Καλοκαιρινές στιγμές ευτυχίας!

Τι μέρα κι η σημερινή... ζέστα, ζέστα και πάλι ζέστα. Ο Μάριος θηρίο στο κλουβί!

- Μαμά πάμε να παίξουμε με τα ξαδερφάκια μου και την Ουρανίτσα;
- Αγάπη μου, είμαστε πολύ μακρυά δεν μπορώ να σε πάω.
- Ε τότε πάμε στην θεία Σόφη να παίξω με τον Τετέη.
- Είναι εξίσου μακρυά καρδούλα μου, θα πάμε σύντομα αλλά όχι τώρα.

Επιστρέφει ο Μανώλης από την δουλειά.

- Μπαμπά πάμε στο πέντε επί πέντε;
- Αγόρι μου σήμερα έχει πολύ ζέστη δεν μπορούμε να πάμε για μπάλα.
- Ε τότε άνοιξε την τηλεόραση μπαμπούλη, θα αρχίσει ο πόλος, γιούπιιιι!
Θέλεις να δούμε Σφουγγαρία (Ουγγαρία) - Σερβία;
-Δεν έχει πόλο Μάριε, έχει όμως στίβο θέλεις να δούμε;

- Ναιαιαιαιαι
- Ζήτωωω τρέξιμοοοο!

Αναγνωρίζει τις σημαίες κάποιων χωρών, κοιτάζει τις αθλήτριες και μονολογεί:

- Η Αγγλίδα, η Αμερικανίδα, μπαμπά τι σημαία είναι αυτή;
- Της Νιγηρίας αγόρι μου.
- ...η Νιγηρίδα!

- Μπαμπά ξέρεις πως το λένε αυτό το άθλημα;
- Πως Μάριε;
- Πηδάω στο στρώμα. ( άλμα εις ύψος )

 Μετά από λίγο:

-Ααα να κι αυτό το λένε, πηδάω στο χώμα, μπαμπά. ( άλμα εις μήκος )

Ο ιδρώτας ποτάμι, το κεφάλι καζάνι ( από τις φωνές και την αναπαράσταση των αθλημάτων από τον μικρό ) και εσύ να νιώθεις ανεπαρκής ως γονιός, που το έχεις κλεισμένο στο κλουβάκι του...
Αλλά κι αυτό το αφιλότιμο, με τρεις ατάκες, να σε θυμίζει πόσο άτιμο πράγμα είναι ετούτη η ζωή.
Εκεί που λες: ζήτω τρέξιμο και πηδάς στα στρώματα αίφνης πηδάς στα χώματα...
Τι είναι η ζωή; Τι είναι ο άνθρωπος;
Ελπίζω σε σύντομη φυγή, για αποφυγή... επεισοδίων. Α όχι, επαναστάτρια δεν με λες, για εγκεφαλικό επεισόδιο με βλέπω.
Για να μην γκρινιάζω μόνο, σαν αχάριστη, να πω πως παλιότερα μια παρόμοια φάση θα ήταν πιο... "βαριά". Με την εμφάνιση του Μάριου στην ζωή μας, το γέλιο περισσεύει, εκεί που είσαι στις μαύρες σου εκεί γελάς με την καρδιά σου. Τόσο ενθουσιασμό, ο θεός τον έστειλε στο σπίτι μας! Ο θεός Δυόνυσος! Ελπίζω μελλοντικά, να μας συνδράμει και ο Απόλλωνας...
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη