Καλαμαράκια γεμιστά...

Πήγα στον ψαρά μου, μη ξέροντας τι ακριβώς θέλω να πάρω... Ναι, στο ζήτημα των ψαριών έχω ένα θεματάκι! Τα έχω φάει τόσο πολύ (κάποτε η μαμά μου δούλευε σε ψαράδικο), που τώρα όποτε μπορώ τα αποφεύγω!!! Παρ' όλα αυτά προσπαθώ στο σπίτι να έχουμε μια ισορροπημένη διατροφή: μια φορά την εβδομάδα ψάρι, μια μοσχάρι, μια κοτόπουλο, μια όσπρια, μια λαδερό και πάει λέγοντας. Οπότε έκανα την απόπειρα μου...

Όταν είδα αυτά τα τεράστια καλαμάρια, μου μίλησαν! Και τι μου είπαν; Μα και βέβαια "φάε μας"!!! Οπότε τα πήρα σπίτι, τα περιποιήθηκα και voila... στο πιάτο μας!

ΥΛΙΚΑ:

1 κιλό καλαμάρια (ή θράψαλα, όπως αυτά εδώ)
12 κουτ. σούπας ρύζι καρολίνα
1 κρεμμύδι ξερό
3 φρέσκα κρεμμυδάκια
2 σφηνάκια ούζο
5 κουτ. σούπας σάλτσα ντομάτας
μαϊντανός και δυόσμος
αλάτι και πιπέρι
λάδι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Καθαρίζω τα καλαμαράκια χωρίς να κόψω καθόλου το "σώμα τους".

Αφαιρώ από τα πλοκάμια το δόντι και τα μάτια. Ψιλοκόβω τα υπόλοιπα. Προσοχή στο καθάρισμα τους, γιατί στις βεντούζες έχουν κάτι σαν πλαστικό!

Σε τηγάνι βάζω λάδι να καλύψω τον πάτο του. Τσιγαρίζω τα κρεμμύδια να γυαλίσουν και προσθέτω τα πλοκάμια να τσιγαριστούν κι αυτά.

Μόλις μαζέψουν λίγο τα πλοκάμια, σβήνω με το ούζο και αφήνω το αλκοόλ να εξατμηστεί.

Προσθέτω το ρύζι, που προηγουμένος έχω πλύνει καλά και την ντομάτα.

Τέλος αλατοπιπερώνω και προσθέτω μαϊντανό και δυόσμο. Αφήνω να πάρουν μια βράση και να απορροφηθούν λιγάκι τα υγρά.

Αφήνω την γέμιση να κρυώσει λίγο (για να μην καώ) και γεμίζω τα καλαμάρια μου. Τα κλείνω καλά με μια οδοντογλυφίδα.

Η γέμιση που θα απομείνει, μπαίνει γύρω απ' τα καλαμάρια μαζί με μπόλικο νεράκι (να καλύπτονται τα καλαμάρια μέχρι τα 2/3).

Βράζω σε χαμηλή φωτιά, με προσοχή μην κολλήσου το ρύζι και τα καλαμάρια, για τουλάχιστον 40 λεπτά ή μέχρι να μαλακόσουν τα καλαμάρια. Ελέγχω σταδιακά μην τελειώσει το νεράκι τους και αν χρειαστεί προσθέτω ζεστό νερό. Σερβίρω και απολαμβάνω!

Καλή όρεξη!

Υ.Γ.1= Προσοχή το ρύζι φουσκώνει και αν τα καλαμάρια είναι υπερβολικά γεμάτα μπορεί να σκάσουν!
Υ.Γ.2= Μπορούμε να γεμίσουμε και μικρότερα καλαμάρια. Αυτά ήταν 3 στο ένα κιλό, αλλά μου έχει τύχει να είναι και 14 στο κιλό... Πάλι σούπερ έγιναν!

Κεντητά και πλεκτά στολιδάκια

Η μαμά μου ήταν παιδί μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας. Όταν ήταν μικρούλα περίμενε πως και πως να στολίσουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αν ο καιρός το επέτρεπε και είχαν πρόσβαση στα Παρχάρια, έκοβαν έναν κέδρο για να στολίσουν. Όταν όμως το χιόνι σκέπαζε τα πάντα και τους απέκλειε από μετακινήσεις, στόλιζαν πικροδάφνες που είχαν μέσα σε τενεκέδες! Τα στολίδια τους ήταν μανταρίνια, καρύδια, καραμέλες... Τύλιγαν σε ασημόχαρτο τους καρπούς και κατόπιν σε σελοφάν.

- Είχε βρε μαμά σελοφάν τότε;

- Ναι βρε πουλάκι μου, σε σελοφάν τύλιγαν και τα ζαχαροπλαστεία τότε τις τούρτες, για να καταλάβεις. 

Tα έδεναν με κορδελίτσες και τα κρεμούσαν στο δέντρο. Με κορδέλες  έδεναν και τις καραμέλες από την μια τους άκρη. 

Αφού μεγάλωσε, παντρεύτηκε και γέννησε τα παιδάκια της, άρχισε να στολίζει πια ένα συνθετικό ψηλό δέντρο μοντέρνο! Ένα από 'κείνα με τα βαμβάκια στα κλαδιά, που αργότερα αντικαταστάθηκαν από  αράχνη και τις γυάλινες μπάλες υπερπαραγωγή! Όταν εγώ και η αδερφή μου μεγαλώσαμε βάζαμε το χεράκι μας στους στολισμούς και ανανεώναμε τα στολίδια, τις γιρλάντες και τα διάφορα διακοσμητικά σύμφωνα με τις τάσεις της εποχής! 

Και φτάνουμε στο σήμερα και καταλήγουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε! Στους δύσκολους, οικονομικώς καιρούς! Ήταν αδύνατον μέσα σ' όλα να κόψουμε και κονδύλι για στολισμούς! 

Φέτος για πρώτη φορά στολίζω ένα δέντρο σχετικά μεγάλο, στο φοβερό ύψος του ενός μέτρου! Είχα στολιδάκια από το προηγούμενο μίνι δέντρο μας, αλλά ήθελα να συμπληρώσω λίγα ακόμα. 

Έτσι μάζεψα παλιά περισσεύματα από νήματα και κλωστές που είχα, έπλεξα και κέντησα μερικά. 

Εκτός, βέβαια, από οικονομική λύση είναι για 'μένα και δημιουργική απασχόληση.

Δεν είναι χαριτωμένα; Ο μικρός μου τα χάρηκε πολύ!

 Σας γλυκοφιλώ!

Ειρήνη

Αρνάκι άσπρο και παχύ...

στην γάστρα με πατάτες!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η μανούλα μου μαγείρευε αρνάκι μόνο το Πάσχα! Ήταν και είναι ένα κρέας που κανένας μας δεν αγαπάει ιδιαίτερα. Περισσότερες φορές το έχει μαγειρέψει η μαμά μου, όταν έχει τους γαμπρούς της στο σπίτι... Ο ένας εξ αυτών είναι ο αντρούλης μου! Τι να κάνω η δόλια; Το μαγειρεύω και τρώω κι εγώ ένα μικρούτσικο κομματάκι! Αυτή τη φορά μου είπε ο άντρας μου επί λέξη: "το αρνάκι ήταν γεια σας!"... Τα συμπεράσματα δικά σας!!!

ΥΛΙΚΑ:

1 κομμάτι αρνιού κοντά στο κιλό (μπουτάκι συνήθως)

4-5 πατάτες

1 ξερό κρεμμύδι

2 σκελίδες σκόρδο

1 κουτ. σούπας μουστάρδα

1 κουτ. σούπας μέλι

1/2 κούπα λευκό κρασί (ή νερό ή ζωμό λαχανικών)

φρέσκια και ξερή ρίγανη

αλάτι και πιπέρι

ελαιόλαδα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Καθαρίζω και κόβω τις πατάτες κυδωνάτες. Τις αραδιάζω στην γάστρα και αλατοπιπερώνω. 

Πλένω καλά το αρνάκι μου και το βάζω σε μια λεκανίτσα. Κόβω το κρεμμύδι και το σκόρδο σε λεπτές φετούλες.

Προσθέτω την φρέσκια ρίγανη και την μουστάρδα (στο αρνάκι ταιριάζει πάρα πολύ το θυμάρι. Εμάς όμως μας έρχεται πολύ έντονη η γεύση της. Γι' αυτό το λόγο στο αρνάκι δεν χρησιμοποιώ μια απλή μουστάρδα, αλλά μουστάρδα με ρίγανη και θυμάρι του Παπαδημητρίου. Δίνει εξαιρετική γεύση, χωρίς να είναι πολύ έντονο).

Τέλος προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, ξερή ρίγανη και μπόλικο ελαιόλαδο. Κάνουμε ένα καλό μασαζάκι στο αρνάκι!

και το βάζουμε να ξεκουραστεί πάνω στις πατατούλες. Προσθέτουμε το κρασάκι (ή ότι άλλο μας αρέσει) και λίγο λάδι αν χρειάζεται.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 με αέρα για 1 ώρα και 40 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει καλά το κρέας. Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!

Καλή όρεξη!

Ο πιο δύσκολος "πελάτης"...

Στο φαγητό ήμουν πάντα εύκολη. Αυτά που δεν τρώω είναι ελάχιστα: γιουβαρλάκια και ότι έχει να κάνει με εντόσθια (νομίζω ότι τρώω χώμα!). Α! Και τον άνηθο δεν μπορώ, από την μυρωδιά του και μόνο! Δοκιμάζω τα πάντα, ακόμα κι αν δεν μου αρέσει η εμφάνιση τους. Δοκιμάζω φαγητά που έχω ξαναφάει και δεν μου άρεσαν όταν τα μαγειρεύει κάποιος άλλο. Γενικά είμαι ανοιχτή σε γεύσεις. Γλυκά, αλμυρά, γλυκόξινα... Τα πάντα, όλα!!!

Ο δε άντρας μου είναι ότι καλύτερο μπορούσα να ζητήσω σε θέμα φαγητού! Μόνο ελιές μην του βάλεις μπροστά του, όλα τα υπόλοιπα τα τρώει! Έχει κι αυτός τις παραξενιές του, αλλά παραξενιές καλοφαγά! Για παράδειγμα δεν μπορεί λαδερό φαγητό που δεν έχει γίνει κατακόκκινο από την σάλτσα... Μαζί του έμαθα να χρησιμοποιώ πελτέ! Δεν μπορεί στεγνό και παραψημένο κρέας... Απλά πράγματα!

Τώρα που λέτε ήρθε το νέο μέλος στην οικογένεια. Από την πρώτη στιγμή ήξερα ότι θέλω να θηλάσω. Θέλεις η τάση των τελευταίων χρόνων, η καλύτερη ενημέρωση που έχουμε οι νέες μαμάδες... Ήμουν αποφασισμένη, αν και φοβόμουν για το αν θα τα καταφέρω! Ζορίστηκα πολύ, κουράστηκα, επέμεινα... Τα κατάφερα όμως και 6 μήνες μετά, είμαι περήφανη που αυτό το καλικαντζαράκι δεν έχει πιει σταγόνα ξένου γάλακτος!!!

Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... Η δυσκολία του φαγητού δεν είχε περάσει ούτε μια φορά απ' το μυαλό μου! Αχ! Που να 'ξερα! Το πρωί παιδευόμαστε με το φρούτο: ούτε να το φτύσει!!! Το μεσημέρι με τα λαχανικά: μόνο να το φτύσει!!! Αναγούλα και άγιος ο Θεός! Πως γίνεται βρε παιδί μου εγώ να του βάζω μια κουταλιά στο στόμα κι αυτός να φτύνει δυο; Ανεξήγητο!!! Ε! Με την κρέμα κάτι ψιλογίνεται! Ψιλό βέβαια! Και η δόλια μάνα προσπαθεί... Τι κι αν τόσα χρόνια δεν σηκώθηκε νηστικός άνθρωπος απ' το τραπέζι μου! Ο γιος μου με σνομπάρει! Είπα να χαλαρώσω λίγο... Τον τυλίγω ολόκληρο με μια πετσέτα, του βάζω σαλιάρα και του δίνω να κρατάει κουτάλια! Γινόμαστε χάλια (εγκεφαλικό η μαμά!), αλλά τουλάχιστον ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε...

Πισία τα ποντιακά!

- Τι θα φάμε για βραδινό Ειρήνη; 

- Τι να φάμε ρε αγάπη, κάτι ελαφρύ. Όλο τρώμε, τρώμε... Μπροστά είναι οι γιορτές και μεις δεν κάνουμε καθόλου κράτει για να έχουμε λίγο περιθώριο για κραιπάλη! 

(Σαν να μην άκουσε το πουλάκι μου) 

- Δεν κάνεις λίγα πισία; 

- Αααα, ωραία ιδέα! 

- Θα βάλω τον μικρό για ύπνο κι εσύ τα φτιάχνεις. 

Κάνω το ζυμάρι μου τηλεφωνεί η μαμά μου: 

- Τι κάνετε κορίτσι μου; 

- Τα αγόρια διαβάζουν παραμύθι κι εγώ στην κουζίνα φτιάχνω πισία. 

- Με την μικρή μίλησες; 

- Ναι, πριν λίγο και προσπαθούσε να με πείσει να βάλω την συνταγή στο μπλογκ. 

- Ε και συ γιατί δεν το κάνεις; 

- Βρε μαμά δεν μπορώ.... μόλις τα βγάλω από την φωτιά, θέλουμε να κάτσουμε να φάμε και όχι να βγάζω φωτογραφίες και μάλιστα άθλιες! Δεν το έχω! 

- Σιγά το πράμα παιδάκι μου, θα τα βάλεις σε μια πιατέλα, θα πετάξεις δίπλα  δυο μαϊντανά και λίγο σιρόπι βύσσινο  για ομορφιά  και τέλος! 

Γέλασα με την καρδιά μου με την παρότρυνση της μαμάς μου και την άποψη της για το food styling!!! 

- Καλά βρε μανούλα θα την αναρτήσω.

Προσπερνώ το ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά και σας παραθέτω την συνταγή με μερικές "καλλιτεχνικές" φωτογραφίες! 

ΥΛΙΚΑ: 

2 ποτήρια νερό 

1 φακελάκι ξερή μαγιά 

1/2 ποτήρι καλαμποκέλαιο 

1 κουταλάκι αλάτι 

1 κουταλάκι ζάχαρη 

αλεύρι για όλες τις χρήσεις όσο πάρει. 

ΓΕΜΙΣΗ: 

250 γραμμάρια μυζήθρα γλυκιά την οποία λιώνουμε καλά με πιρούνι. 

ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ:

Βάζουμε σε μια λεκάνη το νερό την μαγιά, το λάδι, την ζάχαρη και το αλάτι. Ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι και φτιάχνουμε μια ζύμη μαλακή αλλά να μην κολλάει στα χέρια. Αφήνουμε το ζυμάρι να ξεκουραστεί 30 λεπτά. Φτιάχνουμε μπαλάκια από την ζύμη και τα ανοίγουμε (όχι πολύ να μην γίνει λεπτό το ζυμαράκι μας) βάζουμε γέμιση και το κλείνουμε. Τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά, μέχρι να ροδίσουν. Εγώ τα τηγανίζω σε ελαιόλαδο αρκετό, αλλά να μην κολυμπούν μέσα σ' αυτό. 

Η αγαπημένη μου βερσιόν είναι με γέμιση πατάτας, αλλά δεν αρέσουν στον καλό μου. 

Επίσης είναι τέλεια και με κιμά! 

Έφτιαξα και λίγες σκέτες, χωρίς γέμιση πιτούλες, για το παιδάκι μου που είναι αλλεργικούλης.

Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη

Όρθιο κτήνος!

Όχι, δεν πέρασα την μέρα μου βλέποντας "Λάμψη", το ένα επεισόδιο πίσω απ' το άλλο!!! Απλά θέλω να σας παρουσιάσω έναν εναλλακτικό τρόπο ψησίματος για ολόκληρο κοτόπουλο! Άλλωστε εμένα μου το είπε το κοτόπουλο: "Καλέ κυρία, βαρέθηκα όλο ξάπλα! Ξάπλα, ξάπλα, πιάστηκε ο απαυτός μου!". Έτσι κι εγώ είπα να βάλω κάτι στον απαυτό του και να το στήσω όρθιο...

Δεν διεκδικώ την πατρότητα της συγκεκριμένης συνταγής, μιας που κι εμένα μου την είπαν. Είναι μια συνταγή της φίλης μου της Μαρίας. Η Μαρία είναι κόρη της νονάς μου και φίλη μου από την μέρα που γεννήθηκα... Μιλάμε για πολλά χρόνιααααα!!!!! Την συνταγή μου την είπε απ' το τηλέφωνο, στο περίπου γιατί ήταν μια δύσκολη στιγμή για εκείνη (είχε μια μικρή περιπέτεια με την υγεία της τότε) και γω την προσάρμοσα. Πάμε λοιπόν...

ΥΛΙΚΑ:

1 ολόκληρο κοτόπουλο (περίπου στα 2 κιλά)

1 κουτάκι μπύρα (με το κουτάκι!)

φρέσκα μυρωδικά

για την επάλειψη:

3 κουτ. σούπας μαύρη ζάχαρη

1 κουτ. σούπας αλάτι

2 κουτ. σούπας μουστάρδα πικάντικη

2 κουτ. σούπας λάδι

πιπέρι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ: 

Σαπουνίζουμε καλά το κουτάκι της μπύρας και το "ντύνουμε" με αλουμινόχαρτο.

Σε ένα μπολ βάζουμε όλα τα υλικά για την επάλειψη και τα ανακατεύω καλά.

Πλένω καλά το κοτόπουλο και τα μυρωδικά. Βάζω τα μυρωδικά στην κοιλίτσα της κοτούλας.

Της κάνω ένα καλό μασαζάκι με το μείγμα που φτιάξαμε (από έξω κι από μέσα. Όπου μπορούμε και κάτω από την πέτσα, με προσοχή να μην το "τραυματίσουμε")

Και το στήνουμε όρθιο στο κουτάκι της μπύρας, που προηγουμένως έχουμε ανοίξει. Βάζουμε και λίγο νεράκι στο ταψί, για να μην ξεραθεί και δεν μπορούμε μετά να το πλένουμε με τίποτε!

Ψήνουμε στο φούρνο στους 200 με αέρα για 1 ώρα και 15 λεπτά, να ροδίσει καλά το πτηνό μας!

Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε!

Καλή όρεξη!

Υ.Γ.1= Μ' αυτό τον τρόπο έχω ένα κοτόπουλο ψημένο όπως στην σούβλα, σαν αυτά που αγοράζουμε απ' έξω... Καλοψημένο και τραγανό απ' έξω και υπέροχα ζουμερό μέσα!

Υ.Γ.2= Αυτή η συνταγή είναι αφιερωμένη στο έτερον μου ήμισυ που μ' έπρηξε να την ανεβάσω!!! Δεν θα σας πω τίποτε άλλο, μόνο ότι δυο άτομα φάγαμε ένα κοτόπουλο 1,7 kg!!!

Το γιορτινό γλυκό της ανεπρόκοπης!

Εδώ και καιρό χαζεύω σε μπλογκς, με υπέροχες συνταγές, καταπληκτικές φωτογραφίες, που θέλεις να βουτήξεις από την οθόνη του υπολογιστή και να γίνει μακελειό, να μη μείνει ψίχουλο! Σήμερα θα σας συστηθώ κι εγώ! Ναι, διότι υπάρχουμε κι εμείς γύρω τριγύρω, οι ακαμάτρες νοικοκυρές! Θα σας μιλήσω για την δεινότητα μου στις (επικίνδυνες) μαγειρικές! Αποφάσισα λοιπόν, εψές, να φτιάξω ένα κέικ! Ζήλεψα πολλά τον τελευταίο καιρό στα πέριξ, αλλά δυστυχώς, ο υιός μου, ο μονάκριβος, είναι θανατερά αλλεργικός, οπότε η συνταγή εδώ και δυόμιση χρόνια είναι η ίδια. Σχετικά επιτυχημένο για κέικ χωρίς υλικά!!! Και λέω χωρίς υλικά γιατί χωρίς αυγά, βούτυρο και γάλα κέικ δεν το λες! Πως μπήκε ο διάολος μέσα μου, λέω να βάλω κακάο ν' αλλάξει η γεύση! Εδώ τα κορίτσια που ξέρουν τολμούν! Τι μήλα, κανέλες, σοκολάτες, τυριά με φρούτα.... και όλα δείχνουν μπουκιά και συχώριο! Και στο κάτω κάτω τι διαφορά θα έκαναν πενήντα γραμμάρια αθώο κακάο! ΔΕΝ ξέρω τι έφταιξε, δεν ξέρω τι έκανα και τι δεν έκανα, το γλυκό απέτυχε παταγωδώς! Εξωτερικά ψημένο στο γκριλ, λίγο πιο μέσα στους 180 πάνω κάτω και εσωτερικά σούπα!!! Πως να το παρουσιάσω στα αγόρια μου, τι να τους πω; Ελάτε να φάτε λάβα σοκολάτας (λέμε τώρα) με μια στρώση λασπωμένης ψίχας και κρούστα που σπάει δόντι; Θα το πετάξω! Να το πετάξω και τόσα υλικά να πάνε στράφι; Ο δε μικρός ούρλιαζε "μαμά κεκάκι, δώσε μου κεκάκι'' Και κάπως έτσι έφτασε η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσω: το πετάω ή το σενιάρω; Σπάω από γύρω τα καλοψημένα για τον γιόκα και παίρνω το υπόλοιπο νιανιά υλικό το στρώνω σε ένα ταψάκι, του δίνω μια στο φούρνο ένα δεκαλεπτάκι, σιάζω στα γρήγορα και μια κρέμα πουτίγκας, καλά να λέω που δε μου βγήκε μπεσαμέλ, πασπαλίζω με μπόλικο τριμμένο φουντούκι και έτοιμο το γιορτινό γλυκό της ανεπρόκοπης! 

Ο μικρός μου μοσχόφαγε το ''κεκάκι'' και ο καλός μου έφαγε δύο κομμάτια από το άλλο με την κρέμα! Εντέλει όταν σ' αγαπούν και αγαπούν κι αυτό το αφιλότιμο το γλυκό όλα νόστιμα φαντάζουν.... και οι αποτυχίες! Αυτά λέω εγώ για να παρηγοριέμαι.....Να δω πως θα φτιάξω μελομακάρονα και κουραμπιέδες που θα μείνω στας Αθήνας φέτος τις γιορτές! Να 'ναι καλά η πεθερούλα! Σας γλυκοφιλώ! 

Ειρήνη

Βαρβάρα...

Πάντα μου άρεσαν φαγητά και γλυκά που είναι δεμένα με την παράδοση μας! Μυρωδιές και γεύσεις που σου θυμίζουν Χριστούγεννα, Πάσχα, νηστεία... Μεγάλωσα σε μια πολυπολιτισμική πόλη (πόντιοι, βλάχοι, θρακιώτες, μικρασιάτες, ντόπιοι...) και έτσι έχω πολλές γεύσεις στην μνήμη μου! Νομίζω ότι η Βαρβάρα κρατάει τις ρίζες της από την Θράκη. Και από αυτά που θυμάμαι είναι ότι μοιράζετε σε σπίτια γνωστών και φίλων, για να δώσει υγεία μιας και η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα των παιδιών από τις αρρώστιες και το γλυκό αυτό είναι τόσο θρεπτικό, γι' αυτό γινόταν την μέρα της γιορτής της.

Πέρα όμως απ' όλα αυτά, το σιτάρι είναι κάτι που λατρεύω... Ω, ναι! Τρελαίνομαι και για κόλλυβα!!! Και για Βαρβάρα!!! Την φτιάχνω πάντα σε γενναίες ποσότητες (δεν έχω και κανέναν εδώ στην Θεσσαλονίκη για να μοιράσω) και αποθηκεύω και στην κατάψυξη για να έχω να τρώω για μέρες!!!

ΥΛΙΚΑ:

1/2 κιλό σιτάρι

1 ξυλάκι κανέλας

1 φλούδα πορτοκάλι και 1 λεμόνι

1 κούπα ζάχαρη

1 κούπα σταφίδες 

4 κουτ. σούπας αλεύρι

1 κουτ. γλυκού κανέλα

για την γαρνιτούρα:

2 χούφτες καρύδια

2 χούφτες αμύγδαλα

κανέλα και σουσάμι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Πλένω καλά το σιτάρι

και το βάζω να μουλιάσει με ζεστό νερό για τουλάχιστον 3-4 ώρες (έχω φτιάξει Βαρβάρα και χωρίς να μουλιάσω το σιτάρι, πάλι έγινε πολύ νόστιμη, απλά έβρασε λίγο παραπάνω).

Ξεπλένω πάλι το σιτάρι και το βάζω σε μια κατσαρόλα με μπόλικο νερό, το ξύλο της κανέλας και τις φλούδες να βράσει, για τουλάχιστον 2 ώρες ή μέχρι να "σκάσει" το σιτάρι.

Σε δυο ταψάκια βάζω το αλεύρι (1ο ταψάκι) και τα καρύδια, τα αμύγδαλα (2ο ταψάκι) κομμένα όσο μεγάλα μας αρέσουν και το σουσάμι (λίγο σπασμένο για να βγάλει τα αρώματα του). Τα ρίχνω στον φούρνο να καβουρντιστούν για 10 με 20 λεπτά (ανάλογα με τον φούρνο μας). Προσοχή! Δεν μιλάμε στο τηλέφωνο με την αδερφή μας όταν κάνουμε αυτή τη διαδικασία, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνουν όλα αραπάκια!!!

Μόλις βράσει το σιτάρι, προσθέτω την ζάχαρη και τις σταφίδες (αφαιρώ τις φλούδες και την κανέλα) και βράζω για ακόμα 10 λεπτά. Βάζω το αλεύρι σ' ένα σέικερ με λίγο χλιαρό νερό (όχι ζεστό, μπορέι να σβολιάσει) και το χτυπάω μέχρι να λιώσει. Το ρίχνω μέσα στο σιτάρι και ανακατεύω καλά να χυλώσει. Τέλος προσθέτω την κανέλα.

Σβήνω το μάτι και αφήνω λίγο να κατέβει η θερμοκρασία.

Σ' ένα μπολ ανακατεύω τα καρύδια, τα αμύγδαλα, την κανέλα και το σουσάμι.

Σερβίρω σε μπολάκια, πασπαλίζω με το μείγμα των ξηρών καρπών και απολαμβάνω!

Καλή όρεξη!

Υ.Γ.1= Αν μας αρέσει μπορούμε να ασπρίσουμε τα αμύγδαλα.

Υ.Γ.2= Μπορώ να βάλω όλη την ποσότητα σε μπολ και να διατηρείσω στο ψυγείο. Δεν γαρνίρω για να μην υγραθούν οι ξηροί καρποί. Αν θέλω διατηρώ ολόκληρη την ποσότητα στο ψυγείο και βγάζω και ζεσταίνω κάθε φορά την ποσότητα που θέλω να φάω.

Χριστούγεννα μακριά από τον αγαπημένο Βορρά

Η μικρή μου αδελφή ήταν πάντα πολύ αδύνατη και εξακολουθεί να είναι καλλίγραμμη, παρόλο που γέννησε πρόσφατα και θηλάζει. Εγώ πάλι κορμί ακορντεόν, πάνω κάτω τα κιλά... Όταν σπουδάζαμε στην Θεσσαλονίκη είχε βαλθεί να με αδυνατίσει. Μαγείρευε κάτι νερόβραστα τα οποία και έτρωγε μόνη της, αφού εγώ έτρωγα κρυφά στην σχολή. Δεν ήμουν ρε παιδάκι μου σε φάση δίαιτας εκείνο το διάστημα. Από 49 κιλά η μικρή πήγε στα 47! Όταν πήρε χαμπάρι τι παίζει με "έστειλε" και συνέχισε την ζωή της. Αυτό που με δαιμονίζει όμως, είναι που είναι καλοφαγού και μαγειρεύει ολημερίς! Και εσχάτως άρχισε και να φωτογραφίζει ότι μαγειρεύει προκειμένου να τα αναρτήσει στο μπλογκ. Πείτε μου πως κρατιέται; Εγώ θα έτρωγα και τις φωτογραφίες και είμαι σίγουρη, πως ειδικά για μένα,  θα είχαν απίστευτα πολλές θερμίδες! Βρε όλα να με πιάνουν και νερό να πιω παχαίνω! Καλά το ξεχείλωσα λιγάκι... τον άμπακο τρώω, αλλά ήθελα να το κάνω λίγο τραγικό. Ακόμη με ψιλομαλώνει για τα κιλά τηλεφωνικώς,  αλλά όταν πηγαίνουμε  Θεσσαλονίκη μας φτιάχνει χιλιάδες καλούδια, το σπίτι τους μυρίζει πιτούλες,  κεκάκια,  γλυκάκια αχ.... και στο όνομα της φιλοξενίας με αφήνει να τρώω ότι θέλω χωρίς να λέει κουβέντα! Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που δεν θα είμαστε μαζί τις γιορτές και θα μου λείψουν οι νοστιμιές της! Καλά θα πείτε αυτή η γουρούνα μόνο το φαγητό σκέφτεται και ό,τι θα της λείψει γύρω από αυτό περιστρέφεται; Όχι, περισσότερο μου λείπουν οι άνθρωποι μου και ιδιαιτέρως αυτές τις μέρες . Απλώς το φαγητό είναι ευτυχία, τεχνητή μεν αλλά.... ευτυχία! Είναι και αγάπη...όποιος νοιάζεται για την ευχαρίστηση σου σ' αγαπάει! Έχετε ήδη καταλάβει πως δεν έχω και την πιο υγιή σχέση με το φαγητό, αλλά τι να γίνει, κανείς δεν είναι τέλειος! Αν και πιστεύω πως και για τους ανθρώπους που έχουν φυσιολογική σχέση με το φαγητό, μια μικρή δόση ευτυχίας θα παίρνουν από δαύτο,σίγουρα θα υπάρχουν μυρωδιές και γεύσεις αγαπημένες, νοσταλγικές! 

Έτσι αυτά τα Χριστούγεννα δε θα έχουν βόλτες με την αδελφή μου στα μαγαζιά, ούτε μικρά δωράκια κάτω από το δέντρο, ούτε μπουφέ Σόφης, ούτε γεμιστό υπέροχο κοτόπουλο. Μικρό το κακό βέβαια, μην τρελαθούμε, γεροί να είμαστε και θα ζήσουμε ξανά όμορφες στιγμές μαζί. Κι αυτό, μόνο αυτό εύχομαι πάντα για όλους τους ανθρώπους υγεία στην ψυχή και στο σώμα και όλα καλά θα πάνε!

Περασμένα Χριστούγεννα αγκαλίτσα! Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη

Το δικό μου ημερολόγιο...

Σήμερα δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι, αλλά είναι κάποιες φορές που τα γεγονότα σε "αναγκάζουν"...

Πριν μέρες περιπλανιόμουν στα μπλόγκ που διαβάζω και είδα τα υπέροχα ημερολόγια που έφτιαξε η Λίτσα : ένα για τα παιδιά της κι ένα για την αδερφή της. Καθώς διάβαζα, σκεφτόμουν ότι σε κανά δυο χρόνια θα πρέπει να οργανωθώ για να φτιάξω κι εγώ στο βλασταράκι μου. Μπαίνω λοιπόν να αφήσω σχόλιο και λίγο πιο πάνω βλέπω σχόλιο της αδερφής μου. Έτσι αποφάσισα να την πειράξω και της έγραψα ότι θέλω κι εγώ ένα!  

Σήμερα το πρωί με παίρνει τηλέφωνο η αδερφή μου και μου λέει ότι μου στέλνει δέμα με τα ΚΤΕΛ. Την μαλώνω γιατί δεν είναι καιρός για έξοδα κι αυτή μου λέει πως είναι πράγματα για το νινί, που γιορτάζει στις 15. Που να πάει το μυαλό μου; Πριν λίγο πήρα το δέμα και μέσα βρήκα (εκτός από τα πράγματα για τον Λευτέρη μου) ένα μικρό ξύλινο καφάσι, που έχει μέσα 24 δωράκια και 24 καρτούλες!!!

Εννοείται ότι η χαρά μου είναι απερίγραπτη!!! Άνοιξα το πρώτο δώρο και συγκινήθηκα ακόμα περισσότερο... Πριν μερικά χρόνια είχαμε πάει με την αδερφή μου στην Γερμανία. Αγοράσαμε από ένα Χριστουγεννιάτικο παζάρι 2 υπέροχα κηροπήγια. Το δικό μου έσπασε στο αεροπλάνο και είχα στεναχωρηθεί απίστευτα!!! Και σήμερα ανοίγω το πακετάκι μου και βλέπω μέσα το δικό της... Θέλει τώρα να το χαρώ κι εγώ! Πραγματικά δεν έχω λόγια... Ξέρω πολύ καλά ότι είναι ο άνθρωπος που με αγαπάει απίστευτα πολύ, ότι θα μου έδινε τα πάντα ακόμα κι αν στερούνταν αυτή... Αλλά αυτό ήταν πολύ γλυκό και τρυφερό... Τελικά δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απ' το να νιώθεις αγάπη!!!

Σ' ευχαριστώ πολύ αδερφούλα μου!!! Σ' αγαπώ πολύ!!!