Δεν έχω πρόθεση να γκρινιάξω που μπήκε ο Αύγουστος και είμαστε ακόμη στην Αθήνα. Όχι, μια χαρά είμαστε. Κόβουμε βόλτες, παίζουμε και είμαστε ευδιάθετοι. Δεν έχουμε βουτήξει σε νερό θαλασσινό, αλλά πλατσουρίζουμε στην μπανιέρα.
Μα δεν σας κρύβω, πως ο μικρός ώρες ώρες με τρελαίνει, με τα καμώματα του. Πηγαίνει στην βιβλιοθήκη κατεβάζει από το ράφι τους χάρτες και αρχίζει η μελέτη, μαζί με την ζαλούρα!
- Μάριε γιατί ανακατεύεις αγόρι μου;
- Δεν ανακατεύω μαμά, θέλω να διαβάσω τους δρόμους.
- Ποιους δρόμους παιδί μου;
- Αυτούς που πηγαίνουν στο σπίτι της γιαγιάς, θα τους πω στον μπαμπά μόλις γυρίσει να μας πάει στην γιαγιά, που την αγαπώ για πάντα.
- Μαμά πότε θα πάμε στην γιαγιά Χαρούλα;
- Θα πάμε μόλις πάρει άδεια ο μπαμπάς.
- Εγώ θέλω τώρα, σήκω μαμάαααα, πάμε με το λεωφορείο.
- Ας κάνουμε λίγη υπομονή αγάπη μου και θα πάμε.
- Μαμά ξέρεις γιατί την αγαπάω την γιαγιούκα;
- Γιατί αγόρι μου;
- Γιατί με κάνει να γελάω. Το βράδυ με λέει "καληνύχτα Τζον μπόιιιιι" κι εγώ λέω "καληνύχτα γιαγιάααα"
Παναγιά μου, το χιούμορ της μάνας μου αξεπέραστο... Ό,τι θυμάται χαίρεται!
- ...και παίζουμε και με κάνει τις φρυγανιές φατσούλες που γελάνε.
Τότε είναι που αρχίζει ο ανήφορος, αφού η συζήτηση έχει ανασκαλέψει μνήμες...
-Μαμά τώρα θέλω να δω φωτογραφίες με την γιαγιά και τα ξαδερφάκια μου, που παίζαμε πλαστελίνες.
Και βιντεάκια και όλο το αρχείο από το 2010 ως σήμερα. Που δεν είναι και λίγο, για τα χρόνια του.
Αυτή είναι η αγαπημένη του φωτογραφία. Τα γλυπτά της Χαρούλας Χαλεπά! Η κοκκινοσκουφίτσα, το καλάθι της, ο Λύκος και το σπίτι της γιαγιάς. Απορώ, με τόσο φαγητό, πως δεν έσκασε η γιαγιά πριν την φάει ο Λύκος. Ο οποίος, ρεζίλι της γενιάς του, τι δεν καθόταν στ΄ αυγά του; Που ήθελε και νταηλίκια, με μέγεθος πεκινουά, ο κακομοίρης. Η δε Κοκκινοσκουφίτσα-Μαρινέλα, κοτζάμ νταρντάνα από δίπλα; Τα νύχια της να έτρωγε το ζωντανό, θα βαρυστομάχιαζε. Άσε το σπίτι-μινιατούρα, όλα τα λεφτά! Τι να χωρέσει μέσα και τι να κατασχέσει η δύσμοιρη η τράπεζα, σε περίπτωση ανάγκης;
Φυσικά ο Μάριος, τα εκτιμά ως αριστουργήματα. Δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί με την γιαγιά, που το χιούμορ και η γλυπτική, είναι τα δυνατά της σημεία!
Αν όλα πάνε καλά, την επόμενη εβδομάδα, θα είμαστε εκεί με όλους τους αγαπημένους.
Ανυπομονώ κι εγώ πολύ, αλλά αυτό δεν με κάνει να βλέπω την μάνα μου ταλαντούχα!
Θα κλείσω, με την νούμερο δύο, αγαπημένη φωτογραφία!
Χαρούλα και Μάριος, στην πρώτη τους φωτογράφηση. Να είμαστε γεροί να φωτογραφιζόμαστε, γιατί με τις εικόνες ζούμε. Άτιμη απόσταση...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη
Μα δεν σας κρύβω, πως ο μικρός ώρες ώρες με τρελαίνει, με τα καμώματα του. Πηγαίνει στην βιβλιοθήκη κατεβάζει από το ράφι τους χάρτες και αρχίζει η μελέτη, μαζί με την ζαλούρα!
- Μάριε γιατί ανακατεύεις αγόρι μου;
- Δεν ανακατεύω μαμά, θέλω να διαβάσω τους δρόμους.
- Ποιους δρόμους παιδί μου;
- Αυτούς που πηγαίνουν στο σπίτι της γιαγιάς, θα τους πω στον μπαμπά μόλις γυρίσει να μας πάει στην γιαγιά, που την αγαπώ για πάντα.
- Μαμά πότε θα πάμε στην γιαγιά Χαρούλα;
- Θα πάμε μόλις πάρει άδεια ο μπαμπάς.
- Εγώ θέλω τώρα, σήκω μαμάαααα, πάμε με το λεωφορείο.
- Ας κάνουμε λίγη υπομονή αγάπη μου και θα πάμε.
- Μαμά ξέρεις γιατί την αγαπάω την γιαγιούκα;
- Γιατί αγόρι μου;
- Γιατί με κάνει να γελάω. Το βράδυ με λέει "καληνύχτα Τζον μπόιιιιι" κι εγώ λέω "καληνύχτα γιαγιάααα"
Παναγιά μου, το χιούμορ της μάνας μου αξεπέραστο... Ό,τι θυμάται χαίρεται!
- ...και παίζουμε και με κάνει τις φρυγανιές φατσούλες που γελάνε.
Τότε είναι που αρχίζει ο ανήφορος, αφού η συζήτηση έχει ανασκαλέψει μνήμες...
-Μαμά τώρα θέλω να δω φωτογραφίες με την γιαγιά και τα ξαδερφάκια μου, που παίζαμε πλαστελίνες.
Και βιντεάκια και όλο το αρχείο από το 2010 ως σήμερα. Που δεν είναι και λίγο, για τα χρόνια του.
Αυτή είναι η αγαπημένη του φωτογραφία. Τα γλυπτά της Χαρούλας Χαλεπά! Η κοκκινοσκουφίτσα, το καλάθι της, ο Λύκος και το σπίτι της γιαγιάς. Απορώ, με τόσο φαγητό, πως δεν έσκασε η γιαγιά πριν την φάει ο Λύκος. Ο οποίος, ρεζίλι της γενιάς του, τι δεν καθόταν στ΄ αυγά του; Που ήθελε και νταηλίκια, με μέγεθος πεκινουά, ο κακομοίρης. Η δε Κοκκινοσκουφίτσα-Μαρινέλα, κοτζάμ νταρντάνα από δίπλα; Τα νύχια της να έτρωγε το ζωντανό, θα βαρυστομάχιαζε. Άσε το σπίτι-μινιατούρα, όλα τα λεφτά! Τι να χωρέσει μέσα και τι να κατασχέσει η δύσμοιρη η τράπεζα, σε περίπτωση ανάγκης;
Φυσικά ο Μάριος, τα εκτιμά ως αριστουργήματα. Δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί με την γιαγιά, που το χιούμορ και η γλυπτική, είναι τα δυνατά της σημεία!
Αν όλα πάνε καλά, την επόμενη εβδομάδα, θα είμαστε εκεί με όλους τους αγαπημένους.
Ανυπομονώ κι εγώ πολύ, αλλά αυτό δεν με κάνει να βλέπω την μάνα μου ταλαντούχα!
Θα κλείσω, με την νούμερο δύο, αγαπημένη φωτογραφία!
Χαρούλα και Μάριος, στην πρώτη τους φωτογράφηση. Να είμαστε γεροί να φωτογραφιζόμαστε, γιατί με τις εικόνες ζούμε. Άτιμη απόσταση...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη
Με το καλό!... Φαντάζομαι χαρές ο Μάριος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περνάτε!
Να ΄σαι καλά Ευάγγελε! Ε ναι, είναι ασυγκράτητος πια :)) Καλά να περνάτε, επίσης! Καλό μήνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την χαίρεστε καλέ τη γιαγιούκα σας και με το καλό να συναντηθείτε !!! Πολύτιμες οι γιαγιάδες για τα πιτσιρίκια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή !!!
Ευχαριστούμε πολύ Ράνια μου, αδημονούμε!!! Πέρασε η όμορφη Κυριακή, καλή μας εβδομάδα τώρα :)) Σε φιλώ γλυκά!
ΔιαγραφήΝα τους χαίρεσαι Ειτήνη μου και τους δύο! Υπέροχη η μαμά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά ο Μάριος είναι όλα τα λεφτά! Το παιδί θέλει να διαβάσει τους δρόμους! Έλιωσα!!! αχαχα!
Τι τις θες τις διακοπές αν έχεις τέτοιες ατάκες; μου λες;
Να ο παράδεισος σου!
Φιλιά πολλά αγαπημένη μου ♥
Ευχαριστώ πολύ, Αριστέα μου! Καλές οι ατάκες του και μας κάνει την ζωή ομορφότερη το ζουζούνι, αλλά δεν θα έλεγα όχι και για λίγες διακοπές :)) Σε φιλώ γλυκά κοριτσάκι! <3
ΔιαγραφήΜε το καλο να τους δειτε! :) Τωρα που εχετε και ζωντανο gps, θα φτασετε πιο γρηγορα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχα τον δρόμο τον έχουμε κάνει τόσο πολύ, που τον ξέρουμε απ΄έξω κι ανακατωτά, καλά θα έκανε το "gps" να κοιμηθεί λιγάκι, μπας και είναι ήρεμο το ταξίδι :)) Σ΄ευχαριστούμε Εύη μου! Φιλάκιααα!
ΔιαγραφήΤι γλυκιά ανάρτηση! Η μεγάλη μου κόρη έχει τέτοια λατρεία ακόμη στην γιαγιά της. Πάντα έτσι κορίτσι μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά Χριστίνα μου! Εγώ στα παιδικά μου χρόνια, δεν είχα κανένα φοβερό δέσιμο με τις γιαγιάδες και μου έλειπε... έτσι μου αρέσει όταν βλέπω παιδιά με αδυναμία στην γιαγιά :)) Σε φιλώ γλυκά!
ΔιαγραφήΟσο διαβάζετε τους δρόμους, τόσο μικραίνουν οι αποστάσεις και συντομεύει ο χρόνος που θα βρεθείτε κοντά στην αγαπημένη και ταλαντούχα θα προσθέσω, γιαγιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο υπομονή ακόμη....
Ε τώρα τον φάγαμε τον γάιδαρο, η ουρίτσα του μας έμεινε :)) Σ΄ ευχαριστούμε πολύ, Κλαυδία μου! Πολλά γλυκά φιλιά, σου στέλνουμε!
Διαγραφήαχ τι γλυκια αναρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι υπεροχη φωτο!
φιλακια πολλα! <3
Σ΄ευχαριστώ πολύ, Κική μου :)) Σε φιλώ γλυκά!
ΔιαγραφήΜε το καλό να ανταμώσετε...άσε που θα σας πάει ο Μάριος που θα έχει μάθει όλους τους δρόμους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γιαγιά υπέροχη όσο και ο εγγονός!!
Εμένα μου άρεσαν πολύ τα γλυπτά της!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Α θα το πω στην μαμά μου να χαρεί, γιατί εγώ την κατακορόιδεψα την κακομοίρα :)) Να ΄σαι καλά Μαρία μου! Εύχομαι να επισκεφτείς κι εσύ, επιτέλους, τα πάτρια!!! Πολλά φιλιά! Καλή εβδομάδα!
ΔιαγραφήΣτα πάτρια είμαι μόνιμα, αλλά θα ήθελα να τα αφήσω για λίγο...έτσι για αλλαγή...χαχα!!
ΔιαγραφήΜικρή μικρή πρέπει να σε έκανε η μαμά σου ε; Κρίμα που δεν είστε κοντά, θα σε βοηθούσε σε πολλά. Πώς διάβασε ο μικρός τους δρόμους στις χάντρες; Δική του επινόηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα 24 της, δεν ήταν και μικρή-μικρή! Δεν μου λείπει η βοήθεια καθόλου, γιατί έχω σύντροφο λουλούδι :)) Μας λείπει όμως, η παρουσία της! Στους χάρτες βρε κορίτσι, αν διαβάζει και τις χάντρες θα τον κάνω ατραξιόν σε πόλεις και χωριά :))))
ΔιαγραφήΝα του χαίρεσαι και τους δυο Ειρήνη μου! Να είστε ολοι καλά! !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ ευχαριστώ πολύ Χριστίνα μου! Να χαίρεσαι κι εσύ την όμορφη οικογένεια σου :) Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΑχ αυτές οι πανέμορφες σχέσεις ανάμεσα σε εγγόνια και γιαγιάδες!γεμάτες αγάπη και ζεστασιά!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Ειρήνη μου:)