Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Ξαναγάπησα μια πολυθρόνα!

Τούτο εδώ το μπλογκ το έφτιαξε η αδελφή μου. Το βάφτισε "Η κουκουβάγια και το σόι της". Λέγοντας "σόι" είχε κατά νου εμένα. Σήμερα όμως αποφάσισα να βάλω στον χορό και άλλο μέλος της οικογένειας, την μαμά μας! Η μανούλα έραβε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και ακόμη πιο πίσω. Μάλιστα μια φορά που ήμουν μικρούλα, έτρεχα σαν το διαόλι πάνω κάτω και τρύπησα τα χέρια μου, για την ακρίβεια έσπασαν καρφίτσες μέσα στις μικρές μου παλάμες. Φέτος η μαμά μου υποσχέθηκε πως τις γιορτές θα είναι μαζί μας, στην Αθήνα. Η χαρά μας ανείπωτη! Αλλά για ακόμα μία φορά η κυρία μας την έσκασε. Πως δεν ησυχάζει μακριά από το σπίτι της! Θα καθίσει λίγες μέρες, αλλά θα επιστρέψει συντομότερα γιατί έχει έκτακτο ραντεβού με γιατρό, που η ίδια φρόντισε να κλείσει! Δεν της θυμώνω όμως και λίγες μέρες μαζί της μου αρκούν. Απολαμβάνουμε την φροντίδα της και η ζυγαριά τρέμει από τον φόβο της! Τα λέμε με τις ώρες και ο μικρός παίζει μαζί της ενθουσιασμένος. Κάνει καλή παρέα με τον γαμπρό της όταν πηγαίνω σε καμιά παράσταση, αν και υποψιάζομαι πως με σχολιάζουν όσο λείπω! Μέσα σε όλα σκέφτηκα να της αναθέσω μια επιπλέον ασχολία: να μου ντύσει την φθαρμένη και ταλαίπωρη πολυθρόνα μας, σε σημεία έχει σκιστεί. Αυτή η πολυθρόνα είναι φίλη μου καλή! Επάνω της κάθομαι τις ώρες χαλάρωσης, πλέκω, σερφάρω και το καλλίτερο όλων είναι πως κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών της εγκυμοσύνης μου, ήταν το μόνο μέρος που μπορούσα να βολευτώ και να αποκοιμηθώ λιγάκι. Έτσι λοιπόν η φθορά της ήταν φυσικό επόμενο. 
Το θέμα ήταν ότι δεν ήθελα να διαθέσω πολλά για το ύφασμα γι αυτό και δεν είναι του απολύτου γούστου μου, ήταν όμως φθηνό και καλό σαν πανί. Το χρώμα το ήθελα, δεν μου άρεσαν οι κύκλοι που κάνει στην ύφανση, αλλά συμβιβάστηκα  σκεπτόμενη την περίπτωση να μείνουμε άστεγοι και να την ξεφορτωθούμε την κακάσχημη! 
Παρόλο που η μάνα έκανε δυο εγχειρήσεις, μέσα στον ίδιο χρόνο και είναι λίγο πιο δυσκίνητη, το έκανε το θαύμα της! 
Καλλίτερα δεν γίνονταν! Η μήπως αγαπώ ακόμη και τον τρόπο που ράβει...
Εν τω μεταξύ μιας και "βρήκα τον παπά είπα να θάψω μερικούς". Έχω ένα μπαουλάκι-σκαμπώ όπου μέσα αποθηκεύω νήματα κλωστές καμβάδες κλπ. 
Ο Μάριος το αγαπά ιδιαιτέρως, του αρέσει να βάζει πάνω κάτι ξύλινα γράμματα και αριθμούς που έχει και να τα διαβάζει.
Οπότε ντύθηκε κι αυτό στα κόκκινα για να γλυτώσει από τα χεράκια του γιόκα.
Γεια στα χέρια σου μανούλα μου! Σας γλυκοφιλώ!

Ειρήνη

11 σχόλια:

  1. γεια στα χερια της μαμάς !! τι όμορφη που έγινε η πολυθρόνα!!! πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, τι καλή και χρυσοχέρα μαμά !!! Να την χαίρεστε και να σας χαίρεται !!! Και η πολυθρόνα και το μπαουλάκι έγιναν υπέροχα !!! Γεια στα χέρια της !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς σε βρήκα !!!!!!!! Υπέροχα τα έργα της χρυσοχέρας μαμάς !!!!!
    Να την χαίρεστε για πολλά πολλά χρόνια !!!!!
    Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς ήρθες Νίκη μου! Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ! Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ αυτήν την πολυθρόνα την αγάπησα, την αγαπώ και θα την αγαπω για πάντα...είναι η πολυθρόνα του κουμπάρου!!!!! Ότι χρώμα, ύφασμα και μπορντούρα διαθέτει!!!!! Σε αυτήν διάβασα για το lower, το master, έκανα μεταφράσεις, διασκευές, ήπια καφέ και έφαγα σούπες και πισία, νομίζω πρέπει να αλλάξει η άποψη που κυριαρχεί και να καθιερωθεί αυτό το είδος πολυθρόνας ως η πολυθρόνα του σκηνοθέτη!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι, δεν φτάνει που μας ταλαιπωρούν οι σκηνοθέτες θέλουν και πολυθρόνα μεγάλων διαστάσεων!!! Φυσικά λέω για τους άλλους σκηνοθέτες.....όχι για 'σένα καταπληκτικέ μου κουμπαρούλη!!!! Οπότε λέω να παραμείνει ως έχει "του κουμπάρου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με τέτοια μανούλα, δεν απορώ πως βγήκαν τέτοιες κοράκλες!!!!
    Τρομερή και πολύ σικ αλλαγή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ωραία η μεταμόρφωση της πολυθρόνας...Από τα παλιά έπιπλα δεν πετάμε τίποτα γιατί όλα ζωντανεύουν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή