Οι χοντροί έχουν καλή καρδιά...

...γέλασε κανείς; Αν γέλασε, κατ΄εμέ καλά έκανε! Αυτή η φράση πάντα με έκανε να γελάω. Τι μύθος θεέ μου! Οι καλές καρδιές κατοικούν σε όλους τους σωματότυπους, λέω εγώ. Ούσα ευτραφής, για σειρά ετών ως και σήμερα που παράγινα , δεν ξέρω να σας πω αν έχω καλή καρδιά. Σίγουρα όμως έχω καρδιά υπερβολική. Εσχάτως έδωσα και μια εξήγηση σ΄αυτό. Το φαγητό το πολύ, το ακατάσχετο, το δίχως μέτρο, είναι υπερβολή. Η αδυναμία μου να βρω την μέση διατροφική λύση, έκανε την υπερβολή φύση μου. Πρέπει να υπερασπιστώ το σαρκίο μου, εγώ είμαι ωραία τύπισσα και χοντρή! Και εκεί αρχίζουν τα γλέντια. Βρε τι χαρούμενη, τι ταμπεραμεντόζα, τι έξω καρδιά είμαι η χοντρή. Υπερβολικά μιλάω, υπερβολικά γελάω, υπερβολικά εκφράζομαι και είμαι η πρώτη του χωριού! Σας τα χώνω και δεν συμβιβάζομαι και όλες οι άλλες είναι κοκκάλες! Ναι, δεν συμβιβάζομαι, γιατί δεν μπορώ. Δεν προσαρμόζομαι, για την ακρίβεια. Μια μάχη χρόνων να αποδείξεις πως δεν είσαι ελέφαντας. Εν τω μεταξύ η ζυγαριά επιμένει, είσαι ελέφαντας και φάλαινα και φώκια κυρά Δήθεν Αυτοπεποίθηση, του Κόμπλεξ και της Παχυσαρκίας, το γένος Τροφαντού. Οι αδερφή μου, οι φίλες μου, όλες όμορφες, καλλίγραμμες και έξυπνες, με χιούμορ και πραγματικά  καλοί άνθρωποι! Όταν το μάτι μου άρχιζε να γυρίζει όλες μου την έδιναν. Μμμμ σιγά ρε κορίτσια εσείς ξέρετε την αποτρίχωση την κοκεταρία και το γυμναστήριο κι εγώ διαβάζω Σαίξπηρ και Μπρεχτ και Μαγιακόφσκι και και..... Άσε μας κοπελιά οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς. Ε και στο κάτω κάτω και τα κορίτσια είναι μορφωμένα και καλλιεργημένα. Αλλά εγώ πως θα έβγαινα από πάνω; Έχω ένα χρόνο που προσπαθώ να βρω τον μπούσουλα. Να μην είμαι αυστηρή με μένα και τους άλλους. Να παραδεχτώ ότι όταν περπατάω γρήγορα λαχανιάζω εύκολα. Όταν βγαίνω στο μπαλκόνι για τσιγάρο, βλέπω το είδωλο μου στην μπαλκονόπορτα, και ξεχειλίζω από την καρέκλα. Πράγμα που μου είναι απίστευτα δυσάρεστο. Βλέπω παλιά ρούχα και φωτογραφίες και με πιάνει μια θλίψη. Επόμενο βήμα, να αρχίσω καμιά διατροφή της προκοπής και άσκηση. Σώνει πια, που είδα φωτογραφίες, καθρέφτες και πρώην στενά παντελόνια.  Το μόνο που με σώζει είναι μια σχετική ευγένεια και αγάπη που έχω για τους ανθρώπους. Ίσως, καλύτερα θα έλεγα, τους άλλους σώζει από τα νύχια μου. Γιατί ο άνθρωπος που δεν είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του, πως να ευχαριστηθεί με τους άλλους. Θυμώνει και κακιώνει και έχει πάντα δίκιο.... Να τους κατασπαράξει επιθυμεί. Θα πεις τώρα, τι μας ζαλίζεις καλή μου γυναίκα με τα πάχη σου τα κάλη(?) σου; Διότι πλησιάζει η στιγμή. Θα επιστρέψω στα σανίδια, βρεγμένη σανίδα που θέλω, και θα αναστενάξουν τα καημένα. Δυστυχώς όχι από το βάρος της ερμηνείας μου. Άσε που, μόλις πριν λίγο καιρό, ανακάλυψα την Αμερική. Το γράψιμο δηλαδής. Τσακ τα γράφω σε σας, τσουκ θα μου πείτε έναν καλό λόγο και αυτή η αλληλεπίδραση εμένα με βοηθά. 'Αλλους ίσως όχι. Τι να πεις άνθρωποι και άνθρωποι. Την καλή κουβέντα, εγώ φίλοι μου, την έχω πως και τι. Ο Μάριος, μου διδάσκει καθημερινά πως με τον καλό τον λόγο λουλουδίζουμε, προχωράμε και ψηλώνουμε. Ξέρεις είναι και κάποιοι που λένε πως είναι ειλικρινείς και η αλήθεια πληγώνει. Τα καλά λόγια γλύψιμο και η αλήθεια είναι στα πετάω όλα στα μούτρα. Αρκεί, να μην γίνεις εσύ ειλικρινείς με τον αδέκαστο εαυτό τους. Και τις ευχές τις αγαπώ και τις καλοδέχομαι. Θυμάμαι παλιά στας επαρχίας όπου είμαι μεγαλωμένη, στους γάμους μας εύχονταν και στα δικά μας. Μεγάλη καούρα να παντρευτώ δεν την είχα, μα πάντα ευχαριστούσα από καρδιάς. Ευχή μ΄έδινε ο άλλος΄με τα δικά του δεδομένα, τι να τον πω; "Κακό χρόνο νά ΄χεις"; Σε αντίθεση με τις κατάρες που έχω μια βαθιά πεποίθηση, πως δεν πιάνουν. Όχι, σας υπόσχομαι, όσα κιλά και να γίνω δεν θα βγάλω την πίκρα μου πάνω σας καλοί μου φίλοι. Θα υπερασπίζομαι πάντα, πως το καλό που δίνεις το παίρνεις πίσω. Αλίμονο αν ήρθαμε σ΄αυτόν τον μάταιο κόσμο για να σκυλοφαγωνόμαστε. Παρόλο που έχω ελάχιστο διάστημα στις γειτονιές σας, νιώθω πως θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ. Δεν φαντάστηκα πως θα ήταν έτσι εδώ στην παράλληλη ζωή μας. Παράλληλα με την έξω ζωή υπάρχει αυτή πια και για ΄μένα. Πολλά έχουν ειπωθεί, δεν θα κάνω επιπλέον ανάλυση. Αλλά να σας πω κάτι;  Τώρα που θα χαθώ στις δουλειές μου, θα σας σκέπτομαι κι αν μπορώ θα σας επισκέπτομαι. Θα πάρω μαζί μου τις γλυκές σας ευχές, αυτές που σπεύσατε να μου αφήσετε για το θεατρικό ξεκίνημα. Θα τις τακτοποιήσω στην βαλίτσα με τα απαραίτητα σε θέση περίοπτη! Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη

ΥΣ: Εν τω μεταξύ θέλω να σας πω πως δεν είναι ανάγκη να με αφήσετε πάλι μήνυμα :) Είπαμε, τις αγαπώ τις ευχές, αλλά μην σας ζαλίσω κιόλας! Αυτή είναι μια, προσωρινώς, αποχαιρετιστήρια ανάρτηση. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα.