Χρόνια πολλά ψυχούλα μου!

Αγόρι μου
Σαν σήμερα, πριν από τέσσερα χρόνια, ήρθες στη ζωή. Ήταν πρωί, όταν με έπιασαν οι πόνοι. Ο μπαμπάς, δούλευε σε μεγάλη απόσταση, από το σπίτι. Στο νοσοκομείο με πήγε ο νονός και ο μπαμπάς έτρεξε το συντομότερο, κοντά μας. Γεννήθηκες με γέννα φυσιολογική, δίχως αναισθησία. (Φοβάμαι οτιδήποτε παρεμβαίνει στο φυσικό, συγχώρα με αν ταλαιπωρήθηκες παραπάνω.) Σε θήλασα από την πρώτη στιγμή ως και τα δυόμιση χρόνια σου. Δεν άφηνα τις νοσοκόμες από τα μάτια μου, στο νοσοκομείο, τις ακολουθούσα σαν σκύλα που φοβάται μην της πάρουν το κουτάβι. Κανείς δεν ήξερε να σε πιάσει όπως εγώ, να σε μπανιάρει, να σε χαϊδέψει. Κοιμόσουν επάνω μου μέχρι εννέα μηνών. Δεν σε αποχωρίστηκα ποτέ, για να πάω οπουδήποτε, ως τα δυόμιση σου χρόνια. Παίζαμε μαζί, ήμασταν αυτοκόλλητοι και μάθαμε πολλά ο ένας για τον άλλον. Ό,τι έκανα και κάνω για σένα, μην τα πάρεις προσωπικά, μήτε υποχρέωση να μ΄έχεις. Εμένα έχουν αποδέκτη. Ο τρόπος που σε μεγαλώνω είναι αυτός που, πίστεψα, θα σε κάνει γερό κι ευτυχισμένο. Σε θήλασα γιατί είχα διαβάσει, πόσο καλό θα έκανε στον οργανισμό σου και δεν θα άντεχα να σε χάσω όπως η μαμά μου, τον Δημήτρη μας. Σαν ασπίδα θεώρησα το γάλα μου, για έναν επερχόμενο παιδικό καρκίνο, για όποια αρρώστια. Σε αγκάλιασα, σε έπνιξα στα φιλιά και στα χάδια, σε κοίμιζα στο σώμα μου για να νιώσεις ασφάλεια και αγάπη, πολλή αγάπη. Για να έχεις για πάντα, σε όλη σου την ζωή, για σένα και για τους ανθρώπους γύρω σου! Να σκάσεις από αγάπη και να μην την αποζητήσεις σε λάθος συνήθειες, σε λάθος σχέσεις, σε λάθος επιλογές. 'Ετσι το ένιωσα εγώ. Για μένα και πάλι. Γιατί δεν θα άντεχα να είσαι δυστυχισμένος. Η μαμά δεν είναι αγία, τα γένια της ευλογάει πουλί μου. Ο μεγάλος φόβος, που με στοίχιωνε και με έπνιγε, ήταν μην έρθεις και μου φύγεις. Τρέλα με έπιανε στην σκέψη... Για να μην σε χάσω σε ατσάλωνα, με τρόπους για τους οποίους κατηγορήθηκα και θεωρήθηκα απλά, υστέρω. Μα να ξέρεις, σ΄αγαπάω και θέλω δυο μόνο πράγματα για σένα γιαβρί μου, να είσαι γερός στην ψυχή και στο σώμα. Αυτό θα ήθελα και για όλα τα παιδιά. Όλα τ΄ άλλα, από κει και πέρα, είναι τόσο εύκολα. Βαθιά μέσα μου πιστεύω πως το να είσαι μαμά, είναι μια πράξη πολιτική. Για σκέψου λέει, να μεγάλωναν όλοι οι άνθρωποι με περίσσευμα αγάπης, πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος; Θα μπορούσα να σε φανταστώ χωρίς πλούτη, χωρίς πτυχία, χωρίς επιτυχίες, αλλά με τίποτα άνθρωπο στεγνό από συναισθήματα και πίστη στον εαυτό του, πίστη στον άνθρωπο. Ουφφφ είναι μεγάλη κουβέντα αυτή  αγόρι μου... Και εντέλει, θα σου πω το κλισέ όλων των μαμάδων: "...για το καλό σου παιδάκι μου"! Οι προθέσεις μου είναι οι καλύτερες, για τα αποτελέσματα θα απολογηθώ κάποτε, αν προλάβω...  Για σήμερα θα σου δώσω, από την ψυχή μου βαθιά, ευχές για μια ζωή ευτυχισμένη καμάρι μου. Να είσαι γερός, δίκαιος και μεγαλόψυχος!
Χρόνια πολλά Μάριε μου.
Η μαμά

Η φωτογραφία είναι από την πρώτη μας έξοδο. Πηγαίναμε συχνά, στο γνωστό κατάστημα, μιας και είχε χώρο όπου μπορούσα να σου αλλάξω πάνα ή να φας δίχως να μας κοιτούν σαν εξωγήινους! Δεν έχω βγει πιο φωτεινή, ποτέ σε φωτογραφία, ούτε καν σ΄ αυτές του γάμου μας με τον μπαμπά, που ήμασταν πανευτυχείς. Αλλά ξέρεις, ήταν η πρώτη φορά που σε έβγαζα στον κόσμο μας, αγάπη μου. Εσύ πάλι, λίγο μουτρωμένος, υπονοείς κάτι; Δεν σε κρατάει καλά η μανούλα;;;;