Το γλυκό του Λευτέρη...

Μεγάλη μέρα η σημερινή... Γιορτάζει ο μονάκριβος μου και η χαρά μου δεν περιγράφετε!!! Από μέρες έφτιαχνα μέσα στο μυαλό μου σχέδια για αυτά που θα φτιάξω για την γιορτουλα μας, ώσπου μου σκάει το παραμύθι το έτερον μου ήμισυ... "Δουλεύω αγάπη μου αυτή την Κυριακή." Μα πως είναι δυνατόν καλέ μου; Στην πρώτη γιορτή του "πιτσιού" (πιτσί = το βλαστάρι μας χαϊδευτικά!) εσύ να δουλεύεις; Αχ, άτιμη κοινωνία!!! Τι να κάνω η δόλια μάνα, το πήρα απόφαση! Ας κάνω όμως ένα γλυκό να βρίσκεται. Πήρα καινούργια φόρμα σιλικόνης (να κάνω το γλυκό μου εορταστικό τρομάρα μου!), πήρα τα υλικά μου και ξεκίνησα... Εκεί όμως που δεν το περιμένεις, κάτι πάει στραβά!!! Κι αυτό που υπολόγιζα ότι θα γίνει παντεσπάνι, έγινε ένα μάτσο τρίμματα!

Πεντανόστιμα μεν, αλλά δεν παύουν να είναι τρίμματα! Και τι κάνουμε τώρα; Μια λύση υπάρχει: γλυκό στο ποτήρι! Κι από κει που το είχα στο μυαλό μου τούρτα σοκολάτα-πορτοκάλι, μου έγινε μους πορτοκαλιού με ζουμερή σοκολατένια βάση! Βέβαια οι αναποδιές δεν σταματούν... Βάζω την κρέμα γάλακτος στο μίξερ, για να την κάνω σαντιγί. Συμβουλή; Ποτέ, μα ποτέ μην ξεκινήσετε γλυκό, αν το νινί είναι ανήσυχο! Πατάει μια τσιρίδα, τρέχω να δω τι έπαθε και η σαντιγί μου έγινε βούτυρο απ' το παραπάνω χτύπημα!!! Απ' τα νεύρα μου βάζω μέσα στην κρέμα γάλακτος-ντεμέκ σαντιγί, το χυμό πορτοκάλι (που έχω βράσει πριν για να λιώσω τις ζελατίνες!) και... Έκοψε κιόλας!!! Δεν πετάω όμως ποτέ... Μέσα στα ποτήρια και ότι γίνει... Ο Γιάννης που έφαγε ένα χθες βράδυ, μου είπε πως έγινε καλό! Ναι, ο άντρας μου μ' αγαπάει!!!
Κι άντε φτου κι απ' την αρχή... Τώρα όμως πήρα τον σίγουρο δρόμο, έφτιαξα το αγαπημένο μου παντεσπάνι, έφτιαξα και μια σοκολατένια σαντιγί, στόλισα την τουρτίτσα μου και έτοιμη!!!

Ελάτε λοιπόν να σας κεράσει γλυκό ο Λευτέρης μου για την γιορτούλα του! Για να 'ναι η ζωή του γλυκιά σαν την τούρτα του!