Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

Ζηλεύω... άρα υπάρχω!

Στο σπίτι ένας χαμός... Η μαμά ράβει κουρτίνες, καλύμματα. Η Σόφη δουλειά, φαγητά, γλυκά, σπίτι. Εγώ δουλειά, φαγητό (κάποιος πρέπει να φάει και την υψηλή τέχνη της αδερφούλας), σπίτι. Λευτέρης, θέλει να περπατήσει. Μάριος, δεν θέλει να περπατήσει ο Λευτέρης!!!

Μάριος: Μαμά εκεί στο θέατρο τραγουδάτε και χορεύετε;
Εγώ: Ναι πουλάκι μου.
 Μάριος: Και αγαπιέστε;
Εγώ: Στην παράσταση που είμαι τώρα ναι, αλλά δεν αγαπιόμαστε πάντα στο θέατρο αγόρι μου.
Μάριος: Γιατί μαμά, δεν αγαπιέστε πάντα;
Εγώ: Γιατί όταν οι άνθρωποι δεν ταιριάζουν, δεν θέλουν να αγαπιούνται.
Μάριος: Μαμά, εμείς ταιριάζουμε;
Εγώ: Εμείς αγαπημένε μου και να μην ταιριάζουμε, θα σ΄αγαπάω πάντα.
Μάριος: Γιατί μαμά;
Εγώ: Γιατί είσαι το παιδί μου, το παιδάκι μου το γλυκό!
Μάριος: Μπράβο μαμά. Άντε καλή δουλειά μαμάαααα! Στο καλό κοριτσάρα μου.

Έτσι, ή κάπως έτσι, έχουν οι συνδιαλέξεις με τον γιόκα πριν φύγω για την εργασία και χαρά.    

Μάριος: Μαμά δεν μ΄αρέσει εδώ.
Εγώ: Στο σπίτι της θείας αγάπη μου;
Μάριος: Όχι στην Θεσσαλονίκη δεν μ΄αρέσει, αγαπώ την Αθήνα μαμά μου. Έχασα τα παιχνίδια μου.
Εγώ: Δεν τα έχασες Μάριε, είναι όλα στο δωμάτιο σου.
Μάριος: Βρε μαμά, μου έλειψαν ήθελα να πω. Άντε να πάμε στο σπίτι μας, να ησυχάσω μανούλα. 
Γιατί εμένα κάτι μου λέει, πως δεν πρόκειται να ησυχάσει πουθενά αυτό το ζιζάνιο; 

Γιαγιά: Κατέβα από την αγκαλιά μου αγοράκι μου, τώρα που κρατάω τον μικρό να μην πέσουμε.
Μάριος: Όχι γιαγιάκα μου, θέλω να μείνω μαζί σου για πάντα.

Ευτυχώς οι μέρες ελάχιστες, για τις Πασχαλινές μας διακοπές στο σπίτι της γιαγιάς. Μεγάλη Δευτέρα ταξιδεύουμε. Όχι ότι θα πάψουν οι ζήλειες, απλώς θα μετατοπιστούν στον άλλο μικρούλη ξάδερφο. Να πάρει ανάσα ο Λευτεράκης και τα έρμα τα αδέλφια μου, που τα έχουν δει όλα!
Οι παραστάσεις τελειώνουν την Κυριακή των Βαΐων, όπως ήταν στο πρόγραμμα. Πήραμε βέβαια παράταση εώς 4 Μάη. Έτσι την Μεγάλη εβδομάδα θα παραμείνουμε Βόρεια. Θα έρθει και ο "καλύτερος μπαμπάς του κόσμου" κατά κόσμον Μανώλης. "Μαμά θα κάνουμε Πάσχα όλη η οικογένεια και οι τρεις μας;" Επιτέλους ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΣ!!!!
Καλό Πάσχα σε όλους!  Σας γλυκοφιλώ.

Ειρήνη

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Να ζήσεις Σοφάκι

Σαν σήμερα πριν 36 χρόνια, ήρθε στον κόσμο ένα ασθενικό μωρό. Ζύγιζε μόλις 1 κιλό και 900 γραμμάρια. Κατακίτρινο με μάτια σχιστά. Όχι, δεν ήταν ασιατικής καταγωγής. Ήταν η μικρή μου αδερφή, το στερνοπούλι μας. Το μωρό έφυγε άμεσα για Θεσσαλονίκη, σε νοσοκομείο παίδων. Οι ώρες, ήταν κρίσιμες. Έπρεπε και εντέλει υποβλήθηκε, σε αφαιμαξομετάγγιση. Στο χεράκι του φορούσε ένα περικάρπιο με το επώνυμο του. Αφού του παρασχέθηκαν όσα ήταν απαραίτητα, η νοσηλεία του τελείωσε και άρχιζε η ζωή του στην οικογένεια μας. Ήταν ανοιξιάτικο το πρωϊνό, που ξεκινήσαμε οικογενειακώς να παραλάβουμε την Σόφη μας. Φτάσαμε, την πήραμε και το ταξίδι της επιστροφής ήταν γεγονός. Την είχε η μαμά μου τυλιγμένη σε μια καροτί κουβερτούλα, σαν γατί. Καθόμασταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Εγώ κι ο αδελφός μου αμίλητα. Την βαριά σιωπή έσπαγε που και που η σβησμένη φωνή της μαμάς μου. Άνοιγε δειλά το κουβερτάκι έβλεπε το μωρό και έλεγε "Κώστα, δεν θα τα καταφέρει..." Ο μπαμπάς της απαντούσε άγρια "Μην το κοιτάς, σκέπασε το..." Μόλις φτάσαμε στο σπίτι την ανοίξαμε και αντικρίσαμε με δέος, ένα πλάσμα μια σταλιά! Το "βραχιολάκι" που φορούσε στο χεράκι της το έκοψε ο μπαμπάς μου με ένα μικρό ψαλιδάκι. Το έφερε μια γύρα στον αντίχειρα του και του ήταν ίσα ίσα! Μια παιδίατρος στην πόλη μας έστειλε "χαιρετίσματα" στην μαμά μου με μια κουμπάρα πως "το μικρό δεν θα περπατήσει, δεν θα μιλήσει, δεν θα έχει υψηλή νοημοσύνη"... Να μην σας τα πολυλογώ, τα χρόνια πέρασαν και η μικρή όχι απλώς τα κατάφερε αλλά μας έβαλε και τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι! Περπάτησε (με χάρη!), μίλησε (όποτε της κάνει κέφι!) και είναι πανέξυπνη, όμορφη, πολυπράγμων... 
Χρόνια πολλά αγαπημένη μου!!! Να έχεις υγεία και ευτυχία, να χαίρεσαι τ΄αγόρια σου και να ταξιδεύετε σε προορισμούς των ονείρων σας!!!!! Σε γλυκοφιλώ 

Ειρήνη

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Μαμά είσαι πολύ χαρούμενη... λίγα νέα από το μέτωπο!

Αχ αυτό το ανεψούδι μου το μικρό είναι απίστευτα γλυκό. Είναι για φίλημα για ζούληγμα, ένας μπέμπης να τον πιεις στο ποτήρι! Αυτά όλα σε θεωρητικό επίπεδο, διότι πρακτικά είναι λίγο αδύνατα όλα τα παραπάνω. Ποιος να γλιτώσει από το άγρυπνο μάτι του γιου μου, αν τολμήσω να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με το μικρό. Ο Λευτέρης, είναι γελαστός και παιχνιδιάρης. Ο Μάριος από την άλλη γελά σαρδόνια όταν βρίσκει ένα παιχνίδι που ενοχλεί τον μικρό. Για παράδειγμα: πάσες και σουτάκια με τέρμα το παρκάκι του μωρού. Ή γύρω τριγύρω και αχ κατά λάθος έπεσε μέσα στο παρκοκρέβατο, ένα παιχνίδι, που πάντα έχει στόχο τον μικρό. Κάποια στιγμή, το μωρό σηκώθηκε όρθιο κι εγώ ενθουσιασμένη 

-Μπράβο το παλικαράκι μου πόσο περήφανη είναι η θεία για τον Λευτεράκη που τα κατάφερε! 

Το βράδυ πάμε για ύπνο. 

Μάριος: Μαμά είμαι πολύ χαρούμενος. 
Εγώ: Μπράβο το αγόρι μου. 
Μάριος: Πες γιατί αγόρι μου; 
Εγώ: Γιατί αγόρι μου; 
Μάριος: Γιατί είμαι πολύ περήφανος για τον Λευτεράκη μου. Μαμά κι εσύ είσαι πολύ χαρούμενη.  
Εγώ: Αλήθεια αγάπη μου, γιατί; 
Μάριος: Γιατί είσαι περήφανη ΜΟΝΟ για τον Μάριο, τον Μαριούλη σου τον γλυκό! 

Αυτά, τα χαριτωμένα, έχουμε στο σπίτι. Βέβαια, παρ΄όλα τα καθημερινά προβληματάκια που φέραμε στο σπίτι του Γιάννη και της Σόφης, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Ο καιρός περνά γρήγορα κι έτσι θα γλιτώσουμε, πιστεύω, τα εγκεφαλικά. Στο θέατρο πάλι όλα καλά κι όλα ωραία. Η πρεμιέρα έγινε και συνεχίζουμε με παραστάσεις που κυλούν γλυκά. Είναι πολύ ευτυχής συγκυρία, αυτή η συνεργασία για μένα! Περνάω απίθανα! Ό,τι φανταζόμουν πως είναι το θέατρο, το ζω τώρα για πρώτη ίσως φορά. Οι συνάδελφοι όλοι εκλεκτοί, δεν ξέρω αν βγαίνει στην σκηνή αλλά στα παρασκήνια περνάμε όμορφα. Οι συνεργάτες όλοι απίθανοι. Ο δε σκηνοθέτης, η χαρά του ηθοποιού! Όχι που τον αγαπώ, αλλά είναι σπάνιος και μοναδικός. Αρκετοί, δικοί μου άνθρωποι, είδαν την παράσταση και τους άρεσε. Στην πρεμιέρα ήρθε και ο καλός μου... μεγάλη συγκίνηση. Τι καλή που είσαι αγάπη μου, κι εσύ αγάπη μου που με στηρίζεις........ και άλλες αβρότητες. Ήρθαν επίσης αδερφή και γαμπρούλης, που πολύ συγκινήθηκαν κι άλλο τόσο με συγκίνησαν.

Μεγάλο δώρο να ευχαριστιέσαι την δουλειά σου, την ζωή σου, την κάθε σου μέρα! Δεν ξέρω ποιον να πρωτοευχαριστήσω για την καλή μου τύχη. Αλλά είμαι τόσο ευτυχής, που οι ευχαριστίες μου βρίσκουν τους αποδέκτες τους, χωρίς κόπο και πολλά λόγια! Είμαι πολύ χαρούμενη που όταν επιστρέφω εδώ, εν τάχει να διαβάσω ή να αφήσω κάποιο σχόλιο, σας νιώθω σαν να μην πέρασε ούτε μέρα που επικοινωνούσαμε συχνά. Αυτό βέβαια, που είμαι στης χαράς το κλαρί, με ανησυχεί ελαφρώς. Πότε θα προσγειωθώ απότομα άραγε; Σας γλυκοφιλώ.

Ειρήνη

ΥΓ= Η φωτογραφία, είναι από την φωτογράφηση που κάναμε για την παράσταση. Εγώ, είμαι αυτή η λυγερόκορμη όρθια, δεύτερη από δεξιά. Όποια θέλει τα μυστικά μου, για μια ζηλευτή σιλουέτα, να της στείλω mail! Όποια όμως γνωρίζει, πως τα κάνει κανείς πράξη, ας  μου στείλει επειγόντως mail!