"Σήμερα σήμερα,

του αγίου Βαλεντίνου. Σήμερα σήμερα, του έρωτα γιορτή." Τραγουδά η Οφηλία, του Σαίξπηρ. Εμείς πάλι, άλλοι τραγουδάμε κι άλλοι αναθεματίζουμε. Ακόμη ένας, σοβαρός, λόγος για να διχαστούμε. Είναι ξενόφερτη η γιορτή και ανούσια. Ναι, γιατί το Χριστουγεννιάτικο δέντρο το φέραμε από το χωριό μας απευθείας. Μαζί με τα κάπκεικς, τα λεμπκούχεν, τα τζίτζερμπρεντς και άλλα πολλά ελληνικά και παραδοσιακά! Και φυσικά να σας πω, πως πάππου προς πάππου πίνουμε εσπρεσσάκι. Εδώ πέρυσι, ο πρωτοετής στο πανεπιστήμιο γιος της κουμπάρας μου, μου τηλεφώνησε λέγοντας μου πως δεν θα μας έρθει για φαγητό. Ο λόγος; Μια συμφοιτήτρια, τον είχε καλέσει στο χάλογουην πάρτυ της(;)  Σιγά μην γιορτάσω μία και μόνο μέρα που μου επιβάλλουν οι έμποροι. Φυσικά και όχι. Εμείς στο σπίτι μας κυκλοφοράμε ολημερίς με κόκκινα στρινγκ κάτω από την κρεμμυδοαμφίεση μας και αψηφώντας το ψωφόκρυο τα πετάμε όλα και ερωτοτροπούμε αβέρτα! Το παιδί δεν μας ενοχλεί διότι, όπως κάθε ελληνόπαιδο,  κοιμάται ήδη από τις οχτώ! Την κρεβατοκάμαρα μας χεσμένη, ούτε απ΄έξω να περάσει. Και τους εμπόρους τους έχουμε σε εμπάργκο κανονικά, από τα Χριστούγεννα ήδη, που καθίσαμε στο σπίτι γαλήνιοι, με το πνεύμα της γιορτής μέσα μας!

Δίχως να αγοράσουμε ένα πράσινο φύλλο. Δώσε μου ένα χιλιαρικάκι να ξεχυθώ στα μαγαζιά και σου λέω εγώ πως τους αποθεώνω! Από την άλλη όλη αυτή η πορδοχαρά των εορταζώντων! Τι να σου πω. Πήγαμε στο γνωστό παιχνιδάδικο να πάρουμε χαρτόνια για χειροτεχνίες του μικρού και παρολίγον, χαμένοι στους διαδρόμους που τους άλλαξαν για ακόμη μια φορά, κοντέψαμε να φύγουμε με όλα τα τσουμπλέκια τα ερωτικά! Η αλήθεια είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Αδέλφια ας κάνει ο καθένας όοοο,τι θέλει. Ας γιορτάσει ή όχι. Ας αγοράσει καρδούλες και στρινγκ μέσα σε τριαντάφυλλα  ή ας κρατήσει τα λεφτά του για επενδύσεις τώρα που ήρθε η ανάπτυξη. Ας αγαπάει μια φορά ετησίως ή και για πάντα. Δουλίτσα να υπάρχει και αγάπη.
Σας αγαπώ και σας γλυκοφιλώ  Ειρήνη.