Ο νονός IV

Από τους πλέον αγαπημένους ανθρώπους, για τον Μάριο είναι ο νονός του. Ο νονός Λεωνίδας, ζει στο Λονδίνο. Την Παρασκευή που μας πέρασε τον περιμέναμε να επαναπατριστεί. Βέβαια ο μικρός, μέρες πριν, ήταν τρελά ανυπόμονος.

- Μαμά πότε θα έρθει ο νονόκος;
- Σε λίγες μέρες αγάπη μου.

Μετά από δυο ώρες:

- Μαμά περάσανε οι λίγες μέρες, να έρθει ο νονόκος μου;

Ένα απόγευμα πριν έρθει ο Λεωνίδας, πήγαμε στο σπίτι του να κάνουμε κάποια δουλειά. Απόσταση, στα πέντε λεπτά από το δικό μας.

-Που πάμε μπαμπά;
-Στο σπίτι του νονού αγόρι μου.

 Φτάσαμε και ο Μανώλης πάρκαρε. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και πηγαίνω να τον βγάλω από το καθισματάκι του.

- Μαμά βγαίνουμε;
- Ναι αγόρι μου φτάσαμε.
- Φτάσαμε στο Λονδίνο μαμά μου; Γ Ι Ο Υ Π Ι Ι Ι Ι!

Τις μέρες της ανείπωτης λαχτάρας του, μου ζητούσε συνέχεια να του διαβάζω ένα βιβλίο του, με τίτλο, τι άλλο; " Η ανυπομονησία" Είχε ανάγκη το παιδί από ανάγνωσμα αυτοβοήθειας... Δεν ξέρω, πότε θα μου ζητήσει κανονικές συνεδρίες, σε ειδικό!
'Ωσπου έφτασε η πολυπόθητη Παρασκευή. Και ήρθε ο "νονόκος" και πνίγηκαν στις αγκαλιές.

- Πόσο χάρηκα που ήρθες νονό μου, θέλω να μείνεις μαζί μου για πάντα!

Στο δωμάτιο του φιγουράρει η αφίσα που του έφερε ο νονός.

Κι εκείνος χοροπηδά και μας παίρνει τ΄αυτιά φωνάζοντας, με προφορά αγγλικοποντιακή, τους αριθμούς, τις μέρες, τους μήνες. Βρε λες να τον κάνω πρωθυπουργό, με τέτοιο αξάν; Θα το δω, μόλις αρχίσει να γράφει. Αν κάνει ορνιθοσκαλίσματα, πάει σούμπιτος για ιατρός.
Εν κατακλείδι, ένα θα πω: έφυγε το μουντιάλ ήρθε ο νονός. Ο ενθουσιασμός, δεν έχει τέλος!

- Μαμά ο νονός είναι ο καλλίτερος, τον αγαπάω για πάντα!

Σήμερα το Κυριακάτικο τραπέζι θα είναι γιορτινό.  Επιτέλους, ήρθε ο νονόκος και...

- Παιδιά, μ΄αρέσει που είμαστε όλοι μαζί, πιο μεγάλη οικογένεια. Εμείς είμαστε τα αγόρια εντάξει μαμά; Εσύ θα μας μαγειρέψεις, κοριτσάρα.

Ούτε λόγος, στην κουζίνα μου εγώ...