Τριήμεροι εορτασμοί

Μέρες πριν, αρχίσαμε να συζητάμε για τα γενέθλια του Μάριου.

- Μαμά, θέλω να κάνω ένα μεγάλο πάρτι. Να καλέσω τα ξαδερφάκια μου και τους φίλους μου, που μένουν στην γιαγιά.
- Αγάπη μου είναι δύσκολο να έρθουν, είμαστε πολύ μακριά. Σου υπόσχομαι την επόμενη φορά που θα πάμε στην γιαγιά, να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι.
- Μπράβο μαμά, είσαι η καλύτερη μαμά που δεν έχω δει στη ζωή μου. Πότε θα πάμε στη γιαγιά, αύριο;

Αφού κατάλαβε πως είναι αδύνατον να κάνει το πάρτι των ονείρων του, συζητούσαμε τι θα του άρεσε, πια θα ήταν η δεύτερη επιλογή του για να ευχαριστηθεί την μέρα των γενεθλίων του.

- Μαριούλη, είπαμε με τον μπαμπά, αύριο να πάμε στο Λούνα παρκ που σου αρέσει, σαν δώρο γενεθλιών, και την επόμενη μέρα να σβήσεις τα κεράκια σου.
- Γιούπι πολύ ωραία ιδέα παιδιά, αλλά το δώρο μου θα έχει και μεγάλη παιδική χαρά σήμερα και να φάμε όλοι μαζί σουβλάκι ναιαιαι;

Κάπως έτσι ο μικρός, αποφάσισε τριήμερες εκδηλώσεις στην πόλη, για τον εορτασμό των γενεθλίων του!

- Μαμά και μπαμπά, σας ευχαριστώ πολύ που τρώμε σουβλάκια. Αν δεν είχα κι εσάς τι θα έκανα, πως θα παράγγελνα;
- Δεν κάναμε κάτι φοβερό Μάριε, αφού μόνος σου είπες στην κυρία τι θέλεις να φας.
- Όταν μεγαλώσω μαμά θα πηγαίνω με τους φίλους μου για σουβλάκια;
- Ναι αγόρι μου, φυσικά!
- Και θα πίνουμε και όσο χυμό θέλουμε;
- Και βέβαια!
(Με μέτρο πάντα μην σας χτυπήσει, κάνει επιθετικό μεθύσι ο χυμός, ειδικά τα φρούτα του δάσους)
- Μαμά, εσύ με τον μπαμπά, που θα είσαστε όταν θα βγω με τους φίλους μου;
Ελπίζω εν ζωή πουλάκι μου!

Και έφτασε η μέρα του! Λέγαμε κάθε λίγο χρόνια πολλά, πόσο μεγάλωσε, πως θα πάει στο νηπιαγωγείο...
- Μαμά είμαι τεσσάρων, κοίτα πόσο μεγάλωσα, θα πάω σχολείοοοοο. Είμαι πολύ χαρούμενος!
Να σε ρωτήσω κάτι σημαντικό μανούλα;
- Να με ρωτήσεις Μάριε.
- Η δασκάλα θα με κάνει αγκαλίτσα;
- Μμμμ λίγο δύσκολο αγάπη μου, θα είσαστε πολλά παιδάκια που θα φροντίζει και δεν θα προλαβαίνει να κάνει αγκαλίτσες. Πρέπει να σας μάθει τόσα πολλά!
- Εμένα όμως μου αρέσουν και οι αγκαλίτσες μαμά, θα το πω στην δασκάλα. Είμαι τεσσάρων, και βέβαια μπορώ να της το πω.

Το μεσημέρι ήρθε ο νονός του, γύρισε ο μπαμπάς από την δουλειά, φάγαμε και σβήσαμε τα κεράκια. Τρελάθηκε με τα δώρα του νονού! Φόρεσε την καινούρια του τσάντα, στους μικρούς του ώμους, και ήταν σε θέση να κοιμηθεί με αυτήν εκείνο το βράδυ!

- Νονέ έτσι θα κάθομαι στο σχολείο;
- Όχι Μάριε, θα την βγάζεις από την πλάτη σου και θα την αφήνεις πλάι σου.

Και εννοείται, πως ο νονός του είναι ο καλύτερος, που δεν έχει δει στη ζωή του!
Ομοίως και η υποαλλεργική τούρτα του.

- Τέλεια τουρτάρα μαμά, πως την έκανες νοστιμότατη;

Εν τω μεταξύ, από τα χιλιάδες "χρόνια πολλά" για την αφεντιά του, κατάλαβε και ο ίδιος την υπερβολή και κάποια στιγμή μου είπε:

- Άντε μαμά να χαίρεσαι και τον άντρα σου...

Αμέσως μετά τους αφήσαμε στο σπίτι μπαμπά και γιο να συνεχίσουν τον εορτασμό. Νονός και μαμά έφυγαν βιαστικά, για να είναι εγκαίρως στην πρόβα. Η χειμωνιάτικη παράσταση είναι στα σκαριά κι εγώ είμαι πάρα πολύ χαρούμενη. Αλλά αυτό είναι θέμα μιας άλλης ανάρτησης.
                                                     Σας γλυκοφιλώ
                                                          Ειρήνη