Σήμερα δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι, αλλά είναι κάποιες φορές που τα γεγονότα σε "αναγκάζουν"...
Πριν μέρες περιπλανιόμουν στα μπλόγκ που διαβάζω και είδα τα υπέροχα ημερολόγια που έφτιαξε η Λίτσα : ένα για τα παιδιά της κι ένα για την αδερφή της. Καθώς διάβαζα, σκεφτόμουν ότι σε κανά δυο χρόνια θα πρέπει να οργανωθώ για να φτιάξω κι εγώ στο βλασταράκι μου. Μπαίνω λοιπόν να αφήσω σχόλιο και λίγο πιο πάνω βλέπω σχόλιο της αδερφής μου. Έτσι αποφάσισα να την πειράξω και της έγραψα ότι θέλω κι εγώ ένα!
Σήμερα το πρωί με παίρνει τηλέφωνο η αδερφή μου και μου λέει ότι μου στέλνει δέμα με τα ΚΤΕΛ. Την μαλώνω γιατί δεν είναι καιρός για έξοδα κι αυτή μου λέει πως είναι πράγματα για το νινί, που γιορτάζει στις 15. Που να πάει το μυαλό μου; Πριν λίγο πήρα το δέμα και μέσα βρήκα (εκτός από τα πράγματα για τον Λευτέρη μου) ένα μικρό ξύλινο καφάσι, που έχει μέσα 24 δωράκια και 24 καρτούλες!!!
Εννοείται ότι η χαρά μου είναι απερίγραπτη!!! Άνοιξα το πρώτο δώρο και συγκινήθηκα ακόμα περισσότερο... Πριν μερικά χρόνια είχαμε πάει με την αδερφή μου στην Γερμανία. Αγοράσαμε από ένα Χριστουγεννιάτικο παζάρι 2 υπέροχα κηροπήγια. Το δικό μου έσπασε στο αεροπλάνο και είχα στεναχωρηθεί απίστευτα!!! Και σήμερα ανοίγω το πακετάκι μου και βλέπω μέσα το δικό της... Θέλει τώρα να το χαρώ κι εγώ! Πραγματικά δεν έχω λόγια... Ξέρω πολύ καλά ότι είναι ο άνθρωπος που με αγαπάει απίστευτα πολύ, ότι θα μου έδινε τα πάντα ακόμα κι αν στερούνταν αυτή... Αλλά αυτό ήταν πολύ γλυκό και τρυφερό... Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απ' το να νιώθεις αγάπη!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ αδερφούλα μου!!! Σ' αγαπώ πολύ!!!
Κι εγώ σ' αγαπάω μπουμπού! Όσα παιδιά κι αν έρθουν στην οικογένεια εσύ θα είσαι πάντα το μικρό μου !
ΑπάντησηΔιαγραφή