Μάριο την ιστορία μας. Του εξηγήσαμε τι είναι επέτειος.<br />
<br />
- Δηλαδή μαμά παντρευτήκατε για να με γεννήσετε; Εμένα ένα φοβερό αγόρι;<br />
<br />
Ο οποίος πρέπει να καταλάβει καλά επιτέλους και να διαχωρίσει τις σχέσεις, διότι μέχρι πρότινος έπεσε στην αγκαλιά μου ανακοινώνοντας με ζέση:<br />
<br />
- Γυναίκα μου όμορφηηηηη, εσένα θέλω να παντρευτώ!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Wg5WWJWkA38/VVCqDru-IMI/AAAAAAAAA5o/vXD5eV9gIVE/s1600/P1010036.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/-Wg5WWJWkA38/VVCqDru-IMI/AAAAAAAAA5o/vXD5eV9gIVE/s400/P1010036.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Την γιορτινή ατμόσφαιρα, ήρθε να συμπληρώσει, το πρώτο δώρο του γιου μου για την γιορτή της μητέρας. Ένα δώρο έκπληξη. Δεν το έφτιαξε στο νηπιαγωγείο, δεν ζήτησε τη βοήθεια του μπαμπά, παρά μόνο, προσπάθησε να συνδέσει συλλαβές ώστε να μου γράψει, ανορθόγραφα, ένα γράμμα.<br />
Με πλησίασε περήφανος για το κατόρθωμα του και μου είπε:<br />
<br />
- Αυτό είναι για σένα μανούλα, για να μάθεις πως σ΄αγαπώ, εντάξει;<br />
<br />
Μόνο εντάξει αγόρι μου; Όνειρο ζω!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-C_qip731pUs/VVCqRpKWhBI/AAAAAAAAA5w/5kQTUoFLYf4/s1600/P1010059.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/-C_qip731pUs/VVCqRpKWhBI/AAAAAAAAA5w/5kQTUoFLYf4/s400/P1010059.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"> Μετάφραση: Σ΄αγαπώ μαμά γιατί είναι η γιορτή σου. Σ΄ευχαριστώ μαμά Ειρήνη.</span><br />
<br />
Δεν του έχω δείξει ποτέ να γράφει ή να διαβάζει. Προσπαθώ όμως, στην καθημερινότητα μας, να του δείχνω, πως είναι μαγικό να μαθαίνεις νέα πράγματα κι αυτός το τηρεί κατά γράμμα, έστω και ανορθόγραφο! Δεν ζητάω τίποτε άλλο για μας και για όλον τον κόσμο, υγεία και αγάπη!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-87785232301290734512015-05-07T18:23:00.000+03:002015-05-07T18:23:21.358+03:00Τυχερή... είμαι και φαίνομαι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στις 9 Μαρτίου το μπλογκ της αγαπημένης μας Ράνιας, <a href="http://okosmostisranias.blogspot.gr/">"Οκόσμος της Ράνιας"</a>, είχε τα γενέθλια του. Έκλεισε τα δυο χρόνια του και η οικοδέσποινα κλήρωσε ένα δωράκι, για εμάς τους φίλους. Η τυχερή είμαι εγώ, γιούπιιιι! Σήμερα το μεσημέρι, έφτασε στα χέρια μου το πακετάκι της Ράνιας. Και αισθάνθηκα, όχι απλώς τυχερή, μα υπέρ τυχερή! Αρχικά γιατί είναι η πρώτη φορά που κερδίζω σε μια κλήρωση, αργότερα γιατί άνοιξα το δώρο μου...Το δώρο μια θήκη για τις βελόνες μου. Το χρώμα αγαπημένο κόκκινο, το κέντημα υπέροχες κουκουβάγιες (γιατί είμαι και κουκουβάγια, μην ξεχνιόμαστε), το σύνολο με ενθουσίασε!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Sz1dm2dcbU0/VUt35gs4uOI/AAAAAAAAA40/G-e_fGx9vZI/s1600/P1010047.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-Sz1dm2dcbU0/VUt35gs4uOI/AAAAAAAAA40/G-e_fGx9vZI/s400/P1010047.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Μαζί ένα δεματάκι από λεβάντα για το συρτάρι μου, πλεγμένο περίτεχνα, από τα χεράκια της Ράνιας! Ένα γλυκό γράμμα σε πανέμορφη κόλλα χαρτιού! Δύο χάρτες για τον Μάριο που έπιασε δουλειά αμέσως!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-OrhQ3BBmevs/VUt3y6EMt7I/AAAAAAAAA4w/OEPge4JJcgk/s1600/P1010040.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-OrhQ3BBmevs/VUt3y6EMt7I/AAAAAAAAA4w/OEPge4JJcgk/s400/P1010040.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Και ένα σημειωματάριο, όπου μου ανακοίνωσε πως θα γράφει μέσα, μόνο ρώσικα.<br />
Η θήκη με ξετρέλανε για κάθε μικρή της λεπτομέρεια, όπως το ψαλιδάκι που κρέμεται από το συρτάρι<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ks9E3FjQqEA/VUt4Am4AaTI/AAAAAAAAA5A/UpvQxqf9dvE/s1600/P1010049.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-ks9E3FjQqEA/VUt4Am4AaTI/AAAAAAAAA5A/UpvQxqf9dvE/s400/P1010049.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Το δέμα της Ράνιας ξεχείλιζε φροντίδα, μεράκι, ταλέντο, αγάπη.<br />
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που ένιωσα παρόμοια, εδώ μέσα, στον μικρόκοσμο μας. Νιώθω τυχερή, για όλους τους υπέροχους ανθρώπους, που γνώρισα εδώ!<br />
Και μιας που ευχαριστώ τη Ράνια από καρδιάς, θέλω να ευχαριστήσω επίσης, πολύ μα πολύ καθυστερημένα, τη Στέλλα από το μπλογκ <a href="http://nefeli9.blogspot.gr/">Νεφέλη</a>. Στέλλα μου μπορεί να μην σε ευχαρίστησα εγκαίρως, και συγχώρα με, μα ο γιος μου σε τιμά πολλά βράδια, που του διαβάζω τις ιστορίες από την Ντενεκεδούπολη!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-PHrKJS_c7Bc/VUuAkVCkBHI/AAAAAAAAA5M/Ne3ph3dVitg/s1600/P1010057.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/-PHrKJS_c7Bc/VUuAkVCkBHI/AAAAAAAAA5M/Ne3ph3dVitg/s400/P1010057.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Είμαι πανευτυχής που είσαστε εδώ φίλοι μου και μου υπενθυμίζεται καθημερινώς, πως υπάρχει πάντα γύρω μας αγάπη, χιούμορ, ευγένεια, μοίρασμα!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-86356391800009668572015-05-06T16:13:00.000+03:002015-05-06T16:13:44.671+03:00Οι ηθοποιοί, δεν μπαίνουν τιμωρία!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Χθες βράδυ ήρθαν φίλοι στο σπίτι να μου ευχηθούν, για την γιορτή μου. Περάσαμε πολύ όμορφα!<br />
Ο Μάνθος έφερε ένα μεγάλο γλειφιτζούρι του Μάριου. Το πρωί που ξύπνησε ο μικρός το βρήκε πάνω στο τραπέζι. Μεγάλος ενθουσιασμός, γιορτή θα έλεγα. Λόγω των αλλεργιών του, ο Μάριος δεν τρώει σχεδόν τίποτα, από τα τσίλι μίλι που τρώνε τα άλλα παιδάκια. Σήμερα λοιπόν, μόλις επέστρεψε από το νηπιαγωγείο, ήθελε να φάει πρώτα το γλειφιτζούρι και μετά το φαγητό. Δώσαμε ένα ματς, στο οποίο υπερίσχυσα. Όταν ήρθε η ώρα που το άνοιξε άρχισε και ο αυτοσχεδιασμός!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-yUze9beeQqQ/VUoN1quMfuI/AAAAAAAAA4U/YOu_pGSH2Ik/s1600/66102.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-yUze9beeQqQ/VUoN1quMfuI/AAAAAAAAA4U/YOu_pGSH2Ik/s400/66102.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
- Εσύ μαμά θα είσαι η δασκάλα μου κι εγώ το παιδάκι, εντάξει;<br />
- Εντάξει.<br />
- Και θα με βάλεις τιμωρία που καταπατώ τον κανόνα.<br />
- .........<br />
- Πάμε μαμά: κυρία εγώ τρώω ένα γλυφιτζούρι που μου το έφερε ο Μάνθος, το γλειφιτζούρι δεν είναι καλό στην πυραμίδα των τροφών, ε;<br />
- Δεν είναι Μάριε.<br />
- Κυρία, η μαμά μου φταίει, που μου το έδωσε.<br />
- Μμμμ μάλλον πρέπει να βάλλω τιμωρία στη μαμά σου.<br />
- Όχι κυρία δεν φταίει η μαμά μου, ούτε ο μπαμπάς μου, ο Μάνθος φταίει.<br />
- Α τότε θα τιμωρήσω τον Μάνθο.<br />
- Αυτό δεν μπορεί να γίνει κυρία, γιατί ο Μάνθος είναι ηθοποιός και οι ηθοποιοί δεν μπαίνουν<br />
τιμωρία! Ας μπω εγώ τιμωρία, κυρία Β. (Ύφος περίλυπο αλλά αποφασισμένο)<br />
- Αγάπη μου δεν πειράζει, για μια φορά στις τόσες να φας και κάτι που δεν είναι στην πρώτη θέση της πυραμίδας (άλλωστε εγώ καθημερινά από λάθος πυραμίδα τρέφομαι) Κανείς δεν θα τιμωρηθεί, σιγά το φοβερό ατόπημα.<br />
- Ρε μαμά τι μιλάς εσύ, εγώ με την κυρία μιλούσα.<br />
Πα πα πα, αυστηρός ο σκηνοθέτης...<br />
<br />
Του χρόνου, θα γιορτάσουμε χαλαρά την ημέρα της γιορτής μου. Το πήρα απόφαση, θα τον στείλω στο ένατο φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου στην Πολωνία, κι ας πάρει για πρωταγωνίστρια την κυρία του, εεε μα πια...<br />
<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη<br />
<br />
<br /></div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-20711641468990221292015-05-01T21:17:00.001+03:002015-05-01T21:17:03.972+03:00Γεια σας, θα τα πούμε Μπαρμπέιντος!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Κάποια μέρα -αποφράδα- πριν το Πάσχα, το μικρό μου λαπιτόπιον, απεβίωσε. Το έκλαψα, του έκανα και τα σαράντα, ώσπου το προηγούμενο Σάββατο, ενώ ήμουν στο θέατρο, μου τηλεφώνησε ο Καλός μου:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Αγάπη ο υπολογιστής μάλλον θα σωθεί!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Το καμάρι μου, πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης γαρ, τον επανέφερε στα καλά του. Έτσι είμαι πάλι εδώ! Χρόνια πολλά σας είπα; Όχι. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Χρόνια πολλά, λοιπόν, με υγεία και αγάπη! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Βέβαια δεν έλειψα και τόσο, ώστε να γίνουν αλλαγές κοσμοϊστορικές.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η Ελλάδα ακόμη διαπραγματεύεται, η Άνοιξη οδεύει κανονικά, εγώ τελείωσα με τις παραστάσεις, και ο Μάριος μελετάει διαρκώς ό,τι νέο του φανεί ενδιαφέρον.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Το Πάσχα τα περάσαμε όμορφα με τους γονείς, τα αδέλφια, τα ανήψια και τους φίλους. Ο Μάριος αυτή την φορά δεν ήθελε να πάει...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Μαμά δεν θέλω να πάω στη γιαγιά Χαρούλα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Γιατί αγάπη μου, εσύ πάντα ένιωθες ενθουσιασμένος με την ιδέα πως θα δεις τα ξαδερφάκια τη γιαγιά, τους φίλους σου...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Το ξέρω μαμά αλλά τώρα δεν πάω, τα παράθυρα της γιαγιάς τρίζουν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Πως σου ήρθε αυτό πουλάκι μου, δεν θυμάμαι να τρίζουν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Ούτε εγώ το θυμάμαι, στον ύπνο μου το είδα μανούλα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Ααα μη φοβάσαι, τα όνειρα δεν είναι αλήθεια αγαπημένε μου. Είναι μικρές ιστορίες που φτιάχνει ο εγκέφαλος μας και μας τις δείχνει σαν ταινία, το βράδυ που κοιμόμαστε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Πολύ σκανδαλιάρης ο εγκέφαλος, ε μαμά; Θες να πάρουμε τηλέφωνο τη γιαγιά, να της πω κάτι;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Τηλεφωνώ στη μάνα μου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Γιαγιά δεν ήθελα να έρθω για Πάσχα, γιατί τρίζει ο εγκέφαλος μου, αλλά τώρα μου τα εξήγησε η μαμά και θα έρθουμε, να μας περιμένεις, καλά;</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Εντέλει πέρασε υπέροχα, αλλά ο εγκέφαλος του, ομολογώ πως ακόμη τρίζει! Μαζί τρίζει και η καρέκλα μου!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Με έχει βγάλει άχρηστη... Η νέα τρέλα του είναι η γεωγραφία, όπου εγώ είμαι πάτος! Μας ζήτησε όταν έκαψε τον μάρτη που φορούσε στο χεράκι του, να του φέρει ο πελαργός έναν 'Αχλαντα(Άτλαντα)!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ο Άχλαντας ήρθε, η αξιοπρέπεια μου καταποντίστηκε.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-nZJNyO7Wz9M/VUOnkoBLCuI/AAAAAAAAA2c/uYwFmBax2K8/s1600/P1010032.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-nZJNyO7Wz9M/VUOnkoBLCuI/AAAAAAAAA2c/uYwFmBax2K8/s400/P1010032.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Όλη μέρα σχεδιάζει χάρτες, σημαίες και γράφει τα ονόματα ηπείρων, χωρών, πολιτειών. Τραγουδάει ύμνους των χωρών, με αγαπημένο του αυτόν της Ρωσίας. Δεν ξεχνάει και τις παλιές του αγάπες...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-eFwYf2OQISg/VUO81-rkiOI/AAAAAAAAA3s/xJCwvE9WgvQ/s1600/11208713_10204822519417434_154402621_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-eFwYf2OQISg/VUO81-rkiOI/AAAAAAAAA3s/xJCwvE9WgvQ/s400/11208713_10204822519417434_154402621_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Τα μαθήματα Ρωσικής γλώσσας προχωρούν, να δω αν θα επικοινωνούμε τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, και πως. Με βλέπω να παίρνω τα μάτια μου και να πηγαίνω..."Αφτραλέα"</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-StJwEk4XaD0/VUO-8JC10SI/AAAAAAAAA4A/yeVgcqAsw2M/s1600/P1010019.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/-StJwEk4XaD0/VUO-8JC10SI/AAAAAAAAA4A/yeVgcqAsw2M/s400/P1010019.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ή αλλιώς Αφτραλέα.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-tsV_Gtz0SEg/VUOodM9vXBI/AAAAAAAAA28/WhNKBmMEG_E/s1600/P1010029.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://1.bp.blogspot.com/-tsV_Gtz0SEg/VUOodM9vXBI/AAAAAAAAA28/WhNKBmMEG_E/s400/P1010029.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ή έστω σε μια από τις 50 πολιτείες της Αμερικής. Που τώρα στα γεράματα έμαθα πως είναι 50!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Άμα ο γονιός είναι βλίτο το παιδί φαντάζει ξυπνιοπούλι!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-msgQ4FKj4X0/VUO-TyLyTyI/AAAAAAAAA34/YXL0ihvmgVo/s1600/P1010017.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://2.bp.blogspot.com/-msgQ4FKj4X0/VUO-TyLyTyI/AAAAAAAAA34/YXL0ihvmgVo/s400/P1010017.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
- Μαμά ξέρεις πια είναι αυτή η σημαία;<br />
- Όχι αγάπη μου...<br />
- Είναι τα Φίτζι βρε μαμά! Έχεις πάει ποτέ στα Φίτζι;<br />
- 'Οχι δεν έχω πάει Μάριε.<br />
- Μα καλά δεν έχεις παει στα Φίτζιιιιι;;;;<br />
Βρε ας ήξερα την σημαία τους, που με ξεμπρόστιασες, και άσε που δεν πήγα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-krvU_N_K5wM/VUOnzYMq6aI/AAAAAAAAA2s/G0JDWtPBtvI/s1600/P1010022.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-krvU_N_K5wM/VUOnzYMq6aI/AAAAAAAAA2s/G0JDWtPBtvI/s400/P1010022.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Αγαπημένη του σημαία η άνωθεν: "Για σας θα τα πούμε Μπαρμπέιντος"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-9CgEsQGwb0I/VUO3TW8DVnI/AAAAAAAAA3M/54pmVRQV7pA/s1600/P1010026.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://3.bp.blogspot.com/-9CgEsQGwb0I/VUO3TW8DVnI/AAAAAAAAA3M/54pmVRQV7pA/s400/P1010026.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ακόμη και όταν κάνει ένα διάλειμμα από τις χώρες, γράφοντας κάτι άσχετο όπως τα χρώματα,<span style="text-align: left;">τσααακ πετάει μια Ζάμπια και μια Ζιμπάμπουε.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-QpVpL8aZ8Eo/VUO41ZWkEPI/AAAAAAAAA3Y/QdZFpG7L3Ps/s1600/P1010024.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="http://4.bp.blogspot.com/-QpVpL8aZ8Eo/VUO41ZWkEPI/AAAAAAAAA3Y/QdZFpG7L3Ps/s400/P1010024.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ευτυχώς φθάνει η άγια νύχτα, που πηγαίνει στο κρεβάτι του για ύπνο. "Ησιχία" απλώνεται στο σπίτι όταν "κιμάτε" κι ευχαριστώ το θεό, που δεν είναι "ηπνοβατίας", γιατί δεν θα έβρισκα λίγη ηρεμία ούτε τη νύχτα! <br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-30211606694827586402015-03-22T00:33:00.000+02:002015-03-22T00:33:32.006+02:00Μια Πέτρα, με έκανε απόψε ευτυχισμένη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν μερικές ώρες, στο καμαρίνι, συζητούσαμε για το αν περιμέναμε κάποιον γνωστό μας, στην παράσταση.<br />
<br />
"Εγώ κανέναν", βιάστηκα να απαντήσω!<br />
<br />
Το θέατρο ήταν γεμάτο. Το κοινό ωραιότατο. Και μετά το τέλος, μια έκπληξη με περίμενε... ανάμεσα στο κοινό οι ξαδέρφες μου, που δεν με είχαν ειδοποιήσει. Χαρές, συγκίνηση... ώσπου εμφανίζεται μια όμορφη ξανθιά, σκέτη γλύκα, να με συγχαρεί!<br />
<br />
- Συγχαρητήρια, είμαι η Πέτρα.<br />
<br />
Εκεί έπαθα, δεν μπορώ να σας περιγράψω τι έπαθα...<br />
Πρώτη μου φορά συνάντησα, κάποια διαδικτυακή φίλη εκ του σύνεγγυς! Απίθανο, καταπληκτικό, φοβερό! Και το συναίσθημα του συναπαντήματος, μα και ο άνθρωπος! Η Πέτρα είναι υπέροχη καθώς και η αδερφή της. Γνώρισα δυο γλυκά κορίτσια και πολύ το ευχαριστήθηκα!<br />
Μέσα από την καρδιά μου σ΄ευχαριστώ κοριτσάκι μου, για την γνωριμία μας, μα και για την τιμή που μου κάνατε! Είμαι πολύ χαρούμενη, απόψε!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/Zk7EKKJcQS4/0.jpg" src="http://www.youtube.com/embed/Zk7EKKJcQS4?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<br />
Σας καληνυχτίζω - καλημερίζω, με το άνωθεν, αγαπημένο τραγούδι.<br />
Σας γλυκοφιλώ Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-44657641781570074632015-03-06T18:13:00.000+02:002015-03-06T18:15:41.685+02:00Ένα βραβείο με έκανε να επιστρέψω<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
Είμαι χαμένη. Διότι είμαι απασχολημένη. Με όλα όσα έχω στην καθημερινότητα μου συν του ότι παίζω!</div>
-Όσο παίζω, είμαι νέα;<br />
<div>
- Όχι.<br />
<div>
-Ωραία;</div>
</div>
<div>
-Όχι.</div>
<div>
-Ευτυχής;</div>
<div>
-Ναιαιαι, ναι και με το παραπάνω!<br />
Η παράσταση κυλάει καταπληκτικά! </div>
<div>
Το μόνο μελανό σημείο, ο ανταγωνισμός. Όχι στον επαγγελματικό χώρο. Στο σπίτι μου το ίδιο.</div>
<div>
Ναι φίλοι μου ο ανταγωνιστής, κατοικεί στο σπίτι. Δεν είναι άλλος από τον γιόκα μου!</div>
<div>
Ετοιμάζεται για την γιορτή της 25ης Μαρτίου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
-Μαμά είμαι το έβδομο κλεφτόπουλο!</div>
<div>
-Μπράβο αγόρι μου!</div>
<div>
-Ξέρεις μαμά, δεν θέλω να έρθουν οι Τούρκοι να με πάρουν, να με φυλακίσουν μακρυά από την οικογένεια μου και να πρέπει να μάθω τούρκικα. Τα μισώ τα τούρκικα, θέλω να μάθω μόνο ρώσικα.</div>
<div>
-Δεν θα σε πάρουν αγάπη μου, αυτά που σας είπε η δασκάλα έγιναν παλιά, τώρα έχουμε ειρήνη.</div>
<div>
-Εντάξει μαμά, αλλά αν τυχόν έρθουν θα τους διώξεις; Θα τους τσακίσεις; Να τους πεις, μην τολμήσει κανείς σας Τούρκοι, να πάρετε το παιδάκι μου.</div>
<div>
-Μην σε νοιάζει θα τους διώξω παιδί μου.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και φυσικά το σπίτι έχει μετατραπεί σε θεατρική σκηνή και οι πρόβες δεν έχουν σταματημό.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Λοιπόν μπαμπά, εσύ θα είσαι Τούρκος κι εγώ ΄Ελληνας. Πες μου τώρα "θα σας πάρουμε την πατρίδα σας και θα είναι δική μας για πάντα."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο μπαμπάς ακολουθεί τις σκηνοθετικές οδηγίες και ατακάρει.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και ο Μάριος αρχίζει τον ατελείωτο μονόλογο!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Να φύγεις Τούρκε από την πατρίδα μου, ΤΩΡΑ. Να μείνεις στην δικιά σου, ο καθένας στη χώρα του. Δεν ντρέπεσαι να φυλακίζεις ένα μικρό παιδί μακρυά από τη μαμά του;</div>
<div>
(Εδώ βουρκώνει, κλαίει, τρέμει το πάνω χείλος και σπάει τη φωνή. Θεέ μου τον Πρέκα γένησα;;;;)</div>
<div>
Δεν ξέρεις πως οι λαοί πρέπει να ζουν με αγάπη και ειρήνη;;; Η Ελλάδα είναι η χώρα μου και δεν σας θέλουμε εδώ, κατάλαβες; Δεν θέλω να διατάζεται την Ελλάδα μου, μόνο να σας φιλοξενήσουμε μπορούμε, αλλά όχι για πάντα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αυτό επαναλαμβάνεται καθημερινά, και δυο και τρεις και άπειρες φορές...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όταν πρώτη φορά τον είδα να παριστάνει το κλεφτόπουλο τρόμαξα!</div>
<div>
-Μάριε γιατί κλαις πουλάκι μου;</div>
<div>
-Μην διακόπτεις το θέατρο ρε μαμά, μου απάντησε με το δάκρυ κορόμηλο, στα ψέματα είναι!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Με προσφωνεί Ελληνοπούλα και τον μπαμπά του Τούρκο...</div>
<div>
Κι εμείς κάνουμε υπομονή, ως την 25η Μαρτίου, ως τον επόμενο ρόλο του...<br />
Λες, μια μέρα, να το πάρει το όσκαρ;<br />
Να μπει κι ένα βραβείο στο σπίτι βρε αδερφέ!<br />
Αν και εγώ προσφάτως βραβεύτηκα από την αγαπημένη μου <a href="http://skepseis.co.uk/">Αγγελικούλα,</a> ας μην είμαι αχάριστη!<br />
Και το<br />
<h1 class="entry-title" style="background-color: white; border: 0px; clear: both; font-family: Lusitana, georgia, helvetica, arial; font-size: 28px; font-weight: normal; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-rendering: optimizelegibility; text-transform: capitalize; vertical-align: baseline;">
Liebster Award...</h1>
<div>
goes to me!</div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WWXFo82lScY/VPnAu0aID4I/AAAAAAAAA10/Aa8yiPf3o24/s1600/liebsteraward-300x225.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-WWXFo82lScY/VPnAu0aID4I/AAAAAAAAA10/Aa8yiPf3o24/s1600/liebsteraward-300x225.png" height="300" width="400" /></a></div>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σ΄ ευχαριστώ πολύ <a href="http://skepseis.co.uk/">Αγγελική </a>μου!</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Και απαντώ ευθύς στις ερωτήσεις:</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">1) Γιατί ξεκινήσατε το blog;</strong><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b>Ααα δεν το ξε</b></span></span><b style="color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px;">κίνησα εγώ, η αδερφή μου, εγώ το συνεχίζω!</b><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><br /></b></span></span>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">2) Πείτε μας λίγο τι σας ενθουσιάζει</span>;</strong><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b>Ένα μαγαζί με νήματα και βελονάκια, τα παιδιά, το θέατρο, τα ταξίδια, οι όμορφες στιγμές με αγαπημένους και γέλια, πολλά γέλια!</b></span></span><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><br /></b></span></span>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">3) Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο</span>; </strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Δεν ξέρω για τους άλλους bloggers μα εμένα μου έχει τύχει να συγκινηθώ, να χαρώ, να νιώσω υπέροχα, με σχόλια ανθρώπων που δεν γνωρίζω διά ζώσης, και όμως εκτιμώ.Μαγικό!</strong><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><br /></b></span></span>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">4) Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας</span>;</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σοβαρά πράγματα, πολιτική, οικονομία, κοινωνία! Με το βελονάκι, την κουτάλα και τα κατορθώματα του γιου μου,</strong><strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> θα κάνω την ανατροπή και τέλος την επανάσταση!</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">5) Έχετε δημιουργήσει μια φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά</span>;</strong></strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Νιώθω φιλικά για αρκετά άτομα, τα εκτιμώ, τα θαυμάζω και θα ήθελα πάααρα πολύ να γνωριστούμε!</strong></strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </strong></strong><strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">6) Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δύο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο</span>;</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Σε δύο χρόνια κατ΄ αρχάς, ελπίζω να ζω. Όσο για το blog, δεν έχω σχέδια. Είναι για μένα μια ευχάριστη ενασχόληση, δεν με τρελαίνει να μεγαλώσει ή να αλλάξει, με κάποιο τρόπο. </strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">7) Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα</span>; </strong></strong><br />
Να τα κάνω όλα περίπου και να είμαι ευχαριστημένη κι από πάνω!<br />
<br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">8) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας</span>;</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Μμμ τώρα που μ΄ έπεσε αυτή η ερώτηση, θα σε πω καθόλου. Αλλά δεν με ενοχλεί. Μου λείπουν κάποιοι άνθρωποι εδώ και τους σκέφτομαι συχνά, αλλά όταν νιώσω πως θέλω να είμαι πιο συνεπής θα είμαι.</strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">9) Πώς γεννιούνται τα post σας</span>;</strong></strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Με καισαρική, δεν είμαι η πλέον πηγαία και καλή στην αποτύπωση των σκέψεων μου.</strong></strong><br />
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><br /></strong></strong>
<strong style="background-color: white; border: 0px; color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><strong style="border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">10) Ευχές για τον αναγνώστη</span>.</strong></strong></strong><br />
<b style="color: #4a4a4a; font-family: 'Bitstream Cyberbit', arial, 'helvetica neue', helvetica, georgia; font-size: 15px; line-height: 22px;">Να έχεις υγεία, αγάπη και να γελάς με την καρδιά σου!</b><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b>Τώρα που θυμήθηκα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση της Αγγελικής, σίγουρα όσοι ήθελαν θα έχουν ήδη παίξει. Αν υπάρχει κανείς που δεν, και το επιθυμεί ας το παραλάβει ενταύθα με πολλή αγάπη!</b></span></span><br />
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b>Σας γλυκοφιλώ</b></span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #4a4a4a; font-family: Bitstream Cyberbit, arial, helvetica neue, helvetica, georgia;"><span style="background-color: white; font-size: 15px; line-height: 22px;"><b>Ειρήνη</b></span></span></div>
</div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-55762279101259281502015-01-11T22:36:00.000+02:002015-01-11T22:36:03.288+02:00Χορεύοντας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχω να δώσω το παρόν, τριάντα ολόκληρες μέρες. Πέρασαν γιορτές, χαρές και πρόβες. Όμορφες στιγμές, οικογενειακές μα και με φίλους. Μεγάλες στιγμές, κατά την προετοιμασία της παράστασης. Κόντεψαν να παρέλθουν και οι εκλογές βρε... Έντονες μέρες, που τρέχω και δεν φτάνω. Γύρισα πίσω, για να σας ευχηθώ ολόψυχα, Καλή Χρονιά με υγεία και αγάπη!<div>
Θα απέχω κάποιο διάστημα ακόμη, μιας και η παράσταση ανεβαίνει σε δώδεκα μέρες. Μέχρι τότε χορεύουμε στην ομίχλη και στο ταψί... </div>
<div>
Μια μεγάλη συγνώμη για την ασυνέπεια μου στην επικοινωνία μας </div>
<div>
και μια μικρή παρουσίαση της παράστασης:</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Y-RblnserXw/VLK4Lhihf5I/AAAAAAAAA0w/l9cheALgQ00/s1600/redlips.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Y-RblnserXw/VLK4Lhihf5I/AAAAAAAAA0w/l9cheALgQ00/s1600/redlips.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το "Χορεύοντας στην ομίχλη", θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Είναι το τελευταίο έργο της Amanda Whittington βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Ruth Ellis.</div>
<div>
Στη σκιά του μεταπολεμικού Λονδίνου της δεκαετίας του ΄50 μια starlet της εποχής η Ruth Ellis δολοφονεί τον εραστή της.</div>
<div>
Μέσα από τους ατμοσφαιρικούς ήχους της τζαζ και των μπλουζ μια ιστορία αγάπης και πάθους συγκλονίζει την κοινωνία της εποχής.</div>
<div>
Στιγμιότυπα από τη ζωή μιας γυναίκας που ονειρευόταν την λάμψη μιας κινηματογραφικής star, αλλά η δόξα έρχεται στη ζωή της με έναν τρόπο που ποτέ δεν φανταζόταν.</div>
<div>
Πως μια ερωτική ιστορία καταλήγει σε ένα αποτρόπαιο έγκλημα;</div>
<div>
Ποιος είναι τελικά ο ένοχος σε ένα έγκλημα πάθους;</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-je7ZCJyn2Ag/VLLUXUqgqfI/AAAAAAAAA1A/uCBXM87aHw8/s1600/3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-je7ZCJyn2Ag/VLLUXUqgqfI/AAAAAAAAA1A/uCBXM87aHw8/s1600/3.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η ομάδα "Γέφυρα" μεταφέρει στην σκηνή του "Αγγέλων Βήμα" στα πλαίσια της θεματικής ενότητας NOIR την αληθινή ιστορία της Ruth Ellis.</div>
<div>
Της τελευταίας γυναίκας που απαγχονίστηκε στη Βρετανία με την ποινή της θανατικής καταδίκης για την εν ψυχρώ δολοφονία του άπιστου εραστή της.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος</div>
<div>
Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος</div>
<div>
Σκηνικά: Όλγα Ντέντα </div>
<div>
Κοστούμια: Χριστίνα Μαθέα</div>
<div>
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου</div>
<div>
Video Art: Θανάσης Τρουμπούκης</div>
<div>
Φωτογραφίες: Νικόλας Σταυρόπουλος</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Παίζουν (αλφαβητικά):</div>
<div>
Ειρήνη Γραμματικοπούλου</div>
<div>
Ελένη Δαφνή</div>
<div>
Κόνυ Ζήκου</div>
<div>
Μάνθος Καλαντζής</div>
<div>
Μαργαρίτα Σάββα</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-OgtzxkleVl0/VLLX0S46DtI/AAAAAAAAA1M/nVtb6aw_KpY/s1600/smokeyfloor.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-OgtzxkleVl0/VLLX0S46DtI/AAAAAAAAA1M/nVtb6aw_KpY/s1600/smokeyfloor.jpg" height="400" width="266" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div>
Παρόλα αυτά, αν κάποιος μου έλεγε να γράψω για ένα και μόνο πράγμα σε τούτο δω το μπλογκ, μετά από τόσον καιρό... θα έγραφα πως οι πρόβες μου στην Ομόνοια εκτός του ότι με απογειώνουν, με πληγώνουν βαθιά. Απόψε επιστρέφοντας σπίτι, για ακόμη μια φορά συνάντησα ένα εθισμένο κορίτσι. Είναι ένα θέαμα που με τρελαίνει, θέλω να ουρλιάξω... Που είναι η μάνα σου; Που είναι ο αδερφός σου; Που είναι το κράτος; Που είναι η κοινωνία;;; Την κοινωνία μου μέσα...</div>
<div>
</div>
<div>
Δεν θα σας αφήσω, όμως έτσι με γεύση πικρή.</div>
<div>
Θα σας μεταφέρω μια συνομιλία με το καμάρι μου, γεμάτη ανταγωνισμό και έπαρση. Λίγο πριν ενσαρκώσει τον Άι Βασίλη στην γιορτή του Νηπιαγωγείου.</div>
<div>
Διαβάζω το κείμενο μου. Με διακόπτει:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Μαμά εσύ είσαι η Ντόρις που ένας σου βάζει τρικλοποδιά και πέφτεις με τα ποτήρια σου κάτω;</div>
<div>
- Ναι αγόρι μου</div>
<div>
- Και το έργο σου το λένε "Ντόρις";</div>
<div>
- Όχι Μάριε, "Χορεύοντας στην ομίχλη"</div>
<div>
- Ααα μαμά το δικό μου το λένε " Ο Αι Βασίλης και όλοι η άλλοι"</div>
<div>
Για την ιστορία, φυσικά και ο τίτλος ήταν έμπνευση δική του, που πάντα αισθάνεται αυτός και όλοι οι άλλοι. Πότε αφήνει πίσω του το παιδί τον εγωκεντρισμό, είπαμε;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εις το επανιδείν αγαπημένοι φίλοι</div>
<div>
Σας γλυκοφιλώ</div>
<div>
Ειρήνη</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com66tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-21349558087507000222014-12-12T12:38:00.001+02:002014-12-12T12:40:35.189+02:00Κορώνα ή γράμματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ζωή νόμισμα με δύο όψεις. Τις ζω, πάντα, παράλληλα και τις δυο. Ο Μανώλης χωρίς δουλειά, κοντεύουν δυο μήνες. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού άρχισε να μας "ενοχλεί". Οικονομικά η καθημερινότητα είναι δύσκολη, σκοτεινή, αγχωτική.<br />
Αυτά στο κορώνα...<br />
Στα γράμματα...<br />
όλα είναι μια χαρά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-enP46FLbu3I/VIrC-6X-B-I/AAAAAAAAA0g/DUoG_SlNWvI/s1600/P1010473.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-enP46FLbu3I/VIrC-6X-B-I/AAAAAAAAA0g/DUoG_SlNWvI/s1600/P1010473.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ο Μάριος δεν μας αφήνει στιγμή να λυγίσουμε. Το γέλιο που μας προσφέρει είναι απίστευτο. Δεν υπάρχει δευτερόλεπτο μαζί του, που να μην μας δίνει χαρά. Τα λόγια του,οι σκέψεις του, οι κινήσεις του, η απίθανη γαλιφιά του!<br />
Οι πρόβες μου είναι καταπληκτικές. Περνάω υπέροχα! Αγαπάω τους συναδέλφους μου, λάτρεψα το έργο και με σκηνοθετεί ένα πλάσμα αγαπημένο, που συνδυάζει ευγένεια, ταλέντο και φως!<br />
Λένε πως η ανέχεια φέρνει γκρίνια, μιζέρια. Στη μικρή μας οικογένεια, δεν έχει γκρίνια. Ο καλός μου είναι ο μόνος άνθρωπος που ανέχεται την τρέλα μου. Καθόμαστε σαν ζευγαράκι συνταξιούχων και πίνουμε το καφεδάκι μας το πρωί, πράγμα πρωτόγνωρο. Διότι ο Μανώλης δούλευε πολύ... κάποτε και πρωί παρεούλα, μόνο στις διακοπές, εμείς.<br />
Βάζω στη ζυγαριά χρήμα και προσωπική πληρότητα.<br />
Δεν με νοιάζει αν ακουστώ χαζοχαρούμενη, ανόητη, μελό ή ό,τι άλλο, αλλά το χρήμα δεν εξασφαλίζει τίποτα παραπάνω από μια ευκολία σε συναλλαγές, όπου είναι απαραίτητο. Δεν φέρνει την ευτυχία. Πανάλαφρο το χρήμα στο ζύγισμα.<br />
Είναι στιγμές που μπροστά μου βλέπω τείχος, φοβάμαι για το αύριο. Αλλά ας μου πει κάποιος αν ξέρει, ποιο θα είναι το αύριο για τον καθένα μας. Βαρέθηκα να φοβάμαι, γιατί δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Είμαστε ζωντανοί και αγωνιζόμαστε. Τι άλλο;<br />
Ένας αγώνας διαρκής, για κάποιους μάταιος, για άλλους δώρο. Στον αγώνα δεν είμαστε μόνοι, υπάρχουν άνθρωποι πολλοί κι αγαπημένοι.<br />
Όπως και να ΄χει η ζωή μας δόθηκε. Κι εγώ νιώθω πως από τη στιγμή που μας δόθηκε το οτιδήποτε, αν το πάρουμε στα χέρια μας... Αν το αγγίξουμε, το αγκαλιάσουμε, το μυρίσουμε, το γευτούμε, το μετουσιώσουμε θα το ζήσουμε.<br />
Όταν ήμουν μικρή ο σπάταλος και "όσα πάνε κι όσα έρθουν" πατέρας μου έλεγε με αλέγκρα φωνακλάδικη διάθεση, "έλα ρε τώρα, τα σάβανα δεν έχουν τσέπες". Η μαμά μου από την άλλη πάντα με τα πόδια στη γη και την ψυχή της ολοκληρωτικά δοσμένη σε ΄μας, νευρίαζεεε. Πάντα της έδινα δίκιο και εκνευριζόμουν με τον μπαμπά. Μα ήρθε το σήμερα, να κουδουνίζει στο μυαλό μου η φράση που μισούσα. Από ανάγκη; Από την όποια αλήθεια της;<br />
Έτσι ή αλλιώς δεν θα το βάλλω κάτω. Έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου να αλλάξω, όχι μόνο το τώρα, αλλά κυρίως πράγματα που τα κουβαλώ στους ώμους μου χρόνια ολόκληρα. Πράγματα που, γιατί όχι, με έφτασαν ως εδώ. Αναλαμβάνω την ευθύνη και προχωρώ. Είμαι έτοιμη να υποδεχτώ τον καινούριο χρόνο βλέποντας μπροστά νέες προοπτικές!<br />
Εν τω μεταξύ παίζει σοβαρά, μόνο εγώ και το βαρεμένο ο Σαμαράς, να βλέπουμε τόση ανάπτυξη να έρχεται! Βέβαια αν δεν έρθει η δική μου ανάπτυξη πάει στο διάλο, αλλά αυτός έχει πάρει στο λαιμό του τόσες ψυχές. Δόξα τω θεώ που δεν γίνηκα πρωθυπουργός, ουφφφφφ!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com90tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-8445178709288658182014-12-07T20:17:00.000+02:002014-12-07T20:17:16.217+02:00Οι μέρες που πέρασαν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες, όταν τις χαίρεσαι. Χθες το πρωί έφυγε η γιαγιά. Σαν νερό κύλισε ο καιρός. Μια ολόκληρη εβδομάδα, κοντά μας, πετούσαμε από τη χαρά μας. Το ένα και μοναδικό αρνητικό, ο αριθμός στη ζυγαριά μου. Πήρα ένα κιλό! Ευτυχώς είχα χάσει 9, οπότε δεν το πήρα κατάκαρδα. Μα ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου, ολημερίς το σπίτι μύριζε φαγητά, γλυκά, πίτες. Η μαμά μου, νομίζει πως είμαστε νηστικοί, μακριά της. Λες και δεν με βλέπει που είμαι ολοστρόγγυλη! Δεν της χαλάω όμως χατίρι, της παραδίδω την κουζίνα κάθε που καταφθάνει, νιώθοντας για λίγο, ξανά παιδί. Ο Μάριος, ήθελε συνέχεια να την αγκαλιάζει, να την φιλά, να παίζουν μαζί.<br />
<br />
- Μαμά θέλω να μείνει μαζί μας η γιαγιούκα, για είκοσι χρόνια!<br />
<br />
Με ηρεμία, διάβασα το έργο (προσπαθώντας να μάθω και καμιά ατάκα), χωρίς διακοπές από τον μικρό. Έπλεξα δωράκια να στείλω στα ανεψούδια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Me-Ci-o6zaI/VIRVzu5s_KI/AAAAAAAAAz8/f3TFkxjnZ_w/s1600/P1010450.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Me-Ci-o6zaI/VIRVzu5s_KI/AAAAAAAAAz8/f3TFkxjnZ_w/s1600/P1010450.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τα σκουφάκια, στην Βόρεια Ελλάδα, είναι το must του Χειμώνα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-hRKqEEZb97c/VIRWV5Piz1I/AAAAAAAAA0E/Ix2xYPoxF6w/s1600/P1010452.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-hRKqEEZb97c/VIRWV5Piz1I/AAAAAAAAA0E/Ix2xYPoxF6w/s1600/P1010452.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Γενικώς, ευχαριστήθηκα συζητήσεις και φροντίδες από την μανούλα μου.<br />
Η γιαγιά, εκτός των άλλων, μια μέρα πήγε τον Μάριο στο σχολείο. Αυτός κάθε που φτάνει στην πόρτα, ορμάει με φόρα και καλημερίζει δασκάλα και συμμαθητές, με τρανό ενθουσιασμό. Εκείνη την ημέρα όμως, στάθηκε σοβαρός στην είσοδο, για να συστήσει σε όλους τη γιαγιά του!<br />
<br />
- Να σας γνωρίσω, από ΄δώ η γιαγιά μου.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, πήρε ποίημα για τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου.<br />
<br />
- Μαμά είδες τι ωραίο ρόλο μου έδωσε η δασκάλα μου;<br />
- Σου αρέσει αγάπη μου, που θα είσαι ο Άι Βασίλης;<br />
- Ναι μαμά είναι καταπληκτικός ρόλος, καλύτερος από τον δικό σου στην παράσταση σας.<br />
Οι ανταγωνισμοί μας μάραναν τώρα...<br />
<br />
Έχει πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο του, βέβαια. Πηγαίνει, έρχεται και παριστάνει τον Άγιο.<br />
<br />
- Ειρήνη ήσουν φρόνιμο κορίτσι;;;<br />
- Ναι Άι Βασίλη έτσι πιστεύω.<br />
- Καλά θα δω τι θα σου φέρω. Εσένα Μανώλη τίποτα δεν θα σου φέρω, γιατί είσαι πολύ άτακτος, που μου έκλεισες τον υπολογιστή. Μάλλον θα σου φέρω ένα τούβλο.<br />
<br />
Σήμερα το πρωί πήγα στην πρόβα και όταν επέστρεψα, μεσημέρι πια, βρήκα τα αγόρια να με περιμένουν με μοσχοβολιστό φαγητό.<br />
<br />
- Μαμάααα εγώ κι ο μπαμπάς είμαστε master sef, μαγειρεύαμε όλη μέρα, ουφ!<br />
<br />
Καθίσαμε στο τραπέζι:<br />
<br />
- Πόσο χαίρομαι γονείς μου, που συναντηθήκαμε όλοι μαζί στο τραπέζι. Μαμά μου έλειψες, είσαι η πιο όμορφη κοπέλα που δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου!<br />
Δεν έβλεπε (καλά) από την πείνα, το παιδί...<br />
Από αύριο πίσω στην κουζίνα μου, μετά από οκτώ μέρες αποχής. Νομίζω πως έχω ξεχάσει να μαγειρεύω. Ελπίζω τις μέρες, με φούριες, που ακολουθούν να ξαναμπώ στο πρόγραμμα μου.<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη<br />
<br /></div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com49tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-78311406709618941472014-12-05T13:27:00.000+02:002014-12-05T13:27:22.862+02:00Μεγάλο ευχαριστώ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι ξανθιά, όμορφη, με απίστευτο χιούμορ, ταμπεραμέντο και αφοπλιστική ευθύτητα. Μου άρεσε, από την πρώτη ανάγνωση, ο χαρακτήρας της. Νιώθω πως διαθέτει ότι μου λείπει, που αν το είχα θα ήμουν πιο ισορροπημένη. Δεν μπορώ να το πω με λέξεις, μα της ζηλεύω την δυναμική ψυχοσύνθεση. Έχει μια φοβερή οικογένεια και όταν μεγαλώσω θέλω να της μοιάσω, στις πρακτικές της, ως μέλλουσα πεθερά! Την λένε <a href="http://nasiasblog2012.blogspot.gr/">Νάσια </a>και είναι, μόλις ενός έτους, διαδικτυακή μου φίλη. Θα μου πει κανείς, μα δίχως να την γνωρίζεις δια ζώσης, πως διατείνεσαι όλα τα παραπάνω; Με μεγάλη σιγουριά -που για ελάχιστα πράγματα διαθέτω- θα απαντήσω πως εμπιστεύομαι πάντα το ένστικτο μου. Δεν πέφτω έξω με τους ανθρώπους, σχεδόν ποτέ.<div>
Από σήμερα το πρωί, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας, φιλοξενεί το πανέμορφο ελαφάκι που μου έστειλε! </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-frJTn5vQvEc/VIGS263CGGI/AAAAAAAAAzk/48o2bHcwsP4/s1600/P1010470.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-frJTn5vQvEc/VIGS263CGGI/AAAAAAAAAzk/48o2bHcwsP4/s1600/P1010470.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μαζί με ένα δώρο από τα αγόρια της, για το δικό μου αγόρι. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-59FyWD-sqCk/VIGTK13IA5I/AAAAAAAAAzs/yDBv-ahmbVQ/s1600/P1010472.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-59FyWD-sqCk/VIGTK13IA5I/AAAAAAAAAzs/yDBv-ahmbVQ/s1600/P1010472.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η απίστευτη σύμπτωση; Ο Μάριος έχει ζητήσει το συγκεκριμένο δώρο από τον Αι-Βασίλη! Α ρε Νάσια μέχρι και τον Άγιο προσπέρασες με την φόρα που σε διακρίνει! </div>
<div>
Ο Μάριος μόλις επέστρεψε από το σχολείο άνοιξε το δώρο του και ξετρελάθηκε! Του εξήγησα για τους αποστολείς και χωρίς δεύτερη σκέψη μου είπε:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Μαμά θέλω να πω ευχαριστώ στον Νικόλα και στον Πέτρο, γιατί είναι τέλειοι φίλοι που με έκαναν τόοοσο χαρούμενο!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χίλια ευχαριστώ από καρδιάς, Νάσια, Πέτρο και Νικόλα! Μας κάνατε πολύ χαρούμενους με την υπέροχη χειρονομία σας! </div>
<div>
Συμπέρασμα: σαν την Χαλκιδική και τις ανθρώπινες σχέσεις δεν έχει!!!</div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-48785409415160711272014-11-28T15:01:00.002+02:002014-11-28T15:01:32.470+02:00Έχουμε πακέτα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μέσα στον Νοέμβρη, ήρθε ο αδερφός μου για δουλειές, στην Αθήνα. Μεγάλη χαρά στο σπίτι! Ο θείος Γιάννης, εκτός από αγκαλιές και αγάπη, μας έφερε και καλούδια από το βορρά! Κάτι μήλα φίλε μου, που μοσχομύριζαν, ζουμερά αλλά και σκληρά, γλυκά και ξινά... ποίημα τα μήλα από το χωριό! Φυσικά ο Μάριος, μην περιμένεις πως χάρηκε με μήλα, φύλλα και κοτόπουλα που πετούσαν μέσα από το καλάθι! Όοοοχι ξετρελάθηκε με τις ζωγραφιές που του έστειλαν, τα ξαδερφάκια του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-awKedRq0UQE/VHhf-6JcJ3I/AAAAAAAAAy0/Eh9ekAYNTAk/s1600/P1010449.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-awKedRq0UQE/VHhf-6JcJ3I/AAAAAAAAAy0/Eh9ekAYNTAk/s1600/P1010449.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Και με το όνομα του, κεντημένο από τα χεράκια της θείας Ρεβέκκας!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-U7ufAL2KQdE/VHhg2vG1LQI/AAAAAAAAAy8/uspw-eXF74I/s1600/P1010451.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-U7ufAL2KQdE/VHhg2vG1LQI/AAAAAAAAAy8/uspw-eXF74I/s1600/P1010451.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
- Μαμά μ΄αγαπάνε πολύ τα ξαδερφάκια μου;<br />
- Ναι αγάπη μου.<br />
- Και οι θείοι κι οι θείες και οι γιαγιάδες και οι παππούδες;<br />
- Βέβαια μωρό μου.<br />
- Τελικά μαμά είμαι αξιαγάπητος!<br />
Αξιαγάπητος και υπέρμετρα μετριόφρων!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-tUDad338srg/VHhq3cS0aYI/AAAAAAAAAzM/4IQeTfWlCEE/s1600/P1010442.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-tUDad338srg/VHhq3cS0aYI/AAAAAAAAAzM/4IQeTfWlCEE/s1600/P1010442.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Μετά το πρώτο δέμα, κατέφθασε ένα δεύτερο, από την θεία Σόφη αυτήν την φορά.<br />
Η οποία, πολύ καλώς έκανε και μας έφτιαξε δύο υπέροχα Χριστουγεννιάτικα ημερολόγια, ένα για ΄μένα κι ένα για τον μικρό. Αλλά μας τα έστειλε νωρίς! Εμείς, ο ένας πιο περίεργος από τον άλλο, έχουμε ξεροσταλιάσει, θέλοντας να τ΄ανοίξουμε με μιας!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-m7bEmeinEow/VHhrNgRAGjI/AAAAAAAAAzU/nQq8Z0fwm2o/s1600/P1010441.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-m7bEmeinEow/VHhrNgRAGjI/AAAAAAAAAzU/nQq8Z0fwm2o/s1600/P1010441.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<br />
Ο μικρός με πιάνει στα πράσα:<br />
- Μαμά γιατί σκαλίζεις το ημερολόγιο σου;;;<br />
- Δεν σκαλίζω παιδί μου, το ξεσκονίζω...<br />
- Ε ρε μαμά, γιατί η θεία Σόφη δεν έκανε τα ημερολόγια, να αρχίζουν από το 32; Δεν μπορώ να περιμένω το 24!<br />
<br />
Πριν λίγες μέρες πήγαμε σε ένα κατάστημα απέναντι από το σπίτι μας να πάρουμε δυο μπάλες για το δέντρο. Ο ιδιοκτήτης έχει ένα πιάνο εκεί και ο Μάριος όποτε πάμε, του ζητά να παίξει.<br />
- Κύριε Α. μπορώ να παίξω λίγο πιάνο;<br />
- Βέβαια αγόρι μου.<br />
- Ακούστε λίγο, θα παίξω ένα τραγούδι λυπημένο.<br />
- Γιατί λυπημένο Μάριε;<br />
- Γιατί η γιαγιά Χαρούλα είναι μακρυά μου και δεν μπορώ να την βρω!<br />
<br />
Στολίσαμε το σπίτι, γράψαμε γράμμα στον Άι Βασίλη, ψηλαφούμε στα κρυφά τα μικρά πακετάκια στα ημερολόγια μας και αύριο, το κλου του μηνός... Περιμένουμε στας Αθήνας, τη γιαγιά Χαρούλα, να υποδεχτούμε μαζί τον Δεκέμβριο.<br />
<br />
Μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες και τις συνθήκες που πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, νιώθω τυχερή για τους ανθρώπους της ζωής μου! Η αγάπη τους, η αγάπη, είναι η μεγαλύτερη δύναμη...<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη<br />
<br />
<br />
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com44tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-51554985180359214502014-11-18T16:43:00.000+02:002014-11-18T16:43:23.360+02:00Μαμά νιώθω...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μαμά νιώθω ευτυχισμένος, μ΄αρέσει πολύ η καρδιά σου!<br />
- Αλήθεια αγάπη μου; Τι έχει η καρδιά μου που σου αρέσει;<br />
- Έχει εμένα μέσα, μανούλα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-mwDFD1tO07U/VGtVmV7Fs3I/AAAAAAAAAyI/Fx29d3zlTMA/s1600/P1010409.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-mwDFD1tO07U/VGtVmV7Fs3I/AAAAAAAAAyI/Fx29d3zlTMA/s1600/P1010409.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
- Μαμά μου πέρασε λίγο ο βήχας,ε;<br />
- Ναι αγόρι μου έχεις ώρα να βήξεις.<br />
- Πάμε στο σχολείο τώρα;<br />
- Αύριο πουλάκι μου, τώρα σχόλασαν οι συμμαθητές σου και πήγαν να φάνε και να ξεκουραστούν.<br />
<br />
Κλάμα γοερό...<br />
<br />
- Γιατί κλαις Μάριε μου;<br />
- Γιατί ήθελα να πάω στο σχολείοοοοοο. Όλοι πήγαν κι εγώ έμεινα τελευταίοοοοοος, δεν έμαθα τίποτα σήμερα και νιώθω αποδιωγμένοοοοοος!<br />
<br />
Εγώ πάλι, νιώθω πολύ όμορφα, που όσο χάλια κι αν είμαι ο Μάριος με κάνει να γελάω ολημερίς! Παράλληλα πλέκω, τι πρωτότυπο... Έφτιαξα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-QMnQP_Drwt4/VGtWKp1hBtI/AAAAAAAAAyQ/i-Cg1PPnvCI/s1600/P1010407.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-QMnQP_Drwt4/VGtWKp1hBtI/AAAAAAAAAyQ/i-Cg1PPnvCI/s1600/P1010407.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τα παρατηρεί το ποντικάκι...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-vYgs5uaZ41k/VGtXpC8KfiI/AAAAAAAAAyc/t0tH7GQwv3w/s1600/P1010408.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-vYgs5uaZ41k/VGtXpC8KfiI/AAAAAAAAAyc/t0tH7GQwv3w/s1600/P1010408.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Τα παρατηρεί η γάτα...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-5O3_yKNzDhc/VGtYCOGKe0I/AAAAAAAAAyk/0oIwpcUgQb0/s1600/P1010416.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-5O3_yKNzDhc/VGtYCOGKe0I/AAAAAAAAAyk/0oIwpcUgQb0/s1600/P1010416.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Μα κάπου θα τα πάει δώρο, ο Αι Βασίλης!<br />
Έτσι κάπως, να μπαίνουμε σε κλίμα εορταστικό!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com43tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-17917431581382649552014-11-08T12:59:00.000+02:002014-11-08T13:09:56.250+02:00Μαμά πότε θα ξαναπαίξουμε κλήρωση;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Μάριος λατρεύει τα γράμματα και τους αριθμούς. Από τότε που έπιασε μαρκαδόρους στα χέρια του αρνούνταν πεισματικά να ζωγραφίσει.<br />
- Δεν θέλω να ζωγραφίζω μαμά, θέλω μόνο numbers και ABC 's.<br />
<br />
Στεναχώρια εγώ... Το παιδί μου δεν θέλει να εκφραστεί, δεν έχει έφεση στα καλλιτεχνικά...<br />
Ώσπου συνήλθα, για πολλοστή φορά, και σκέφτηκα λογικά, οξύμωρο!<br />
Το παιδί ας κάνει ό,τι του αρέσει και το κάνει χαρούμενο. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αγάπη για τα ίδια πράγματα. Τώρα πια ο μικρός ξέρει τα αλφάβητα στα ελληνικά, αγγλικά, ρώσικα και αράβικα. Διαβάζει στα ελληνικά και στα αγγλικά. Οι άλλες δυο γλώσσες είναι καινούριο κοσκινάκι, αν και ξέρει πολλές λέξεις στα ρώσικα. Ώρες ώρες μου δίνει στα νεύρα, να με ρωτάει και να μην μπορώ να απαντήσω στους παραλογισμούς του!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxvyqM5lw6U-bayQ-vyn_KOqM2G9QiMuvzUjPy4UhhvAHXuhDSY1uIdzCaSGXknWHdlAjNJRZJ1euFaeE3a' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
- Μαμά έλα να πούμε μαζί α-μπε-βε-γκιε (ρώσικο αλφάβητο)<br />
- Δεν το ξέρω αγάπη μου.<br />
- Το ξέρεις μαμά, άκου τι εύκολο είναι: α-μπε-βε-γκε-ντε-γιε-γιο.......<br />
<br />
- Φτιάξε μου χειροτεχνία με τα ρώσικα μανούλα<br />
- Γράψε μου καλύτερα το κράκτκαγιε βρε μαμά.....<br />
<br />
Οπότε το πρωί που του ζήτησα να με βοηθήσει στην κλήρωση για τα σκουφάκια τρελάθηκε από την χαρά του! Κόψαμε χαρτάκια να γράψουμε τα ονόματα σας κι ο Μάριος σχολίαζε ακατάπαυστα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-g7e7fAvMtyk/VF3yjVM5eAI/AAAAAAAAAxg/tFU-xJD1woE/s1600/P1010396.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-g7e7fAvMtyk/VF3yjVM5eAI/AAAAAAAAAxg/tFU-xJD1woE/s1600/P1010396.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
- Μαμά πόσες φορές θα γράψουμε Χριστίνα;<br />
- Αριστέα; Περίεργο όνομα μαμά, αλλά μ΄αρέσει!<br />
- Κλαυδία; άντε πάλι, κι άλλο όνομα που δεν ξέρω!<br />
- Αθηνάααα σαν την μαμά του νονούκου!<br />
- Μαμά πότε θα γράψουμε τα ονόματα των αγοριών;<br />
<br />
Βάλαμε τα χαρτάκια στο κόκκινο καλαθάκι και ο κύριος έκανε την κλήρωση, με μια σοβαρότητα λες και έκανε το πιο σπουδαίο πράγμα του κόσμου!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-EBKfXByR-3E/VF3y5barv1I/AAAAAAAAAxo/lQYFb5I-1dk/s1600/P1010398.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-EBKfXByR-3E/VF3y5barv1I/AAAAAAAAAxo/lQYFb5I-1dk/s1600/P1010398.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τα αποτελέσματα από τα χεράκια του:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/--yBlP3OSJ2k/VF3zM9n7GYI/AAAAAAAAAxw/LP2kQwesNqA/s1600/P1010402.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/--yBlP3OSJ2k/VF3zM9n7GYI/AAAAAAAAAxw/LP2kQwesNqA/s1600/P1010402.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Και τα επίσημα από τα χέρια της μαμάς:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-4EOvHghqu9A/VF3zdCsiLiI/AAAAAAAAAx4/Qbhr0tow2gE/s1600/P1010400.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-4EOvHghqu9A/VF3zdCsiLiI/AAAAAAAAAx4/Qbhr0tow2gE/s1600/P1010400.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;">Η Αλεξάνδρα είναι η Παξινού, να διευκρινίσω. Την άλλη Αλεξάνδρα μας, την είχα γράψει ως, Woman in blogs.</span><br />
<br />
Στη συνέχεια, ο Μάριος πήρε το καλάθι με τα χαρτάκια και έπαιζε, "κλήρωση" !<br />
- Μαμά πότε θα ξαναπαίξουμε κλήρωση; Πολύ ωραία περάσαμε!<br />
<br />
Σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια και τις υπέροχες ευχές! Συγχαρητήρια στις τυχερές, που μπορούν να μου στείλουν mail στο eirhnhgramm@yahoo.gr. Περιμένω κορίτσια.<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-21174414207246372622014-11-05T16:38:00.000+02:002014-11-05T16:38:41.014+02:00Η κουκουβάγια χρόνισε!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σήμερα έχουμε γενέθλια! Ένα χρόνο πριν, η λατρεμένη μου αδερφούλα ανάρτησε το πρώτο κείμενο, στην κουκουβάγια και το σόι της. Αυτή η κουκουβάγια κι εγώ το σόι. Τώρα πως έγινε και έγινα εγώ η οικοδέσποινα κι αυτή η φτωχή συγγενής, ούτε που το κατάλαβα. Είναι που δεν ήθελα να γράψω, για την ακρίβεια, πίστευα πως δεν το ΄χω με το γράψιμο. Εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν είναι το δυνατό μου σημείο, μα έτσι κι αλλιώς δεν αισθάνομαι πως γράφω. Νιώθω απλώς πως μιλάω μαζί σας, σαν να είμαστε μια παρέα.<br />
Μπορεί να μην καθόμαστε σε ένα σαλόνι ή στο τραπέζι κάποιου καφέ, αλλά εγώ έτσι σας αισθάνομαι. Φίλους, που επικοινωνούμε με έναν τρόπο διαφορετικό. Η διαφορετικότητα αυτή, δεν μειώνει σε τίποτα την ποιότητα της σχέσης μας.<br />
Θα ήθελα να σας κεράσω όλους κεράσματα κανονικά, νόστιμα φαγητά και γλυκά! Να φάμε, να πιούμε και να περάσουμε φίνα. Προς το παρόν είναι ανέφικτο. Ίσως μια μέρα να κάνω ένα open house για όλους χαχαχα! Σήμερα όμως, θα σας κεράσω κάτι από αυτά που φτιάχνω. Τρία σκουφάκια μίνιον, σε όποιες διαστάσεις θέλετε, για ΄σάς ή για παιδάκι. Θα γίνει κλήρωση, όπου θα συμμετάσχουν όσοι αφήσουν μήνυμα σ΄αυτήν την ανάρτηση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-lcuDdy2hrhQ/VFoxzSU1FxI/AAAAAAAAAxQ/NAWrgc_CS-k/s1600/P1010388.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-lcuDdy2hrhQ/VFoxzSU1FxI/AAAAAAAAAxQ/NAWrgc_CS-k/s1600/P1010388.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
Χρόνια μας πολλά λοιπόν, αδερφούλα! Περιμένω να γυρίσεις πίσω, μου έχεις λείψει τόσο πολύ!<br />
Σας ευχαριστώ όλους πολύ, που είσαστε εδώ με αγάπη και πάντα με έναν καλό λόγο!<br />
Σας γλυκοφιλώ,<br />
με όλη μου την αγάπη<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com55tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-69096010283009615772014-11-03T11:45:00.000+02:002014-11-03T11:56:31.119+02:00Εργαστήρι δώρων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Μη μου πει κανείς πως παραλογίζομαι, διότι έχουν απομείνει 7 εβδομάδες. Για την ακρίβεια 5 για μένα, μιας και αρχίζω πρόβες πυρετωδώς από 10 Δεκεμβρίου, γιούπι! Μέσα σ΄αυτό το διάστημα, θα πρέπει να αποτελειώσω πολλά πλεκτά δωράκια. Οπότε προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-8PMAYrOfbPs/VFc2Dw_S34I/AAAAAAAAAwE/UOlFLcYCXuw/s1600/P1010395.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-8PMAYrOfbPs/VFc2Dw_S34I/AAAAAAAAAwE/UOlFLcYCXuw/s1600/P1010395.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;">Έχω μετατρέψει την γωνιά μου στο καθιστικό, σε εργαστήρι. Μαλλιά γύρω τριγύρω, συν τα σκόρπια παιχνίδια του Μάριου, είμαστε άνω κάτω διαρκώς!</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-YJUZ5FB3xR8/VFc289IXTEI/AAAAAAAAAwM/nDG6KZPSHbE/s1600/P1010388.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-YJUZ5FB3xR8/VFc289IXTEI/AAAAAAAAAwM/nDG6KZPSHbE/s1600/P1010388.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τον σκούφο παραπάνω, τον φόρεσε σήμερα το πρωί που πήγε στο σχολείο το αγόρι μου. Μάλιστα, μου ζήτησε να φτιάξω έναν ίδιο για μένα, να τα φοράμε παρέα! Αυτό περιμένει κι η δασκάλα του, να με χαρακτηρίσει με τις μπάντες, τρελή!<br />
"Καλώς την κυρία Μίνιον και το παιδί της"...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-U3z_aW1J9r0/VFc4Co3AuGI/AAAAAAAAAwU/FJnLcvI0aps/s1600/P1010399.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-U3z_aW1J9r0/VFc4Co3AuGI/AAAAAAAAAwU/FJnLcvI0aps/s1600/P1010399.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Εκτός της παιδικής σειράς έχω να σας δείξω και την γυναικεία συλλογή :)<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2m75Fufqw84/VFc4o57aFeI/AAAAAAAAAwc/FFPhQ1JzGYo/s1600/P1010401.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-2m75Fufqw84/VFc4o57aFeI/AAAAAAAAAwc/FFPhQ1JzGYo/s1600/P1010401.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<br />
<br />
Τσάντα σε γήινα χρώματα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-7JRDFV5gQ8c/VFc5f2-bjjI/AAAAAAAAAws/5Qp9UJsBZmE/s1600/P1010404.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-7JRDFV5gQ8c/VFc5f2-bjjI/AAAAAAAAAws/5Qp9UJsBZmE/s1600/P1010404.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Δαχτυλίδι στο αγαπημένο μου μπλε! Οι χάντρες θα ήθελα να είναι σε λιγότερο σκούρο χρώμα, αλλά βαρέθηκα να τις ξηλώσω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-5MRlQmvvBsA/VFc6Mg5cUbI/AAAAAAAAAw4/JYCrNHyJwt8/s1600/P1010405.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-5MRlQmvvBsA/VFc6Mg5cUbI/AAAAAAAAAw4/JYCrNHyJwt8/s1600/P1010405.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Το πιο ζόρικο δώρο βέβαια, μου ανέθεσε να το κάνω ο γιόκας μου!<br />
<br />
- Μαμά στην παπουτσοθήκη είναι τα παπούτσια σου, του μπαμπά και τα δικά μου;<br />
- Ναι αγάπη μου.<br />
- Και του Κωσταντίνου;<br />
- Όχι αγόρι μου,του Κωσταντίνου είναι μαζί με της θείας, του θείου, της Χαράς και του Παναγιώτη.<br />
- Μαμά θέλω κι εγώ να έχω έναν φίλο στο σπίτι μας να παίζουμε. Θέλω να κάνεις δυο ξαδερφάκια από την κοιλίτσα σου, για ΄μένα.<br />
- Αν κάνω παιδάκι Μάριε θα είναι αδερφάκι σου, όχι ξαδερφάκι σου.<br />
- Εντάξει μανούλα ας το λένε αδερφάκι. Αλλά θέλω δύο, ένα κοριτσάκι κι ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι να το λένε Χριστίνα και το αγοράκι Άγγελο.<br />
<br />
Αυτή είναι παραγγελιά, απλή και διόλου απαιτητική! Καλά ας τελειώσω με τα πλεξίματα και βλέπουμε... Χρόνο δεν έχουμε;;; Στην πρώτη νιότη εγώ,μπορώ πανεύκολα να κάνω πράξη, την επιθυμία του παιδιού μου!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com31tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-13561976478554501592014-10-30T15:45:00.000+02:002014-10-30T15:45:36.868+02:00Δύσκολοι καιροί <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πήρα πολλές απουσίες, είναι η αλήθεια. Αλλά είναι ευτύχημα που δεν πήρα τα βουνά. Οι μέρες που πέρασαν, ήταν πολύ δύσκολες. Ναι πιο δύσκολες από αυτές τις περιόδου, άραγε ποιος σκέφτηκε να τις ονομάσει δύσκολες; Δεν είχε κατά νου, πως υπάρχουν και χειρότερα. Τέλος πάντων, δεν θα επεκταθώ στα συμβάντα γιατί μου είναι δύσκολο και να μιλώ, γι΄αυτά. <div>
Είμαι αρκετά ευάλωτη ακόμη. Δεν μπορώ να πω πως: "Με θετική σκέψη όλα θα πάνε καλά" ή όλα όσα, αισιόδοξα,σκεφτόμαστε όταν βρισκόμαστε μπροστά σε προβλήματα. Νιώθω πως δεν θέλω να πολυσκέφτομαι, περιφέρομαι κάνοντας δουλειές στο σπίτι, σαν να μου έχουν κάνει λοβοτομή. Ε και βέβαια πλέκω.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Q1rfo8nY7ns/VFI1hfe6cbI/AAAAAAAAAvg/Fo8WA8KP7GM/s1600/P1010372.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-Q1rfo8nY7ns/VFI1hfe6cbI/AAAAAAAAAvg/Fo8WA8KP7GM/s1600/P1010372.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αποτελείωσα την κουβέρτα, που είχα ξεχασμένη σε μιαν άκρη.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-pD3s6E4_3LQ/VFI2Ie4nZ2I/AAAAAAAAAvo/kHwNBU1Bzsg/s1600/P1010378.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-pD3s6E4_3LQ/VFI2Ie4nZ2I/AAAAAAAAAvo/kHwNBU1Bzsg/s1600/P1010378.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τυχερή στάθηκε η κουβέρτα. Αν ήμουν στα καλά μου, σκόρπια μοτίφ σε κανένα μπαούλο θα ήταν, για χρόνια.</div>
<div>
<br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-a60Tff-aRwk/VFI2_qiYToI/AAAAAAAAAv0/lTv9Q2LXjGg/s1600/P1010379.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-a60Tff-aRwk/VFI2_qiYToI/AAAAAAAAAv0/lTv9Q2LXjGg/s1600/P1010379.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το μόνο που με έκανε να νιώσω όμορφα είναι αυτή η κουβέρτα και φυσικά ο απίθανος γιος μου μετά του πατρός του! Ο οποίος με ρωτούσε ενίοτε:</div>
<div>
</div>
<div>
- Είσαι λυπημένη μαμά;</div>
<div>
- Όχι αγάπη μου πως το σκέφτηκες;</div>
<div>
- Από τη φατσούλα σου μαμά που δεν γελάει συνέχεια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Επίσης κάποια στιγμή που ο Μανώλης μου έδωσε ένα φιλί:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
- Σ΄ευχαριστώ πολύ μπαμπά που αγαπάς τη μαμά. Πρέπει να την αγαπάμε πιο πολύ, όταν είναι λυπημένη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και να φανταστείς ότι εγώ πίστευα πως δεν κατάλαβε τίποτα. Αλλά πως το λέει το τραγούδι;</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Πως να κρυφτείς απ΄τα παιδιά;</div>
<div>
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σας γλυκοφιλώ </div>
<div>
Ειρήνη</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com52tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-43895701628936283652014-09-28T22:42:00.000+03:002014-09-28T22:42:12.182+03:00Άσε με να θαυμάσω, τις κολοκύθες!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πήγε στο κρεβάτι του, ξάπλωσε, σκεπάστηκε. Ο μπαμπάς, του διάβασε ένα παραμύθι και τον καληνύχτισε. Κι ενώ καθόμαστε χαζεύοντας το "Θα σε κάνω βασίλισσα" τον ακούω από μέσα και σιγοτραγουδάει. Πηγαίνω στο δωμάτιο του.<br />
<br />
- Τι κάνεις μωρό μου τραγουδάς;<br />
- Ναι μανούλα τραγουδάω για να κοιμηθώ, μέχρι να βγει ο ήλιος γρήγορα, να πάω στο σχολείο.<br />
- Σ΄αγαπάω πολύ αγόρι μου.<br />
- Κι εγώ μαμά, αλλά φύγε τώρα, χάνω χρόνο από τον ύπνο μου και δεν θα είμαι φρέσκος στο σχολείο.<br />
Αυτό το σαββατοκύριακο μας τρέλανε. Ήθελε να πάει ντε και καλά, στο σχολείο.<br />
<br />
- Γιατί μαμά δεν έχω σχολείο;<br />
- Γιατί είναι Σαββατοκύριακο.<br />
- Δεν μ΄αρέσει το Σαββατοκύριακο.<br />
- Δεν σου άρεσε που είδες τον παππού και την γιαγιά;<br />
- Πολύ μου άρεσε, αλλά μου λείπουνε οι συμμαθητές μου.<br />
<br />
Εμένα πάλι, δεν μου έλειψε καθόλου το πρωινό ξύπνημα! Χαλάρωσα, κοιμήθηκα, έπαιξα με τον Μάριο, έπλεξα.<br />
Με θέμα, φθινοπωρινό!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-pg9oUAFjrUU/VChWorQS36I/AAAAAAAAAuo/aG9O7NU_M3o/s1600/P1010343.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-pg9oUAFjrUU/VChWorQS36I/AAAAAAAAAuo/aG9O7NU_M3o/s1600/P1010343.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
- Μαμά τι κάνεις εκεί;<br />
- Πλέκω κολοκύθες, αγόρι μου.<br />
- Μαμά θα πλέξεις όλα τα λαχανικά;<br />
- Γιατί ρωτάς θέλεις να σου φτιάξω κάποιο;<br />
- Όχι ρωτάω για να τελειώσεις. Θέλω να παίξουμε κάρτες μνήμης, παρεούλα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-TK7UkW-VMjU/VChW1gOmHYI/AAAAAAAAAuw/c_hwjP5yToI/s1600/P1010352.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-TK7UkW-VMjU/VChW1gOmHYI/AAAAAAAAAuw/c_hwjP5yToI/s1600/P1010352.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
- Μαμά κι αυτό το άσπρο είναι κολοκύθα;<br />
- Ναι<br />
- Όχι, σαν σκόρδο είναι μαμά.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-KlHmP2xOmTI/VChXXWXFJbI/AAAAAAAAAu4/Dtv5-QhrrTs/s1600/P1010351.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-KlHmP2xOmTI/VChXXWXFJbI/AAAAAAAAAu4/Dtv5-QhrrTs/s1600/P1010351.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τοποθέτησα το καφασάκι με τις κολοκύθες, σ΄ένα ράφι της βιβλιοθήκης. Ο κύριος έβαλε το καρεκλάκι του μπροστά και σκαρφάλωσε, ευκαιρία να ταράξει τα ράφια.<br />
- Τι κάνεις εκεί Μάριε; Θα πέσεις, κατέβα από το καρεκλάκι σου.<br />
- Άφησε με μαμά, να θαυμάσω τις κολοκύθες σου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-UGSRVQtB_Do/VChY06f1WUI/AAAAAAAAAvM/W4ajdSAqnIs/s1600/P1010337.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-UGSRVQtB_Do/VChY06f1WUI/AAAAAAAAAvM/W4ajdSAqnIs/s1600/P1010337.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Πέρασε ή πρώτη, πραγματικά Φθινοπωρινή, Κυριακή. Με ξεκούραση, χουχούλιασμα, και κολοκύθια!<br />
Καλή εβδομάδα να έχουμε.<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com59tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-78017454751086357502014-09-26T11:08:00.000+03:002014-09-26T11:12:17.722+03:00Τα κουτιά της οργής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αυτά, αυτά τα κουτάκια θα με τρελάνουν. Πως θα απαλλαγώ από τούτη την πληγή, της τακτοποίησης; Κουτιά αποθήκευσης μεγάλα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-l6--D_X03mQ/VCUQhMvXJBI/AAAAAAAAAt4/-Yw3-BsaqUo/s1600/P1010283.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-l6--D_X03mQ/VCUQhMvXJBI/AAAAAAAAAt4/-Yw3-BsaqUo/s1600/P1010283.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κουτιά μεσαία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-zBBTiF9DBVo/VCUQ0nyqOGI/AAAAAAAAAuA/Cm1FV1yuJO4/s1600/P1010291.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-zBBTiF9DBVo/VCUQ0nyqOGI/AAAAAAAAAuA/Cm1FV1yuJO4/s1600/P1010291.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κουτιά μικρά</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-vCut3sVVYsU/VCURDrp66OI/AAAAAAAAAuI/k4-hbbZczSM/s1600/P1010301.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-vCut3sVVYsU/VCURDrp66OI/AAAAAAAAAuI/k4-hbbZczSM/s1600/P1010301.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κουτιά μικρότερα, από μικρά.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-43RgFMrVdc8/VCURfmcUMqI/AAAAAAAAAuQ/QNWJ5Qq3OwM/s1600/P1010299.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-43RgFMrVdc8/VCURfmcUMqI/AAAAAAAAAuQ/QNWJ5Qq3OwM/s1600/P1010299.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κουτιά, κουτιά, κουτιά...</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--_mKdG6vBaI/VCURxt3vZUI/AAAAAAAAAuY/GsBoAZ7V8ro/s1600/P1010296.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/--_mKdG6vBaI/VCURxt3vZUI/AAAAAAAAAuY/GsBoAZ7V8ro/s1600/P1010296.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ένα δείγμα μικρό, είναι όλα αυτά τα κουτιά. Βαρέθηκα, να ξετρυπώσω-αραδιάσω-φωτογραφίσω, όλα τα ξεχασμένα αντικείμενα του πόθου μου. Μανία να τα κλείσω όλα κάπου, τακτοποιημένα, λες και θα θυμώσουν αν δεν έχουν τον προσωπικό τους χώρο. </div>
<div>
Και είναι και τ΄άλλα φυσικά, που δεν είναι εμφανή, τα έχω μέσα μου. Μαζί πάνε αυτά. Χρωματιστά, με σχήματα, σχέδια τα μεν. Δίχως χρώμα, σχήμα, σχέδιο, τα δε. Αλλά ισχυρά, πολύ ισχυρά, ισχυρότερα.</div>
<div>
Σε ένα μεγάλο έχω βαλμένο το συναίσθημα. Δεν πρέπει ποτέ να ανοίξει, επιπόλαια το κουτί, μην τυχόν και χαθεί σταλιά απ΄αυτό. Πρέπει να είναι στην πρώτη θέση. Μαζί του στριμωγμένη, η υπερβολή, η υπομονή, η ανοχή, που αποδεικνύουν την ύπαρξη του. </div>
<div>
Σ΄ένα άλλο πιο ΄κεί, ταιριασμένο, έχω βάλει την ευγένεια, με λίγη καλοσύνη. Τον περισσότερο χώρο πιάνουν δυο τεράστια αυτιά, για ν΄ακούω πάντα καλά, μην και με πουν κακό ακροατή.</div>
<div>
Ααα στο πιο όμορφο έχω τοποθετήσει το χρέος, απέναντι στο παιδί μου, στην οικογένεια μου, στους ανθρώπους, στην δουλειά μου. Ουέ κι αλίμονο και πιάσει σκόνη. Πανικός.</div>
<div>
Στο πιο άσχημο, ένα στραπατσαρισμένο κουτί παπουτσιών είναι καταχωνιασμένος ο θάνατος. Το ανοίγω συχνότερα, όλων. Αλλά δεν μπορώ να το βάλλω σε τάξη. Παραμένει ασυμμάζευτο και τρομακτικό. </div>
<div>
Πανάθεμα σε Σεπτέμβρη, μήνα της τακτοποίησης και των εκκαθαρίσεων.</div>
<div>
Πως να γινότανε ν απαλλαγώ, απ΄όλο αυτό το κουτομάνι. </div>
<div>
Μα τι να σου κάνω κι εγώ, όσο σκέφτομαι πως σ΄ ένα μεγάλο κουτί, θα καταλήξω μια μέρα; Η ματαιότις με κατατρέχει. Το περιπαικτικό χαμόγελο της ζωής, είναι ο θάνατος. </div>
<div>
Συμπέρασμα: τι τα θες τα συμμαζέματα αφού σε χαλάνε;;;</div>
<div>
Σας γλυκοφιλώ, εν εξάλλω </div>
<div>
Ειρήνη</div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com40tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-6721516735598403962014-09-22T00:37:00.001+03:002014-09-22T00:37:34.199+03:00Θέλω να πω ένα τραγούδι λυπητερό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την Παρασκευή που μας πέρασε, είχα φωτογράφηση για την παράσταση που θα παίξω, τον Χειμώνα. Έπρεπε να είμαι στο θέατρο, λίγο μετά το μεσημέρι. Ο Μανώλης ήταν στη δουλειά, οπότε πήρα τον μικρό μαζί μου. Φτάσαμε νωρίς. Μπήκαμε στο θέατρο και καθίσαμε στο φουαγιέ να περιμένουμε τους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Μάριος άρχισε να βαριέται.<br />
<br />
- Μαμά αυτή η σκάλα που ανεβαίνει;<br />
- Στην σκηνή αγάπη μου, εδώ είναι ο χώρος που περιμένει ο κόσμος μέχρι να αρχίσει η παράσταση κι εκεί απέναντι είναι το ταμείο όπου βγάζουν εισιτήριο.<br />
- Μαμά πάμε, να βγάλουμε εισιτήριο, για να μπούμε στο θέατρο;<br />
<br />
Βέβαια το θέμα της (κάθε) ημέρας είναι το σχολείο. Θέλει πολύ να πηγαίνει, ακόμη, αλλά είναι πολύ στρεσαρισμένος, το πουλάκι μου. Συνεχώς, παριστάνει την δασκάλα του. Έχει ξεσηκώσει, μέχρι και τον τρόπο που μιλάει, είναι απίστευτο. Φωνάζει και χτυπάει έναν μαρκαδόρο πάνω στο τραπέζι. Προσπαθώ να του εκμαιεύσω πράγματα, αν και νομίζω πως δεν χρειάζεται, τα δείχνει μέσα από παιχνίδι του.<br />
<br />
- Τι σου άρεσε σήμερα, στο σχολείο, Μάριε;<br />
- Μου αρέσει που μιλάω με τους συμμαθητές μου και που παίζουμε, μαμά.<br />
- Υπάρχει κάτι που δεν σου άρεσε;<br />
- Εεεεε<br />
- Ναι;<br />
- Εεεε δεν μου αρέσει, που που φωνάζει η δασκάλα.<br />
<br />
Γενικά, είναι σε μια υπερένταση. Αντιδρά σε πράγματα, για τα οποία, παλιότερα τον έπειθα πολύ εύκολα.<br />
Όπως απόψε το βράδυ. Αργήσαμε να κάνουμε μπάνιο και του είπα πως θα κάναμε γρήγορα, για να κοιμηθεί εγκαίρως.<br />
<br />
- Όχιιιι θέλω μεγάλο μπάνιο, να παίξω με τα παπάκια μουουου.<br />
- Αγάπη μου όπως σου εξήγησα, πρέπει να κοιμηθείς νωρίς, δεν έχουμε χρόνο. Αύριο σου υπόσχομαι, θα παίξεις με τα παπάκια.<br />
Πες εγώ, πες αυτός, τελικά επείσθη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/VyWEvval9I8?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
Την ώρα της περιποίησης του, μετά το μπάνιο, μου λέει (αφού δεν έγινε το δικό του):<br />
- Μαμά είμαι πολύ λυπημένος θέλω να πω ένα τραγούδι λυπητερό.<br />
- Να πεις, αγόρι μου.<br />
- Δεν ξέρω μανούλα, θα μου μάθεις ένα εσύ;<br />
<br />
Του τραγουδάω, " διώξε τη λύπη παλικάρι πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι" και με κόβει δυσαρεστημένος<br />
<br />
- Σταμάτα σταμάτα μαμά, καλά είμαι, ας τραγουδήσουμε ένα χαρούμενο.<br />
<br />
Ποιο, δεν ξέρω τι θέλω, δεν υπάρχει...<br />
<br />
Ελπίζω αύριο να ξημερώσει, μια ήρεμη μέρα και μια πιο χαλαρή εβδομάδα. Είμαι λίγο οριακά και φοβάμαι, πως έχω περισσότερο άγχος από τον μικρό. Λες και πηγαίνω εγώ στο σχολείο, ένα πράμα, τι εφιάλτης!<br />
<br />
Καλή εβδομάδα!<br />
Σας γλυκοφιλώ.<br />
Ειρήνη.<br />
<br />
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-43622475274606099832014-09-16T18:04:00.003+03:002014-09-16T18:04:54.435+03:00Κάτσε φρόνιμα θα φωνάξω την αστυνομία κι αν είσαι ξένος; Το αλλοδαπών!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, μετά την πρώτη μέρα στο σχολείο, ο μικρός ήταν λαλίστατος σε ό,τι αφορούσε στην εν λόγω μέρα. Πέρα από το γέλιο που κάναμε με τις ιστορίες του, ρίξαμε και πολύ συζήτηση. Με τον ίδιο αλλά και κατ΄ ιδίαν οι γονείς.<br />
Γνωρίζω πως το παιδί μου, είναι ζωηρό και εγωκεντρικό. Έτσι, έχω την βεβαιότητα πως το σχολείο, θα του κάνει καλό. Θα συγχρωτιστεί και θα μάθει να λειτουργεί σε ένα περιβάλλον με συνομήλικους του, θα μάθει να εφαρμόζει νέους κανόνες.<br />
Αυτός από την πλευρά του, έχει μεγάλη λαχτάρα για το σχολείο, για τους δικούς του λόγους.<br />
<br />
- Μαμά θα έχω πολλούουους φίλους και θα παίζουμεεε!<br />
<br />
Από τα συμφραζόμενα του λοιπόν, αισθάνθηκα πως κάτι ήταν περίεργο, στην πρώτη του επαφή με την δασκάλα. Σκέφτηκα πως θα ήταν υπερβολικό, την δεύτερη κιόλας μέρα, να ρωτήσω την δασκάλα πως πήγε την προηγούμενη. Δεν είχα και καμία ένδειξη πως κάτι φοβερό συνέβει, μιας και ο μικρός το Σαββατοκύριακο μας ρωτούσε γιατί δεν έχει σχολείο και αδημονούσε να ξαναπάει.<br />
Όμως η ανήσυχη υστερική μου φύση, με έσπρωξε τελικώς, να πιάσω την δασκάλα, στο χαλαρό, το πρωί της Δευτέρας. Η μισή ντροπή δική μου και η μισή δική της. Χαμογελαστά την καλημερίζω και αφού μπήκε ο Μάριος στην αίθουσα της λέω:<br />
<br />
- Πως πήγε η πρώτη μέρα, τι έκανε ο Μάριος;<br />
Και με ένα ύφος ειρωνικό και δεικτικό μου απαντά:<br />
- Τι θέλεις και δεν έκανε, ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε έκανε.<br />
- Η αλήθεια είναι πως συζήτησα μαζί του πολύ και κάτι δεν μου άρεσε. Μου μιλούσε συνεχώς για ένα παιδάκι ονόματι Α, υπερβάλλοντας με αφηγήσεις, που περιστρέφονταν γύρω απ΄αυτό.<br />
- Ναι, είναι ένα παιδί ξένο, δεν μιλά ελληνικά, έκλαιγε ζητώντας την μαμά του και όπως καταλαβαίνεις, όλη μας η προσοχή έπεσε πάνω του. Ο Μάριος κάποια στιγμή με αγανάκτησε και του είπα ότι θα φωνάξω την αστυνομία αν δεν είναι φρόνιμος.<br />
- Τι είναι αυτό που έκανε και θα έπρεπε να του πείτε κάτι τέτοιο;<br />
- Δεν ήθελε να ζωγραφίσει και να ακούσει παραμύθι, αλλά να παίζει. Είναι υπερκινητικός. Μου δημιουργεί πρόβλημα.<br />
<br />
Η αλήθεια είναι πως δεν του αρέσει να ζωγραφίζει, αλλά παραμύθια διαβάζουμε-δραματοποιούμε-χορεύουμε από τότε που ήταν έξι μηνών! Μου ήρθε να την ρωτήσω, μήπως διαβάζει ανιαρά, αλλά κρατήθηκα. Δεν ήταν του παρόντος.<br />
<br />
Αποσβολωμένη έφυγα. Από τις 8:15 ως τις 12:15 το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς. Σκεφτόμουν τι θα κάνω. Θα του μιλήσω, ναι. Θα σκαρφιστώ ιστορίες που θα έχουν ήρωα έναν μαθητή, που δεν σέβονταν τους κανόνες του σχολείου. Και πόσο λυπημένοι είναι όλοι, όταν δεν μπορούν να να γίνουν μια παρέα, να συνεργαστούν. Θα κάνω τούτο, θα κάνω τ΄άλλο... Αφού έστυψα το μυαλό μου, εν μέσω ενοχών που κάτι δεν έκανα καλά με το βλαστάρι μου, πήρα ανάποδες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-x88RmCUlf-U/VBhRUX79ggI/AAAAAAAAAto/bU9j3VKfVnM/s1600/playmobil-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF-32038945.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-x88RmCUlf-U/VBhRUX79ggI/AAAAAAAAAto/bU9j3VKfVnM/s1600/playmobil-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%BF-32038945.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<br />
"ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;;;;"<br />
Ποιος άνθρωπος, ανθρωπένιος, ενήλικας, παιδαγωγός, θα έφτανε στα όρια του, από την πρώτη μέρα, με ένα νήπιο και θα το απειλούσε; Την αστυνομία την καλούμε όταν κάποιος νόμος παραβιάζεται, αυτό ξέρει ο γιος μου, από το σπίτι. Στο νηπιαγωγείο, η "εξουσία" είναι αυτή η κυρία. Ποιον νόμο μπορεί να καταπατήσει ένα παιδί για να καλέσεις την αστυνομία, ενώ δεν μπορείς εσύ να το κάνεις κουμάντο; Το μήνυμα της φράση της, διπλό. Η αστυνομία είναι μπαμπούλας και την καλώ, γιατί εγώ είμαι ανεπαρκής να επιβληθώ. Αλλά και εσύ εδώ μέσα παρανόμησες! Και στο τέλος τέλος, ποιος της είπε πως έχει δικαίωμα να απειλεί ένα τετράχρονο;<br />
Πήγα να τον πάρω το μεσημέρι, αποφασισμένη να της μιλήσω. Την έκανα από το πουθενά, με τρόπο ευγενέστατο. Τότε η κυρία τα γύρισε, τούμπα κατσαρόλα.<br />
<br />
- Να ξέρετε τον παρασύρει ο Α. (το ξένο παιδάκι που την προηγούμενη δήθεν της απέσπασε όλη την προσοχή!) Κι εκεί άστραψε και βρόντηξε!<br />
<br />
- Ακούστε να σας πω, δεν με αφορά τι κάνει το άλλο παιδί, εδώ ήρθα να σας μιλήσω για τον γιο μου. Ξέρω ποιο είναι το παιδί μου και δεν χρειάζεται να τον παρασύρει κανείς, τα καταφέρνει και μόνος του να κάνει φασαρία. Δεν επιθυμώ να στοχοποιήσω, κανέναν μαθητή. Υπεύθυνη εδώ είσαστε εσείς και ξέρετε την δουλειά σας φαντάζομαι. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τα παιδιά, χωρίς να κάνουμε ό,τι καλύτερο ένθεν και ένθεν. Γι αυτό και ήρθα τόσο πρώιμα να σας συναντήσω. Προκειμένου να συνεργαστούμε για το καλό όλων μας!<br />
<br />
Εν ολίγοις αν δεν είχα πάρει πρέφα τι συμβαίνει, θα με καλούσε σε κανένα δίμηνο να μου πει ότι είχα γιο, το καθαρματάκι της τάξης. Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση, είναι πόσο γρήγορα βγάζει συμπεράσματα δίχως να δώσει χρόνο στα παιδιά, βάζοντας ταμπελάκια. Τι περίμενε δηλαδή, να πάνε όλοι στο νηπιαγωγείο και από την πρώτη στιγμή να εγκλιματιστούν;<br />
Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι τι πρόγραμμα θα ακολουθήσει, αν θα διδάξει γράμματα,συλλαβές, αριθμούς, άλγεβρα, τριγωνομετρία ή ότι άλλο. Με ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ, να βοηθήσει τα παιδιά να ενταχθούν στην νέα τους πραγματικότητα. Να κοινωνικοποιηθούν ομαλά και να πηγαίνουν χαρούμενα κάθε πρωί. Να είναι ευχαριστημένα, οι ψυχούλες.<br />
Φυσικά το κορυφαίο είναι που ενώ είχα πει στον Μάριο να με περιμένει σε μια καρεκλίτσα λίγο πιο εκεί, αυτός βαρέθηκε και μας πλησίασε. Τότε η κυρία τον κοίταξε και απευθυνόμενη σ΄αυτόν λέει:<br />
<br />
- Εεε είναι νωρίς ακόμη, σε λίγο καιρό ο Μάριος θα κλαίει και δεν θα θέλει να έρθει στο σχολείο...<br />
<br />
Δεν θα μακρηγορήσω άλλο, για το τι της είπα και τι μου είπε. Θα πω μόνο, σήμερα ημέρα τρίτη, πήγα να πάρω τον μικρό και η κυρία μου έκανε τεμενάδες! Κόντεψε να πηδήσει στην κορφή μου, από την χαρά της! Ο Μάριος σήμερα, ήταν πολύ καλός! Στον επόμενο τόνο, θα είναι αριστούχος! Ζωγράφισε έκανε χειροτεχνίες όλα καλά!<br />
Άρα χαζή δεν είναι μια χαρά κατάλαβε πως δεν την παίρνει για πολλά πολλά και αν πάλι δεν το κατάλαβε, θα με βρει μπροστά της. Και αυτό δεν είναι απειλή, αλλά καθήκον του κάθε γονιού.<br />
<br /></div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-33235674425336387572014-09-15T00:15:00.001+03:002014-09-15T00:15:15.441+03:00Μετά την πρώτη μέρα, στο Νηπιαγωγείο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έφτασε λοιπόν, η πρώτη μέρα στο σχολείο. Ξυπνήσαμε στην ώρα μας, ευτυχώς, πήραμε πρωινό και ξεκινήσαμε. Στον δρόμο ο μικρός κελαηδούσε.<br />
<br />
- Μαμά με περιμένουν οι φίλοι μου, περπάτα πιο γρήγορα. Δεν θέλω να αργήσω πάλι, όπως αύριο(χθες) που τρέχαμε σαν κατσίκια.<br />
<br />
Με το που φτάσαμε, όρμηξε στην αίθουσα και φώναξε πανηγυρικά:<br />
<br />
- Καλημέρα παιδιάαααα.<br />
<br />
Κάθισε δίπλα σε ένα κοριτσάκι και ούτε που να με φτύσει.<br />
<br />
- Μάριε φεύγω αγόρι μου, γεια σου.<br />
- Γεια σου μαμά, να μην έρθεις γρήγορα, καλά;<br />
<br />
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού, με μια αλλόκοτη διάθεση. Μπήκα στο σπίτι και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Λες και δεν είχα μείνει μόνη, ποτέ άλλοτε. Δεν ήξερα τι να κάνω...<br />
Εντέλει λογικεύτηκα και άρχισα να σιδερώνω, την κλασική στοίβα-βουνό.<br />
Ήταν το μεγαλύτερο τετράωρο της ζωής μου. Κοιτούσα διαρκώς το ρολόι, μα η ώρα δεν περνούσε.<br />
Δώδεκα παρά πέντε κίνησα για το νηπιαγωγείο. Έφτασα νωρίς. Περίμενα με άλλους γονείς και παππουδογιαγιάδες. Ώσπου ανοίγει η πόρτα, σπάω το νήμα και βρίσκομαι πρώτη πρώτη. Σκάει μύτη το αγόρι μου, αναψοκοκκινισμένο και ουρλιάζει:<br />
<br />
- Μαμάααααα μαμάαααα, είναι καταπληκτικά στο σχολείοοοοοο.<br />
<br />
Αγκαλιαζόμαστε, μετά από μια αιωνιότητα και τέσσερις ώρες, παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού.<br />
Μιλούσε ενθουσιασμένος, ατελείωτα, για τους "καλύτερους φίλους" του. Πότε πρόλαβε, ο θεός κι η ψυχή του.<br />
Ο Αιμίλιος και η Δανάη. Ιστορίες - ιστορίες, δίχως τέλος. Όλο το Σαββατοκύριακο, δεν σταμάτησε να μας μιλάει για τους φίλους του και το σχολείο. Με τον Μανώλη ρίξαμε πολύ γέλιο.<br />
Εν τω μεταξύ, οι περισσότερες αφηγήσεις, δείχνουν φανταστικές.<br />
<br />
- Γιατί είναι τα φερμουάρ των παπουτσιών σου ανοιχτά, παιδί μου;<br />
- Ο Αιμίλιος μου τα άνοιξε μαμά, για να μου βγάλει τα παπούτσια.<br />
Λίγο πριν μου είχε πει για το ίδιο παιδάκι, πως έκλαιγε γιατί ήθελε την μαμά του. Αν είχε τον καημό του το παιδί, σιγά μην ασχολιόταν με τα παπούτσια του Μάριου. Κι άλλα, κι άλλα πολλά και ασαφή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-9RavICXQ4So/VBXjUnEqIGI/AAAAAAAAAtY/vfjEIGUJQw0/s1600/P1010248.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-9RavICXQ4So/VBXjUnEqIGI/AAAAAAAAAtY/vfjEIGUJQw0/s1600/P1010248.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Τι θέλει να πει ο ποιητής, ακόμη δεν κατάλαβα. Έχω όμως μελέτη τις επόμενες μέρες. Αμ πως, δεν θα με τρελάνει αυτός, θα ενημερωθώ εγώ! Διότι, εδώ και λίγο καιρό, η φανταστική ιστορία μας έχει κατακλύσει! Μετά την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο δε, ψυχανεμίζομαι, παράγινε!<br />
Το βιβλίο, άνωθεν, το έχω εδώ και πολλά χρόνια. Κάποτε, το διάβασα στο χαλαρό. Θυμάμαι, πως για τα παιδιά τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι ρευστά. Αλλά τώρα, που έχω να κάνω με έναν μικρό άνθρωπο, με σοκάρει κάπως όλο αυτό το μπέρδεμα!<br />
<br />
Απολογισμός, ημέρας 1ης:<br />
α) Η μαμά: υπερβολική<br />
β) Το παιδί: υπερβολικό<br />
γ) Η οικογένεια: για γέλια και για κλάματα<br />
<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com36tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-64110154647918535642014-09-13T14:30:00.000+03:002014-09-13T14:30:50.958+03:00Ζητείται πνευματικός άνθρωπος, για χώρα που μπάζει από παντού!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έστω, ότι ζει ανάμεσα μας, ο κύριος Κολοκυθόπουλος! Μεγάλος ηθοποιός! Σε όλη του την ζωή έπαιξε σπουδαίους ρόλους, σε σπουδαίες παραστάσεις. Έκανε μεγάλη ζωή. Σε όποια δουλειά πρωταγωνιστούσε, οι αμοιβές του ήταν υψηλότατες. Δεν τον αφορούσε κανείς, παρά μόνο ο εαυτός του. Μάλιστα, συχνά, οι συνάδελφοι δίπλα του κακοπληρωμένοι. Διότι προτεραιότητα όλων, ήταν η υπέρογκη δική του αμοιβή, και η αρτιότητα του καλλιτεχνικού αποτελέσματος στις δουλειές του. Έκανε μεγαλόπνοα σχέδια, τα οποία υλοποίησε κάποτε, και με χρήμα κρατικόν. Έβαλε λέει κι από την τσέπη του, λεφτά πολλά, για να κάμει έργα τέχνης τρομερά. Είχε την αυλή του, δικούς του κριτικούς, μα και επιχειρηματίες που του έκαναν παραγωγές.<br />
<br />
Σε νέο άνθρωπο που του ζήτησε κάποια στιγμή να τον "ακροαστεί", είπε αποστομωτικά:<br />
<br />
Ξέρεις δεν κάνω ακροάσεις, ίσως για κανέναν χορό μόνο. Ίσως φανεί συντηρητικό αυτό που θα πω, για έναν Κολοκυθόπουλο, αλλά προτιμώ να πάρω ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι χρόνια. Ώστε αν χρειαστεί να μείνουν και απλήρωτοι να μη μου δημιουργήσουν πρόβλημα.<br />
<br />
Κάποιος άλλος ηθοποιός, τόλμησε να πει σε Θεατρώνη:<br />
<br />
Κύριε Μπακαλόπουλε, τα λεφτά που μου δίνετε είναι λίγα για περιοδεία. Πως θα πληρώσω ξενοδοχεία, διαβίωση κλπ Θα βάλλω και από την τσέπη μου.<br />
Η απάντηση πληρωμένη:<br />
<br />
Αααα τι να σου κάνω, Κακομοίρογλου αγόρι μου, στην παράσταση παίζει ο Κολοκυθόπουλος και μου κοστίζει έναν σκασμό λεφτά. Αν δεν θέλεις, δεν συμφωνείς, από πίσω ξέρεις πόσοι περιμένουν; Ξέρεις πόσοι θα ήθελαν να παίξουν δίπλα του;<br />
<br />
'Όλα αυτά προ κρίσης. Τότε που όλοι ζούσανε καλά, κι εμείς οι ηθοποιοί ακόμα καλύτερα!<br />
Σήμερα, κλονίστηκε ο κλάδος, αδέρφια. Οι Κολοκυθόπουλοι, ανακάλυψαν την εκμετάλλευση, από εργοδότη σε εργαζόμενο. Κατάλαβαν (;) πως όταν ο ηθοποιός πεινάει, δεν τρώει παντεσπάνι. Υπάρχει και κάτι που το λένε απληρωσιά, ω μον ντιέ! Άσε που σοκαρίστηκαν, που ένσημα δεν κολλούν και πολλές φορές πληρώνουν για να παίξουν! Πότε γίνανε όλα αυτά μέσα σε ελάχιστα χρόνια, ενώ πριν ζούσαμε συνθήκη Hollywood?<br />
Και να σου πω πέρα από την πλάκα εγώ το πονάω το σινάφι, μπέσα. Κι αυτόν που ήταν από πάντα χάλια, μα κι αυτόν που έπεσε από τα ψηλά στα χαμηλά.<br />
Αλλά τον Κολοκυθόπουλο δεν μπορώ να τον καταλάβω, ειλικρινά. Άνθρωπος του πνεύματος σου λέει. Που ήταν τόσα χρόνια; Όταν ο συνάδελφος δίπλα του ζούσε την αδικία, όταν η κοινωνία η ίδια την βίωνε; Ζούσε υπνωτισμένος μέσα στα άφθονα υλικά αγαθά του, στην δόξα του. Και μη μου πει κανείς πως όταν θα έρθει ένα δίκαιο πολιτικό σύστημα, τότε θα τα μοιράσουμε όλα δίκαια και όμορφα, αλλά προς το παρόν ζούμε τη ζωάρα μας. Προσωπικά θα ένιωθα μεγάλη ντροπή, για παράδειγμα, να φοράω ένα πέδιλο 800 ευρώ, όταν δίπλα μου άνθρωποι δεν έχουν 80 λεπτά για ψωμί. Και όχι τώρα, πάντα ένιωθα έτσι. Διότι πάντα υπήρχαν γύρω μας άνθρωποι στα όρια της φτώχειας. Γιατί παριστάνουμε πως ανακαλύψαμε την Αμερική, δεν μας νιώθω! <br />
Για να μην υπάρξει παρεξήγηση καμία, να πω, πως σαν τον ήρωα μας υπάρχουν κι άλλοι πολλοί και σε πολλούς εργασιακούς χώρους. Αλλά αυτό, που του το κρατάω μανιάτικο του Κολοκυθόπουλου, είναι πως άλλα θα περίμενε κανείς από κάποιον που διάβασε, ανέλυσε, εντρύφησε, έπαιξε, σκηνοθέτησε μεγάλους τραγικούς, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ κλπ. Άλλα, θα μπορούσε να δώσει ως άνθρωπος γεμάτος χαρίσματα, ως ένα μυαλό λαμπερό. Κάτι έπρεπε να επιστρέψει στους ανθρώπους, απ΄αυτά που τον προίκισε η φύση; ο θεός; οι γονείς του; η ευφυία του; Κι αυτός τσιγκούνικα, μας χάρισε λίγο από το ταλέντο του... Αυτός, που θα μπορούσε να είναι, ο ορισμός του πνευματικού ανθρώπου. Αν όχι από τέτοιους, από ποιους να περιμένουμε...</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-81634567723860285382014-09-10T18:33:00.001+03:002014-09-10T18:33:23.686+03:00Από ΄δώ, ο καινούριος σας συμμαθητής!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
"Επιτέλους, αύριο ανοίγουν τα σχολεία, η ευτυχία μου είναι τεράστια!" Αυτή θα ήταν η πρώτη φράση του Μάριου, αν έγραφε αυτήν την ανάρτηση. Είναι τόσο ανυπόμονος, δεν βλέπει την ώρα να πάει στο Νηπιαγωγείο. Εμένα πάλι, αυτός ο ενθουσιασμός μ΄αφήνει άναυδη... Μισούσα το σχολείο, από την πρώτη ως την τελευταία μέρα, της μαθητικής μου ζωής. Τον "ζηλεύω" και λιγάκι να σας πω. Τόση χαρά πια... Εγώ πως έχασα τόσα χρόνια, ώσπου να μάθω να χαίρομαι...<br />
Μοιράζομαι βέβαια, την δική του χαρά. Γελάω, με την ψυχή μου, με τα καμώματα και τα λόγια του.<br />
<br />
- Μαμά είμαι πολύ ικανοποιημένος που θα με περιμένει η δασκάλα μου. Θα πει στα παιδάκια: παιδάκια, από ΄δώ ο καινούριος σας συμμαθητής, ο Μάριος Κ.<br />
- Θα σας περιμένει όλους η δασκάλα, αγάπη μου. Και τα άλλα παιδάκια, πρώτη φορά θα πάνε στο σχολείο, θα είναι κι αυτά καινούρια.<br />
- Ναι μαμά, αλλά εγώ νομίζω πως θα είμαι ο πιο καινούριος, απ΄ όλους (;)<br />
- Και ξέρεις μαμά τι θα πουν τα παιδάκια;<br />
- Τι παιδί μου;<br />
- Καλώς ήρθες Μάριεεεε, έχει παιχνίδια για όλους, θα γίνουμε φίλοι.<br />
<br />
Προχθές, πήγαμε να πάρουμε διάφορα που θα χρειαστεί ο μαθητής. Μέσα σε άλλα και πετσετούλες, που μας είπε η νηπιαγωγός. Θα τις χρειαστεί, λέει ως μίνι τραπεζομάντηλο, όπου θα τρώει το δεκατιανό του. Είπα, να του τις περιποιηθώ λιγάκι. Έτσι αποφάσισα να τις κεντήσω. Με σχέδιο το μονόγραμμα του, έναν κόκκορα, και ένα σαλιγκαράκι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-L1VwRMiu-us/VBBifHi125I/AAAAAAAAAtA/DN15ujc_YkE/s1600/P1010223.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-L1VwRMiu-us/VBBifHi125I/AAAAAAAAAtA/DN15ujc_YkE/s1600/P1010223.JPG" height="400" width="300" /></a></div>
<br />
Ας είναι καλά η <a href="http://nikiad.blogspot.gr/">Νίκη</a>! Από το μπλόγκ της, πήρα τα σχεδιάκια. Δυσκολεύτηκα ελαφρώς, διότι η πετσέτες δεν κεντιόταν εύκολα, όπως ένας καμβάς ή έστω μια εταμίνα. Αλλά όλα καλά, είναι έτοιμες για χρήση.<br />
Ο μικρός, όταν είδε στην οθόνη του υπολογιστή τα μονογράμματα κι εμένα με τα σύνεργα, μου λέει:<br />
<br />
-Τι θα κάνεις μαμά; Είναι πολύ καταπληκτικά, αυτά τα γράμματα.<br />
- Θα κεντήσω το αρχικό του ονόματος σου, ώστε να ξεχωρίζεις τις πετσέτες σου, στο σχολείο.<br />
- Μαμά, εγώ θέλω το ελ (L)<br />
Του γυάλισε ένας λαγός, που κρατούσε στην αγκαλιά του το γράμμα " L".<br />
- Το όνομα σου αρχινά από Μ, δεν μπορώ να κεντήσω το ελ αγόρι μου.<br />
- Τότε να γράψεις όλο το όνομα μου μανούλα και να το γράψεις έτσι: Μάλιος!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ft8Wzw8U7oU/VBBmFDFAYZI/AAAAAAAAAtI/4N7MqQNx7ro/s1600/P1010220.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ft8Wzw8U7oU/VBBmFDFAYZI/AAAAAAAAAtI/4N7MqQNx7ro/s1600/P1010220.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
Η αγαπημένη του είναι η γαλάζια, με το σαλιγκαράκι.<br />
Αύριο λοιπόν, είναι η μεγάλη μέρα! Καλή αρχή σε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα. Να έχουν όλα, δύναμη και υγεία, να περάσουν μια δημιουργική σχολική χρονιά!<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com48tag:blogger.com,1999:blog-7651587885946658021.post-77944476049945686972014-09-05T14:31:00.000+03:002014-09-08T00:05:38.677+03:00Τριήμεροι εορτασμοί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μέρες πριν, αρχίσαμε να συζητάμε για τα γενέθλια του Μάριου.<br />
<br />
- Μαμά, θέλω να κάνω ένα μεγάλο πάρτι. Να καλέσω τα ξαδερφάκια μου και τους φίλους μου, που μένουν στην γιαγιά.<br />
- Αγάπη μου είναι δύσκολο να έρθουν, είμαστε πολύ μακριά. Σου υπόσχομαι την επόμενη φορά που θα πάμε στην γιαγιά, να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι.<br />
- Μπράβο μαμά, είσαι η καλύτερη μαμά που δεν έχω δει στη ζωή μου. Πότε θα πάμε στη γιαγιά, αύριο;<br />
<br />
Αφού κατάλαβε πως είναι αδύνατον να κάνει το πάρτι των ονείρων του, συζητούσαμε τι θα του άρεσε, πια θα ήταν η δεύτερη επιλογή του για να ευχαριστηθεί την μέρα των γενεθλίων του.<br />
<br />
- Μαριούλη, είπαμε με τον μπαμπά, αύριο να πάμε στο Λούνα παρκ που σου αρέσει, σαν δώρο γενεθλιών, και την επόμενη μέρα να σβήσεις τα κεράκια σου.<br />
- Γιούπι πολύ ωραία ιδέα παιδιά, αλλά το δώρο μου θα έχει και μεγάλη παιδική χαρά σήμερα και να φάμε όλοι μαζί σουβλάκι ναιαιαι;<br />
<br />
Κάπως έτσι ο μικρός, αποφάσισε τριήμερες εκδηλώσεις στην πόλη, για τον εορτασμό των γενεθλίων του!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-NgJxyHxT6eE/VAmcw58vdHI/AAAAAAAAAsI/hwMNhV5QV8g/s1600/P3240182.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-NgJxyHxT6eE/VAmcw58vdHI/AAAAAAAAAsI/hwMNhV5QV8g/s1600/P3240182.JPG" height="300" width="400" /></a></div>
<br />
- Μαμά και μπαμπά, σας ευχαριστώ πολύ που τρώμε σουβλάκια. Αν δεν είχα κι εσάς τι θα έκανα, πως θα παράγγελνα;<br />
- Δεν κάναμε κάτι φοβερό Μάριε, αφού μόνος σου είπες στην κυρία τι θέλεις να φας.<br />
- Όταν μεγαλώσω μαμά θα πηγαίνω με τους φίλους μου για σουβλάκια;<br />
- Ναι αγόρι μου, φυσικά!<br />
- Και θα πίνουμε και όσο χυμό θέλουμε;<br />
- Και βέβαια!<br />
(Με μέτρο πάντα μην σας χτυπήσει, κάνει επιθετικό μεθύσι ο χυμός, ειδικά τα φρούτα του δάσους)<br />
- Μαμά, εσύ με τον μπαμπά, που θα είσαστε όταν θα βγω με τους φίλους μου;<br />
Ελπίζω εν ζωή πουλάκι μου!<br />
<br />
Και έφτασε η μέρα του! Λέγαμε κάθε λίγο χρόνια πολλά, πόσο μεγάλωσε, πως θα πάει στο νηπιαγωγείο...<br />
- Μαμά είμαι τεσσάρων, κοίτα πόσο μεγάλωσα, θα πάω σχολείοοοοο. Είμαι πολύ χαρούμενος!<br />
Να σε ρωτήσω κάτι σημαντικό μανούλα;<br />
- Να με ρωτήσεις Μάριε.<br />
- Η δασκάλα θα με κάνει αγκαλίτσα;<br />
- Μμμμ λίγο δύσκολο αγάπη μου, θα είσαστε πολλά παιδάκια που θα φροντίζει και δεν θα προλαβαίνει να κάνει αγκαλίτσες. Πρέπει να σας μάθει τόσα πολλά!<br />
- Εμένα όμως μου αρέσουν και οι αγκαλίτσες μαμά, θα το πω στην δασκάλα. Είμαι τεσσάρων, και βέβαια μπορώ να της το πω.<br />
<br />
Το μεσημέρι ήρθε ο νονός του, γύρισε ο μπαμπάς από την δουλειά, φάγαμε και σβήσαμε τα κεράκια. Τρελάθηκε με τα δώρα του νονού! Φόρεσε την καινούρια του τσάντα, στους μικρούς του ώμους, και ήταν σε θέση να κοιμηθεί με αυτήν εκείνο το βράδυ!<br />
<br />
- Νονέ έτσι θα κάθομαι στο σχολείο;<br />
- Όχι Μάριε, θα την βγάζεις από την πλάτη σου και θα την αφήνεις πλάι σου.<br />
<br />
Και εννοείται, πως ο νονός του είναι ο καλύτερος, που δεν έχει δει στη ζωή του!<br />
Ομοίως και η υποαλλεργική τούρτα του.<br />
<br />
- Τέλεια τουρτάρα μαμά, πως την έκανες νοστιμότατη;<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, από τα χιλιάδες "χρόνια πολλά" για την αφεντιά του, κατάλαβε και ο ίδιος την υπερβολή και κάποια στιγμή μου είπε:<br />
<br />
- Άντε μαμά να χαίρεσαι και τον άντρα σου...<br />
<br />
Αμέσως μετά τους αφήσαμε στο σπίτι μπαμπά και γιο να συνεχίσουν τον εορτασμό. Νονός και μαμά έφυγαν βιαστικά, για να είναι εγκαίρως στην πρόβα. Η χειμωνιάτικη παράσταση είναι στα σκαριά κι εγώ είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης.<br />
Σας γλυκοφιλώ<br />
Ειρήνη</div>
Ειρήνηhttp://www.blogger.com/profile/01663795650608190496noreply@blogger.com42