Ξαναγάπησα μια πολυθρόνα!

Τούτο εδώ το μπλογκ το έφτιαξε η αδελφή μου. Το βάφτισε "Η κουκουβάγια και το σόι της". Λέγοντας "σόι" είχε κατά νου εμένα. Σήμερα όμως αποφάσισα να βάλω στον χορό και άλλο μέλος της οικογένειας, την μαμά μας! Η μανούλα έραβε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και ακόμη πιο πίσω. Μάλιστα μια φορά που ήμουν μικρούλα, έτρεχα σαν το διαόλι πάνω κάτω και τρύπησα τα χέρια μου, για την ακρίβεια έσπασαν καρφίτσες μέσα στις μικρές μου παλάμες. Φέτος η μαμά μου υποσχέθηκε πως τις γιορτές θα είναι μαζί μας, στην Αθήνα. Η χαρά μας ανείπωτη! Αλλά για ακόμα μία φορά η κυρία μας την έσκασε. Πως δεν ησυχάζει μακριά από το σπίτι της! Θα καθίσει λίγες μέρες, αλλά θα επιστρέψει συντομότερα γιατί έχει έκτακτο ραντεβού με γιατρό, που η ίδια φρόντισε να κλείσει! Δεν της θυμώνω όμως και λίγες μέρες μαζί της μου αρκούν. Απολαμβάνουμε την φροντίδα της και η ζυγαριά τρέμει από τον φόβο της! Τα λέμε με τις ώρες και ο μικρός παίζει μαζί της ενθουσιασμένος. Κάνει καλή παρέα με τον γαμπρό της όταν πηγαίνω σε καμιά παράσταση, αν και υποψιάζομαι πως με σχολιάζουν όσο λείπω! Μέσα σε όλα σκέφτηκα να της αναθέσω μια επιπλέον ασχολία: να μου ντύσει την φθαρμένη και ταλαίπωρη πολυθρόνα μας, σε σημεία έχει σκιστεί. Αυτή η πολυθρόνα είναι φίλη μου καλή! Επάνω της κάθομαι τις ώρες χαλάρωσης, πλέκω, σερφάρω και το καλλίτερο όλων είναι πως κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών της εγκυμοσύνης μου, ήταν το μόνο μέρος που μπορούσα να βολευτώ και να αποκοιμηθώ λιγάκι. Έτσι λοιπόν η φθορά της ήταν φυσικό επόμενο. 

Το θέμα ήταν ότι δεν ήθελα να διαθέσω πολλά για το ύφασμα γι αυτό και δεν είναι του απολύτου γούστου μου, ήταν όμως φθηνό και καλό σαν πανί. Το χρώμα το ήθελα, δεν μου άρεσαν οι κύκλοι που κάνει στην ύφανση, αλλά συμβιβάστηκα  σκεπτόμενη την περίπτωση να μείνουμε άστεγοι και να την ξεφορτωθούμε την κακάσχημη! 

Παρόλο που η μάνα έκανε δυο εγχειρήσεις, μέσα στον ίδιο χρόνο και είναι λίγο πιο δυσκίνητη, το έκανε το θαύμα της! 

Καλλίτερα δεν γίνονταν! Η μήπως αγαπώ ακόμη και τον τρόπο που ράβει...

Εν τω μεταξύ μιας και "βρήκα τον παπά είπα να θάψω μερικούς". Έχω ένα μπαουλάκι-σκαμπώ όπου μέσα αποθηκεύω νήματα κλωστές καμβάδες κλπ. 

Ο Μάριος το αγαπά ιδιαιτέρως, του αρέσει να βάζει πάνω κάτι ξύλινα γράμματα και αριθμούς που έχει και να τα διαβάζει.

Οπότε ντύθηκε κι αυτό στα κόκκινα για να γλυτώσει από τα χεράκια του γιόκα.

Γεια στα χέρια σου μανούλα μου! Σας γλυκοφιλώ!

Ειρήνη