Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Θέλω να έρθει ο Σεπτέμβριος!

Χάλια ο καιρός. Ο γιος μου τον γλωσσόφαγε.

- Γιατί να έρθει ο Ιούλιος μαμά, γιατί να κλείσει το σχολειάκι μου; Να έρθει ο Σεπτέμβριος θέλωωωωω! Και ήρθε!

Δράμα στο σπίτι μας. Τι θα γίνουμε χωρίς σχολείο; Όλη μέρα διαβάζει, γράφει, μελετάει. Και να οι γεωγραφίες, και να τα ρώσικα, και να τα εγγλέζικα, και να... πως θα οδηγηθώ στην τρέλα!

"Οι σημαίες του Μάριου"


Συλλαβίζοντας σχηματίζει λέξεις, γράφει γράμματα, γράμμα στα ξαδέρφια του, γράμμα στον Αϊ Βασίλη, γράμμα στον Τσίπρα. Ναι δεν αστειεύομαι, εσχάτως έχει και πολιτικές ανησυχίες...

- Μαμά αποφάσισα τι θα ψηφίσω όταν μεγαλώσω.
- Τι αγάπη μου;
- ΚΚΕ μαμά.
- Πως το αποφάσισες παιδί μου;
- Μου αρέσουν τα γράμματα του, Κ - Κ - Ε ακούς τι ωραία που είναι μαμά; Και το κόκκινο μ΄αρέσει πολύ! Εσύ τι θα ψηφίσεις μανούλα;
- Θα αποφασίσω όταν μεγαλώσω...

Όποιος τον ρωτάει, αν σταμάτησε το σχολείο, απαντάει:

- ΌΧΙ έχω για πολλά χρόνια ακόμα σχολείο! Σε λίγες μέρες θα πάω νήπια, είμαι μεγάλος πια, θα γίνω πέντε κάποια στιγμή!

Κάθε πρωί που ξυπνάει η πρώτη του κουβέντα:
- Αγκαλίτσα μαμά;
Κάθομαι στην πολυθρόνα, τον βάζω στην αγκαλιά μου και αρχίζει ο μονόλογος του πονεμένου:

- Αχ μανούλα μου, είσαι η Ειρηνούλα μου, το κοριτσάκι μου, αλλά μου λείπουν οι φίλοι μου. Είσαι κορίτσι μαμά κι εγώ αγόρι, είμαι πιο δυνατός, θέλω τους φίλους μουουου.

Κι εκεί ο δυνατός λυγίζει και ρίχνει το δάκρυ κορόμηλο.

"Ο Μάριος και οι φίλοι του"


Κάνω κουράγιο, έχω οργανώσει ένα μίνι νηπιαγωγείο στο σπίτι, χειροτεχνίες, παιχνίδι κλπ. Άντε και θα το φάμε το Καλοκαίρι!

                                            Σας γλυκοφιλώ
                                                       Ειρήνη