Ξέρεις γιατί αγαπώ την γιαγιούκα;

Δεν έχω πρόθεση να γκρινιάξω που μπήκε ο Αύγουστος και είμαστε ακόμη στην Αθήνα. Όχι, μια χαρά είμαστε. Κόβουμε βόλτες, παίζουμε και είμαστε ευδιάθετοι. Δεν έχουμε βουτήξει σε νερό θαλασσινό, αλλά πλατσουρίζουμε στην μπανιέρα.
Μα δεν σας κρύβω, πως ο μικρός ώρες ώρες με τρελαίνει, με τα καμώματα του. Πηγαίνει στην βιβλιοθήκη κατεβάζει από το ράφι τους χάρτες και αρχίζει η μελέτη, μαζί με την ζαλούρα!

- Μάριε γιατί ανακατεύεις αγόρι μου;
- Δεν ανακατεύω μαμά, θέλω να διαβάσω τους δρόμους.
- Ποιους  δρόμους παιδί μου;
- Αυτούς που πηγαίνουν στο σπίτι της γιαγιάς, θα τους πω στον μπαμπά μόλις γυρίσει να μας πάει στην γιαγιά, που την αγαπώ για πάντα.

- Μαμά πότε θα πάμε στην γιαγιά Χαρούλα;
- Θα πάμε μόλις πάρει άδεια ο μπαμπάς.
- Εγώ θέλω τώρα, σήκω μαμάαααα, πάμε με το λεωφορείο.
- Ας κάνουμε λίγη υπομονή αγάπη μου και θα πάμε.

- Μαμά ξέρεις γιατί την αγαπάω την γιαγιούκα;
- Γιατί αγόρι μου;
- Γιατί με κάνει να γελάω. Το βράδυ με λέει "καληνύχτα Τζον μπόιιιιι" κι εγώ λέω "καληνύχτα γιαγιάααα"

Παναγιά μου, το χιούμορ της μάνας μου αξεπέραστο... Ό,τι θυμάται χαίρεται!

-  ...και παίζουμε και με κάνει τις φρυγανιές φατσούλες που γελάνε.

Τότε είναι που αρχίζει ο ανήφορος, αφού η συζήτηση έχει ανασκαλέψει μνήμες...

-Μαμά τώρα θέλω να δω φωτογραφίες με την γιαγιά και τα ξαδερφάκια μου, που παίζαμε πλαστελίνες.

Και βιντεάκια και όλο το αρχείο από το 2010 ως σήμερα. Που δεν είναι και λίγο, για τα χρόνια του.

Αυτή είναι η αγαπημένη του φωτογραφία. Τα γλυπτά της Χαρούλας Χαλεπά! Η κοκκινοσκουφίτσα, το καλάθι της, ο Λύκος και το σπίτι της γιαγιάς. Απορώ, με τόσο φαγητό, πως δεν έσκασε η γιαγιά πριν την φάει ο Λύκος. Ο οποίος, ρεζίλι της γενιάς του, τι δεν καθόταν στ΄ αυγά του; Που ήθελε και νταηλίκια, με μέγεθος πεκινουά, ο κακομοίρης. Η δε Κοκκινοσκουφίτσα-Μαρινέλα, κοτζάμ νταρντάνα από δίπλα; Τα νύχια της να έτρωγε το ζωντανό, θα βαρυστομάχιαζε. Άσε το σπίτι-μινιατούρα, όλα τα λεφτά! Τι να χωρέσει μέσα και τι να κατασχέσει η δύσμοιρη η τράπεζα, σε περίπτωση ανάγκης;
 Φυσικά ο Μάριος, τα εκτιμά ως αριστουργήματα. Δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί με την γιαγιά, που το χιούμορ και η γλυπτική, είναι τα δυνατά της σημεία!
Αν όλα πάνε καλά, την επόμενη εβδομάδα, θα είμαστε εκεί με όλους τους αγαπημένους.
Ανυπομονώ κι εγώ πολύ, αλλά αυτό δεν με κάνει να βλέπω την μάνα μου ταλαντούχα!
Θα κλείσω, με την νούμερο δύο, αγαπημένη φωτογραφία!

Χαρούλα και Μάριος, στην πρώτη τους φωτογράφηση. Να είμαστε γεροί να φωτογραφιζόμαστε, γιατί με τις εικόνες ζούμε. Άτιμη απόσταση...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Νιάου βρε χοντρούλα, με την ροζ τσαντούλα!

- Μαμά τι θα φτιάξουμε σήμερα;
- Τι θέλεις να φτιάξουμε αγόρι μου;
- Γεμιστάααα.

Τα γεμιστά μπήκαν στον φούρνο. Διαβάσαμε εννέα φορές το: "Στο σπίτι του Αϊ Βασίλη". Το θερμόμετρο δείχνει 30 βαθμούς και δεν κουνιέται φύλλο, άπνοια...

- Μαμά, θα μου κάνεις ζεστό ζεστό τσάι να πιω και να φάω μπισκότα, όπως τα ξωτικά;
- Έχει πολύ ζέστη για τσάι αγάπη μου.
- Θα με φτιάξεις λεμονάδα τότε, να παίξω με τα παικτάκια μου;

Έτοιμη η λεμονάδα, ο μικρός στρώνεται με τους ποδοσφαιριστές του και παίζει "μουντιάλ". Εγώ παρακολουθώ τον αγώνα πλέκοντας. Έχω μια τσάντα να αποτελειώσω.

Φυσικά πρέπει να πανηγυρίζω, με το βελονάκι στο ένα χέρι και με ένα σημαιάκι στο άλλο, απαίτηση του γιόκα.

- Μαμά δεν θέλω άλλο ποδόσφαιρο βάλε τηλεόραση να δούμε παιδικό.
Ψάχνω τα κανάλια...
- Μαμάαααα στίβος, άστο εδώ.

Ράβω το λουλουδάκι στην τσάντα.

- Μαμά κοίτα τι άθλημα είναι αυτό, τρέχουν οι αθλήτριες και πηδάνε το εμπόδιο και έχει και λιμνούλαααααα!

Τι το ήθελα, γυρίζω το βλέμμα μου και βλέπω μια σοκολατένια κοπέλα με ένα κορμί τέλειο.

- Ααααχ θεέ.
- Μανούλα γιατί έκανες ααααχ;
- Γιατί σκέφτηκα πως θα έπρεπε να κάνω κι εγώ γυμναστική, να έχω καλύτερη κατάσταση πουλάκι μου.
- Μην είσαι λυπημένη μανούλα, εσύ δεν είσαι αθλήτρια είσαι μαμά. Η καλύτερη μαμά, που δεν έχω δει στην ζωή μου. Αγκαλίτσα;

Εμ επειδή δεν έχεις δει στην ζωή σου, αγόρι μου, τα λες αυτά. Αλίμονο μου όταν δεις...

-Και έκανες και ωραία τσαντούλα, ε μαμά; ( με παρηγορεί ο τετράχρονος, την μουλάρα )

- Μανούλα πεινάω θα φάμε γεμιστά;
- Μμμμ πολύ εξαιρεκτικό το έκανες το φαγητό μαμά, το απολαμβάνω!

Καλό το φαγητό, καλή και τσαντούλα. Τι τα θες τα καλλίγραμμα κορμιά; Μήπως και θα πεθάνω καμιά ώρα, από το λίπος; Φτου φτου φτου... Ας ξεκινήσω το επόμενο πλεκτούλι, δεν είναι να πολυσκέφτεσαι. Άλλωστε δεν θέλει σκέψη, πράξη θέλει. Κι εγώ πάντα της θεωρίας...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη.

Καλοκαιρινές στιγμές ευτυχίας!

Τι μέρα κι η σημερινή... ζέστα, ζέστα και πάλι ζέστα. Ο Μάριος θηρίο στο κλουβί!

- Μαμά πάμε να παίξουμε με τα ξαδερφάκια μου και την Ουρανίτσα;
- Αγάπη μου, είμαστε πολύ μακρυά δεν μπορώ να σε πάω.
- Ε τότε πάμε στην θεία Σόφη να παίξω με τον Τετέη.
- Είναι εξίσου μακρυά καρδούλα μου, θα πάμε σύντομα αλλά όχι τώρα.

Επιστρέφει ο Μανώλης από την δουλειά.

- Μπαμπά πάμε στο πέντε επί πέντε;
- Αγόρι μου σήμερα έχει πολύ ζέστη δεν μπορούμε να πάμε για μπάλα.
- Ε τότε άνοιξε την τηλεόραση μπαμπούλη, θα αρχίσει ο πόλος, γιούπιιιι!
Θέλεις να δούμε Σφουγγαρία (Ουγγαρία) - Σερβία;
-Δεν έχει πόλο Μάριε, έχει όμως στίβο θέλεις να δούμε;

- Ναιαιαιαιαι
- Ζήτωωω τρέξιμοοοο!

Αναγνωρίζει τις σημαίες κάποιων χωρών, κοιτάζει τις αθλήτριες και μονολογεί:

- Η Αγγλίδα, η Αμερικανίδα, μπαμπά τι σημαία είναι αυτή;
- Της Νιγηρίας αγόρι μου.
- ...η Νιγηρίδα!

- Μπαμπά ξέρεις πως το λένε αυτό το άθλημα;
- Πως Μάριε;
- Πηδάω στο στρώμα. ( άλμα εις ύψος )

 Μετά από λίγο:

-Ααα να κι αυτό το λένε, πηδάω στο χώμα, μπαμπά. ( άλμα εις μήκος )

Ο ιδρώτας ποτάμι, το κεφάλι καζάνι ( από τις φωνές και την αναπαράσταση των αθλημάτων από τον μικρό ) και εσύ να νιώθεις ανεπαρκής ως γονιός, που το έχεις κλεισμένο στο κλουβάκι του...
Αλλά κι αυτό το αφιλότιμο, με τρεις ατάκες, να σε θυμίζει πόσο άτιμο πράγμα είναι ετούτη η ζωή.
Εκεί που λες: ζήτω τρέξιμο και πηδάς στα στρώματα αίφνης πηδάς στα χώματα...
Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο άνθρωπος;
Ελπίζω σε σύντομη φυγή, για αποφυγή... επεισοδίων. Α όχι, επαναστάτρια δεν με λες, για εγκεφαλικό επεισόδιο με βλέπω.
Για να μην γκρινιάζω μόνο, σαν αχάριστη, να πω πως παλιότερα μια παρόμοια φάση θα ήταν πιο... "βαριά". Με την εμφάνιση του Μάριου στην ζωή μας, το γέλιο περισσεύει, εκεί που είσαι στις μαύρες σου εκεί γελάς με την καρδιά σου. Τόσο ενθουσιασμό, ο θεός τον έστειλε στο σπίτι μας! Ο θεός Δυόνυσος! Ελπίζω μελλοντικά, να μας συνδράμει και ο Απόλλωνας...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Οι διακοπές φάντασμα!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όταν επρόκειτο να πάω διακοπές, ετοίμαζα τις αποσκευές μου ένα μήνα νωρίτερα. Θυμάμαι πολλές φορές, κατά την διάρκεια της αναμονής, να χρειάζομαι κάτι και να το βγάζω από την βαλίτσα. Για τόση τρέλα μιλάμε! Φέτος νομίζω πως είναι το πιο περίεργο καλοκαίρι και κάτι μου λέει πως ακολουθούν χειρότερα... Ο Μανώλης δουλεύει, έτσι για να μην κάθεται στο σπίτι και θλίβεται. Περιμένουμε όπως είναι φυσικό πότε θα πληρωθεί και ουχί πότε θα πάμε διακοπές. Καλά μην φανταστείς πως κανονίζαμε για κανέναν τουριστικό προορισμό, μέχρι την γενέτειρα μου θέλουμε να πάμε. Όπου μπορεί να μην έχει θάλασσα και κανενός είδους ομορφιά, αλλά εκεί ζουν πολλοί αγαπημένοι μας άνθρωποι. Την προηγούμενη εβδομάδα ο αφεντικός ανακοίνωσε πως θα πληρώσει και θα δώσει άδεια την Παρασκευή. Ναι αυτή την Παρασκευή, σήμερα. "Πω πω και δεν είναι έτοιμες οι αποσκευές." Έτρεχα όλη την εβδομάδα να κάνω ετοιμασίες και τελικά, θα κοιτάω για ακόμη μια φορά τις έτοιμες βαλίτσες για κανένα μήνα. Διακοπές πάπαλα. Ευτυχώς γιατί δεν ήμουν έτοιμη ακόμη, κάτσε να μεστώσουν τα πακεταρισμένα μας πράγματα! Τι έτσι θα έφευγα σαν την κυνηγημένη; Ο Μάριος βέβαια είναι σε αναμμένα κάρβουνα. Θέλει να δει τα ξαδέρφια του, τους φίλους του, την γιαγιά. 'Οταν του είπε ο μπαμπάς του την προηγούμενη Παρασκευή πως σε μια εβδομάδα θα φύγουμε επιτέλους, ενθουσιασμένος αναφώνησε:

- Μπαμπά είμαι πολύ χαρούμενοοοοος. Είμαι πολύ ικανοποιημένος με την οικογένεια μας. 

Βέβαια μόλις άρχισα να του εξηγώ την κατάσταση, δεν θα έλεγα πως χάρηκε. Το ευχάριστο όμως,  μ΄αυτό το παιδί, είναι πως παραμυθιάζεται με την μία και βρίσκει χαρά σε κάτι άλλο. 

Διακοπές λοιπόν δεν ξέρουμε πότε ακριβώς θα κάνουμε, αλλά δεν με πειράζει καθόλου. Υπάρχει από πάντα, ένας εσωτερικός μηχανισμός που δεν μ΄αφήνει να μιζεριάζω. Δεν είναι δα κάτι δύσκολο και εξεζητημένο, απλώς νιώθω ευγνώμων για όσα έχω και αυτόματα φαντάζομαι τον εαυτό μου να παλεύει σε κάποιο δωμάτιο νοσοκομείου. Και τότε η πάλη της καθημερινότητας, είναι ζάχαρη. Εν τω μεταξύ τα χέρια δουλεύουν και το μυαλό λουφάρει λιγάκι. Πλέκω και το ευχαριστιέμαι

Έπλεξα μία τσάντα. Θα την ήθελα μεγαλύτερη, αλλά για τόσο έφτασαν τα νήματα που είχα.

 

Το μπεζ κομμάτι μάλιστα, δεν είναι καν νήμα πλεξίματος, είναι σπάγκος.

 

Τα δε κουμπιά είναι συνομήλικα μου. Τα είχε φέρει η θεία μου από την Γερμανία, στην μαμά μου που έραβε. Πριν 41 χρόνια παρακαλώ! Και δύο απ΄αυτά, βρήκαν μια θέση στην τσάντα μου, τώρα.

Και αφού σας έδειξα όλες τις πόζες της τσάντας, σας χαιρετώ. Να περνάτε όμορφα!

Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη

Ο νονός IV

Από τους πλέον αγαπημένους ανθρώπους, για τον Μάριο είναι ο νονός του. Ο νονός Λεωνίδας, ζει στο Λονδίνο. Την Παρασκευή που μας πέρασε τον περιμέναμε να επαναπατριστεί. Βέβαια ο μικρός, μέρες πριν, ήταν τρελά ανυπόμονος.

- Μαμά πότε θα έρθει ο νονόκος;
- Σε λίγες μέρες αγάπη μου.

Μετά από δυο ώρες:

- Μαμά περάσανε οι λίγες μέρες, να έρθει ο νονόκος μου;

Ένα απόγευμα πριν έρθει ο Λεωνίδας, πήγαμε στο σπίτι του να κάνουμε κάποια δουλειά. Απόσταση, στα πέντε λεπτά από το δικό μας.

-Που πάμε μπαμπά;
-Στο σπίτι του νονού αγόρι μου.

 Φτάσαμε και ο Μανώλης πάρκαρε. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω να τον βγάλω από το καθισματάκι του.

- Μαμά βγαίνουμε;
- Ναι αγόρι μου φτάσαμε.
- Φτάσαμε στο Λονδίνο μαμά μου; Γ Ι Ο Υ Π Ι Ι Ι Ι!

Τις μέρες της ανείπωτης λαχτάρας του, μου ζητούσε συνέχεια να του διαβάζω ένα βιβλίο του, με τίτλο, τι άλλο; " Η ανυπομονησία" Είχε ανάγκη το παιδί από ανάγνωσμα αυτοβοήθειας... Δεν ξέρω, πότε θα μου ζητήσει κανονικές συνεδρίες, σε ειδικό!
'Ωσπου έφτασε η πολυπόθητη Παρασκευή. Και ήρθε ο "νονόκος" και πνίγηκαν στις αγκαλιές.

- Πόσο χάρηκα που ήρθες νονό μου, θέλω να μείνεις μαζί μου για πάντα!

Στο δωμάτιο του φιγουράρει η αφίσα που του έφερε ο νονός.

Κι εκείνος χοροπηδά και μας παίρνει τ΄αυτιά φωνάζοντας, με προφορά αγγλικοποντιακή, τους αριθμούς, τις μέρες, τους μήνες. Βρε λες να τον κάνω πρωθυπουργό, με τέτοιο αξάν; Θα το δω, μόλις αρχίσει να γράφει. Αν κάνει ορνιθοσκαλίσματα, πάει σούμπιτος για ιατρός.
Εν κατακλείδι, ένα θα πω: έφυγε το μουντιάλ ήρθε ο νονός. Ο ενθουσιασμός, δεν έχει τέλος!

- Μαμά ο νονός είναι ο καλλίτερος, τον αγαπάω για πάντα!

Σήμερα το Κυριακάτικο τραπέζι θα είναι γιορτινό.  Επιτέλους, ήρθε ο νονόκος και...

- Παιδιά, μ΄αρέσει που είμαστε όλοι μαζί, πιο μεγάλη οικογένεια. Εμείς είμαστε τα αγόρια εντάξει μαμά; Εσύ θα μας μαγειρέψεις, κοριτσάρα.

Ούτε λόγος, στην κουζίνα μου εγώ... 

Το ιστιοφόρο μας και το πορτοφολάκι.

Σκορπίσαμε. Άλλος διακοπές, άλλος μπάνια εκεί όπου ζει και βόλτες καλοκαιρινές. Ποιος να μαζευτεί στο σπίτι. Σκορπίζουν τα μυαλά, το Καλοκαίρι. Εμείς, με τα μυαλά σκόρπια μεν, πιστοί στην οικία μας δε. Ο Μάριος μας ρωτάει, πότε θα κάνει μπάνιο στην θάλασσα κι εμείς του λέμε να κάνει υπομονή και δεν θ΄αργήσει η μέρα... Πηγαίνουμε βόλτες, κάνουμε πικ νικ στο κοντινό μας άλσος και περιμένουμε...

- Μαμά πότε θα φύγουμε;
- Πότε θα δω τα ξαδερφάκια μου τα αγαπημένα και τους φίλους μου;
- Η Ουρανίτσα θα λέει, τι να κάνει ο Μάριος το φιλαράκι μου;
- Τι λένε μαμά τα παιδάκια, που δεν πήγα ακόμα στην Πτομαίδα;
- Σήκω μανούλα να ντυθούμε, να πάρουμε το μετρό, να πάμε στην γιαγιά Χαρούλαααα.

Στα "πότε" σου αγόρι μου, απάντηση μπορεί να δώσει το εξής πρόσωπο: το αφεντικόν...

Του μπαμπά, διότι η μαμά δεν έχει αφεντικά, είναι βασίλισσα! Της κουζίνας, της λάτρας, του σπιτιού γενικώς. Του στενού μας σπιτιού, που τα Καλοκαίρια λες και στενεύει κι άλλο. Αλλά όπως λέει ο λαός το στενό σπίτι, θέλει φαρδιά καρδιά. Κι εμείς από φάρδος δεν σου λέω τίποτα, αν με δεις θα καταλάβεις. Για να μην είμαι αχάριστη, έχουμε δροσιά. Στο σπιτικό μας φυσά και δεν έχουμε ανάψει διόλου κλιματιστικό. Θα μας πάρει ο άνεμος κάποια στιγμή. Ο Μανώλης όταν επιστρέφουμε από την παιδική χαρά μου λέει:

- Ουφ, να γυρίσουμε στο σπίτι, να κοιμηθεί ο μικρός κι εμείς να καθίσουμε στο ιστιοφόρο μας.

 Όπου ιστιοφόρο, το τρελομπάλκονο μας!
 Και πάλι δεν θα σταθώ αχάριστη. Τα βράδια στο ιστιοφόρο, με τον Έρωτα, είναι ζάχαρη. Πίνουμε κάτι δροσερό, συζητάμε κάτι πικάντικο, τρώμε κάτι ελαφρύ, τι άλλο να ζητήσει ο άνθρωπος; Πόσο μάλλον ο απλήρωτος άνθρωπος. Και για να πνιγώ από ευτυχία, ρίχνω και καμιά αυτοκρατορική χειροτεχνία! Το πορτοφολάκι, της Ειρήνης της Αυτοκράτειρας της Αυτάρκειας:

Όποιος έχει πολλά λεφτά, κάπου πρέπει να τα βάλλει. Και ενώ έχω αμέτρητα χαρτονομίσματα, η αδυναμία μου στα ψιλά είναι μεγάλη. Μεγάλη και η συλλογή μου από τέτοιου είδους πορτοφολάκια, της γιαγιάς.

Έτσι προχθές, ξεχαρβάλωσα ένα που του είχε σχιστεί το ύφασμα και του φόρεσα τα πλεκτά του, με τις χαντρούλες του.

Ενόσω έπλεκα και κεντούσα, σιγοτραγουδούσα:

Όσοι έχουνε πολλά λεφτά
να ΄ξερα τι τα κάνουν
άραγε σαν πεθάνουνε, βρ΄ αμάν αμάν
μαζί τους θα τα πάρουν

Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Αρζεντίνα

Όλους τους αγώνες του Μουντιάλ που παίζονται στις 23:00, ώρα Ελλάδος, τους παρακολουθώ μόνη μου. Την επομένη έχει λεπτομερή περιγραφή, από τον αγώνα εώς και τις συνεντεύξεις των παικτών. Ο Μάριος με ακούει με προσήλωση! Χθες πήρε μεγάλη πίκρα με την Βραζιλία που έχασε. Απόψε όμως νίκησε η Αργεντινή!!! Χαρές και πανηγύρια, η Αργεντινή του Μέσσι.

- Μανούλα σας αγαπάω, πρώτα εσένα με τον μπαμπά και μετά τον Λιονέλ Μέσσι, το συμφωνήσαμε;
- Ναι αγάπη μου σύμφωνοι.

Αύριο θα φάμε χαρούμενο και πανηγυρικό πρωινό! Νιώθω απίστευτα που ενθουσιάζεται και χαίρεται. Θα ήθελα να είναι πάντα έτσι...
Ένα απόγευμα που πηγαίναμε οι τρεις μας στην παιδική χαρά, στην αυλή ενός σπιτιού είχαν ένα κουτί τηλεόρασης για πέταμα. Ο Μανώλης μου είπε πως η συγκεκριμένη κοστίζει 5.500 ευρώ. Και τι ωραία θα έβλεπε κανείς, σε τέτοια οθόνη, τους αγώνες. Και σκέφτομαι η πτωχή μάνα και νοικοκυρά, πως ο κύριος που την αγόρασε όσα και να δώσει, ακόμη κι αν πάει να παρακολουθήσει ζωντανά τους αγώνες δεν θα αισθανθεί σαν τον Μάριο. Δεν θα αισθανθεί σαν παιδί.
Κανείς μας δεν μπορεί. Με τρελαίνει ο τρόπος που ζει, ένας μικρός άνθρωπος τα πράγματα. Γι αυτό ξενυχτάω στην τηλεόραση, για να δω το πρωί τα μάτια του να λάμπουν. Να βλέπω πως, το να χαίρεσαι με κάτι που αγαπάς, είναι σπουδαίο. Τρέχω για ύπνο, πήγε 2:30, έχω πρωινό σε λίγες ώρες με έναν λάτρη του ποδοσφαίρου, έναν λάτρη του παιχνιδιού. Σας αφιερώνω ένα τραγούδι για το καλό και εύχομαι να πάρει η Αργεντινή το κύπελλο. Αν όχι θα το ξεπεράσουμε γιατί:

- Μαμά έτσι είναι οι αγώνες; Τώρα έχασε η Ελλαδάρα μας, μετά θα χάσει η Κόστα Ρίκα;

Έτσι είναι πουλάκι μου, αρκεί να παίζουμε... και ότι γίνει.

Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Δυο βραχιολάκια και μία συνταγή

Σήμερα, θέλω να σας δείξω κάτι που έφτιαξα προχθές και κάτι που δεν έκανα ποτές.
Στις ατέλειωτες ελεύθερες - πολιορκημένες ώρες μου, θέλω να κάνω οτιδήποτε έχει αρχή, μέση και τέλος. Όπου στο τέλος να λέω, "αααα τι όμορφο, λίγο πριν ήταν σκόρπια υλικά και τώρα είναι κάτι!"

Έτσι, με δυο μικρούλες τσαγιέρες, εννέα κόκκινες χάντρες, τέσσερες ιβουάρ και λίγη μαύρη κλωστή έφτιαξα βραχιολάκια.

Με θέμα επίκαιρο! Ποιος δεν έχει μια τσαγιέρα στην φωτιά, τέτοια εποχή! Κι εγώ εμπνεύστηκα τα βραχιολάκια μου σε μαύρο, καλοκαιρινό χρώμα!

Σε φόντο γαλάζιο, με λίγο εκρού του σπάγκου, για όποιον έχει το μυαλό του σε καλοκαίρια!

Και τώρα πάμε για την συνταγή. Όχι δεν θα σας πω την συνταγή της ευτυχίας, διότι για τον καθένα μας είναι διαφορετικά τα υλικά της, αλλά και η εκτέλεση. Η δική μου συνταγή βέβαια υπάρχει και βασίζεται στην επιλογή των τριών καλύτερων, φρεσκότατων και εκλεκτών υλικών. ΣΕΦ! Σύντροφος, Επάγγελμα, Φίλοι! Αφήνω κατά μέρος τις ευτυχίες μου και μπαίνω στο ψητόν.
Στην προηγούμενη ανάρτηση μου, λοιπόν, η αγαπημένη Νίκη με παρακάλεσε να της πω την συνταγή για νηστίσιμο τσουρέκι. Την συνταγή της χρυσοχέρας κυρίας Άννας. Εγώ βέβαια δεν την έχω φτιάξει ακόμα, οπότε θα σας στερήσω τις απίθανες φωτογραφίες μου! Από την Νίκη έχω πάρει ένα σωρό υπέροχες ιδέες, πως να μην ανταποκριθώ στην παράκληση της.
Για την Νίκη και όποια άλλη χρυσοχέρα, επιθυμεί την συνταγούλα:

Τσουρέκι νηστίσιμο Άννας

Υλικά:
1 κιλό αλεύρι για τσουρέκια
1 κούπα χυμό πορτοκάλι
1/2 κούπα λιωμένο βιτάμ
1 κούπα ζάχαρη
40 γραμμάρια νωπή μαγιά
Ξύσμα πορτοκαλιού
1/2 κουταλάκι μαστίχα
1 κουταλάκι μαχλέπι
1/2 κουταλάκι αλάτι
3/4 κούπας χλιαρό νερό για να λιώσω την μαγιά

Εκτέλεση:
Σε ένα μπωλ βάζω το νερό με την μαγιά και 1 κουταλιά αλεύρι. Αφήνω τον χυλό να φουσκώσει για 20'
Σε μια λεκάνη βάζω το αλεύρι και δημιουργώ μια γούβα στην μέση. Ρίχνω τα υπόλοιπα υλικά και τελευταίο τον χυλό της μαγιάς.
Ζυμώνω να ενωθούν τα υλικά και αφήνω την λεκάνη σε μέρος ζεστό, για 2 ώρες να διπλασιαστεί το ζυμάρι.
Χωρίζω το ζυμάρι σε κομμάτια, τα οποία ξαναζυμώνω λίγο και τα πλάθω στο σχήμα που επιθυμώ.
Βάζω λαδόκολλα στο ταψί και τα τοποθετώ σε απόσταση, γιατί θα φουσκώσουν, να μην κολλήσουν μεταξύ τους.
Τα αφήνω άλλη μια ώρα στο ταψί να διογκωθούν και τέλος τα ψήνω για 45' στους 180

Τα μυστικά της Άννας, σίγουρα γνωστά για πολλές νοικοκυρές, αλλά χρήσιμες συμβουλές για μένα την αδαή:
1. Το τσουρέκι δεν θέλει πολύ ζύμωμα και βάρβαρο!
2. Καλό φούσκωμα και τις δύο φορές. Όταν τα αφήνουμε μετά το ζήμωμα και αργότερα μέσα στο ταψί πριν τα φουρνίσουμε.

                                                         Καλή επιτυχία!

Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

Κέικ καρότου με ρωγμές!

Ο Μάριος μέχρι τον έκτο μήνα θήλαζε αποκλειστικά. Την ημέρα που αποφασίσαμε να του ξεκινήσουμε μια βρεφική κρέμα, που περιείχε γάλα σε σκόνη, κόντεψε να μας μείνει στα χέρια. Είχε μια ακραία αλλεργική αντίδραση. Τρέξαμε εν εξάλλω στο Νοσοκομείο... σε κατάσταση σοκ. Ο αδερφός μου, όταν την επόμενη μου τηλεφώνησε, με ρώτησε:
- Είχατε καλή αντιμετώπιση στα επείγοντα Ειρήνη; Θυμάσαι, εγώ τις δυο φορές που πήγα για τον ίδιο λόγο, με αντιμετώπισαν απαράδεκτα.
- Ένα θα σου πω Γιάννη, έτσι όπως έφτασα αλαφιασμένη με ένα ημιθανές βρέφος στην αγκαλιά, ακόμη κι αν τους έλεγα πως έσπασε το μανικιούρ μου θα μας έβαζαν πάραυτα στο εξεταστήριο!
Σιγά σιγά, μάθαμε να ζούμε με τις αλλεργίες. Ο μικρός έμαθε εύκολα να το αντιμετωπίζει.

- Να κάνω ένα τοστ και στον Μάριο;
- Όχι σας ευχαριστώ, είμαι πολύ αλλεγικός!

Ακόμη κι όταν μεγαλώνοντας άρχισε να τσαμπουκαλεύεται:

-Μαμά, τι τρως;

-Τοστ αγάπη μου.

-Θέλω κι εγώ.

-Να σου φτιάξω αγόρι μου.

Εννοώντας, να του ψήσω δυο φέτες ψωμί, αδειανές.

-Οχιιιιιιι, θέλω από 'σένααααα.

-Μάριε αφού ξέρεις πως δεν κάνει μωρό μου.

- Όχιιιιιιιιιιιιιι! Θέλωωωωωωωωωωωωωω!

Κόβω ένα κομμάτι και του το προτείνω

-Έλα φάε καλέ μου. 

Με κοιτάει έντρομος και κλαψουρίζει

-Όχιιιι, όχι μαμά μου είμαι αλλεργικός, πάρτο δεν θέλω να πάω στην Αγία Σοφία. ( Στο παίδων)

Βέβαια όλο αυτό έχει και τα καλά του. Δεν έχει φάει ποτέ όλα τα σκουπίδια, που εγώ καταβροχθίζω κι έχω τα χάλια μου. Το παιδί τρέφεται υγιεινά. Δεν φτιάχνω γλυκά, όχι ότι ήταν και το φόρτε μου...
Τον Μάρτιο που ήμασταν στην Θεσσαλονίκη ήρθε η πεθερά της αδερφής μου. Η Άννα, είναι εξαιρετικά  χρυσοχέρα, μας έφερε κέικ και τσουρέκια νηστίσιμα. Ήταν πεντανόστιμα και δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από τα άλλα, με το γάλα, τα αυγά, το βούτυρο. Αν και για το κλασσικό τσουρέκι της, δίνω ρέστα! Ο Μάριος έφαγε και ξετρελάθηκε. Σαν μαμά, ζήτησα κι εγώ τις συνταγές. Φυσικά και δεν αποφάσισα να κάνω τσουρέκι που θεωρώ μπελαλίδικο, αλλά σήμερα έφτιαξα το κέικ και σας το παρουσιάζω.

                                                                           Κέικ καρότου με ρωγμές!!!   

Κέικ καρότου

Υλικά:

1        κούπα καλαμποκέλαιο
1/2     κούπα χυμό πορτοκάλι
1/2     κούπα πορτοκαλάδα ανθρακούχα
1 1/2  κούπα ζάχαρη
1        κούπα τριμμένο καρότο
3 1/2  κούπες αλεύρι, κοσκινισμένο
1        μπέικιν
1        βανίλια

Εκτέλεση:

Ο αγαπημένος μου τρόπος εκτέλεσης γλυκού! Τα αναμιγνύουμε όλα μαζί και ησυχάζουμε. Ααα δεν μπορώ μαρέγκες, εκατό σκεύη και δεξιοτεχνικές εκτελέσεις. Το ψήνουμε στους 200 βαθμούς, για 50΄. Και αφού το πέτυχα εγώ, μπορούν όλοι!

                                                                                Κέικ καρότου αν-φάς

Ο Μάριος είναι πανευτυχής και νιώθει σαν να έχουμε σήμερα στο σπίτι, τούρτα και βάλε...
-Μαμά το απόλαψα πολύ αυτό το κέικ, που κάνει η γιαγιά του Τετέη!
Αν κανείς το φτιάξει, καλή του απόλαψη!
Σας γλυκοφιλώ νηστίσιμα
Ειρήνη

ΥΓ.: Αν καλό μου Σοφάκι σε έρθει απαράδεχτη η παρουσίαση συνταγής, καιρός είναι να μας μαγειρέψεις κατιτίς, γιατί και η λούφα έχει τα όρια της! Τι άλλο να κάνω για να επιστρέψεις; Μόντελινγκ;;; 

Το οιδιπόδειο μου μέσα...

- Μαμά όταν μεγαλώσω θα γίνω ποδοσφαιριστής και μπαμπάς.

- Μπράβο αγόρι μου, να γίνεις αν σου αρέσει.

- Για να είμαι μπαμπάς πρέπει να γίνω εκατό μέτρα ψηλός, να κάνω αγκαλίτσα τα παιδιά μου, να παίζω μαζί τους μπάλα στο πέντε επί πέντε και αυτά να με περιμένουν να γυρίσω από τη δουλειά μου;

Όλη αυτή η ερώτηση έγινε απνευστί!

- Αγάπη μου για να γίνεις μπαμπάς, πρέπει πρώτα να μεγαλώσεις.

- Ναιαιαιαι πρώτα θα μεγαλώσω, μετά θα είμαι ο μπαμπάς, εσύ η μαμά και ο Μανώλης το παιδάκι μας...

Είναι μεγαλόψυχο το πουλάκι μου, όχι σαν τον άλλον, που σκότωσε τον πατέρα του. Εμείς θα τον υιοθετήσουμε!

Ο Φρόυντ, αμέριμνος, δίπλα στο διάσημο ντιβάνι του

κι εσύ τρέχα γύρευε τα οιδιπόδεια ...

-Δεν θέλω εσένα μπαμπάκο, η μαμά μου να με πάει για ύπνο.

 Αρχίζω την, καθιερωμένη, ανάγνωση. Με σταματά βάζοντας τα χεράκια του στο πρόσωπο μου και με ζουλάει.

-Αχ γλυκούλα μουουου, μαμά μου είσαι πολύ όμορφη.

-Ευχαριστώ πουλάκι μου, να διαβάσουμε το βιβλίο σου;

-Μαμά έχεις πολύ όμορφο στόμα, φοράς και κραγιόν.

-Δεν φοράω κραγιόν αγάπη μου.

-Όχι τώρα μανούλα, όταν πήγες τότε στο θέατρο κι εμείς μείναμε μόνοι μας στο σπίτι και τι να κάναμε; Ήμασταν λυπημένοι!

- Μαμά κοίτα τι ψηλός που είμαι. Έγινα πολύ μεγάλος.
- Ναι αγόρι μου έχεις ψηλώσει και κάθε μέρα μεγαλώνεις όλο και περισσότερο.
- Μαμά τώρα μπορώ να σε παντρευτώ στην εκκλησία;
- Όχι Μάριε δεν μπορείς να με παντρευτείς γιατί εγώ έχω παντρευτεί τον μπαμπά.Όταν μεγαλώσεις αν θέλεις θα βρεις ένα κορίτσι και θα παντρευτείτε, εντάξει;
- Δεν είναι εντάξει μανούλα, δεν θέλω κορίτσι, θέλω εσένα που είσαι κοριτσάαααρα μου...

Δεν πίστευα ότι θα παντρευτώ, ποτέ. Και να που τώρα, έχω την δεύτερη πρόταση γάμου. Εν τω μεταξύ ο δεύτερος υποψήφιος είναι κλώνος του πρώτου. Είμαι πόντια, αλλά δεν θα χωρίσω τον έναν, για να παντρευτώ έναν ίδιο!
Επίσης είχα γνώση περί οιδιπόδειου, αλλά πραγματικά δεν πίστευα ότι είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα! Τι δηλαδή, ένα μικρο παιδί έχει στο νου του γάμους και αντιζηλίες; Στην πράξη προσπαθώ να το διαχειριστώ και δεν ξέρω αν κάνω σωστές κινήσεις.
Ένα έχω να πω, άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων!
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη