Έφτασε λοιπόν, η πρώτη μέρα στο σχολείο. Ξυπνήσαμε στην ώρα μας, ευτυχώς, πήραμε πρωινό και ξεκινήσαμε. Στον δρόμο ο μικρός κελαηδούσε.
- Μαμά με περιμένουν οι φίλοι μου, περπάτα πιο γρήγορα. Δεν θέλω να αργήσω πάλι, όπως αύριο(χθες) που τρέχαμε σαν κατσίκια.
Με το που φτάσαμε, όρμηξε στην αίθουσα και φώναξε πανηγυρικά:
- Καλημέρα παιδιάαααα.
Κάθισε δίπλα σε ένα κοριτσάκι και ούτε που να με φτύσει.
- Μάριε φεύγω αγόρι μου, γεια σου.
- Γεια σου μαμά, να μην έρθεις γρήγορα, καλά;
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού, με μια αλλόκοτη διάθεση. Μπήκα στο σπίτι και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Λες και δεν είχα μείνει μόνη, ποτέ άλλοτε. Δεν ήξερα τι να κάνω...
Εντέλει λογικεύτηκα και άρχισα να σιδερώνω, την κλασική στοίβα-βουνό.
Ήταν το μεγαλύτερο τετράωρο της ζωής μου. Κοιτούσα διαρκώς το ρολόι, μα η ώρα δεν περνούσε.
Δώδεκα παρά πέντε κίνησα για το νηπιαγωγείο. Έφτασα νωρίς. Περίμενα με άλλους γονείς και παππουδογιαγιάδες. Ώσπου ανοίγει η πόρτα, σπάω το νήμα και βρίσκομαι πρώτη πρώτη. Σκάει μύτη το αγόρι μου, αναψοκοκκινισμένο και ουρλιάζει:
- Μαμάααααα μαμάαααα, είναι καταπληκτικά στο σχολείοοοοοο.
Αγκαλιαζόμαστε, μετά από μια αιωνιότητα και τέσσερις ώρες, παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού.
Μιλούσε ενθουσιασμένος, ατελείωτα, για τους "καλύτερους φίλους" του. Πότε πρόλαβε, ο θεός κι η ψυχή του.
Ο Αιμίλιος και η Δανάη. Ιστορίες - ιστορίες, δίχως τέλος. Όλο το Σαββατοκύριακο, δεν σταμάτησε να μας μιλάει για τους φίλους του και το σχολείο. Με τον Μανώλη ρίξαμε πολύ γέλιο.
Εν τω μεταξύ, οι περισσότερες αφηγήσεις, δείχνουν φανταστικές.
- Γιατί είναι τα φερμουάρ των παπουτσιών σου ανοιχτά, παιδί μου;
- Ο Αιμίλιος μου τα άνοιξε μαμά, για να μου βγάλει τα παπούτσια.
Λίγο πριν μου είχε πει για το ίδιο παιδάκι, πως έκλαιγε γιατί ήθελε την μαμά του. Αν είχε τον καημό του το παιδί, σιγά μην ασχολιόταν με τα παπούτσια του Μάριου. Κι άλλα, κι άλλα πολλά και ασαφή.
Τι θέλει να πει ο ποιητής, ακόμη δεν κατάλαβα. Έχω όμως μελέτη τις επόμενες μέρες. Αμ πως, δεν θα με τρελάνει αυτός, θα ενημερωθώ εγώ! Διότι, εδώ και λίγο καιρό, η φανταστική ιστορία μας έχει κατακλύσει! Μετά την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο δε, ψυχανεμίζομαι, παράγινε!
Το βιβλίο, άνωθεν, το έχω εδώ και πολλά χρόνια. Κάποτε, το διάβασα στο χαλαρό. Θυμάμαι, πως για τα παιδιά τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι ρευστά. Αλλά τώρα, που έχω να κάνω με έναν μικρό άνθρωπο, με σοκάρει κάπως όλο αυτό το μπέρδεμα!
Απολογισμός, ημέρας 1ης:
α) Η μαμά: υπερβολική
β) Το παιδί: υπερβολικό
γ) Η οικογένεια: για γέλια και για κλάματα
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη
- Μαμά με περιμένουν οι φίλοι μου, περπάτα πιο γρήγορα. Δεν θέλω να αργήσω πάλι, όπως αύριο(χθες) που τρέχαμε σαν κατσίκια.
Με το που φτάσαμε, όρμηξε στην αίθουσα και φώναξε πανηγυρικά:
- Καλημέρα παιδιάαααα.
Κάθισε δίπλα σε ένα κοριτσάκι και ούτε που να με φτύσει.
- Μάριε φεύγω αγόρι μου, γεια σου.
- Γεια σου μαμά, να μην έρθεις γρήγορα, καλά;
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού, με μια αλλόκοτη διάθεση. Μπήκα στο σπίτι και μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Λες και δεν είχα μείνει μόνη, ποτέ άλλοτε. Δεν ήξερα τι να κάνω...
Εντέλει λογικεύτηκα και άρχισα να σιδερώνω, την κλασική στοίβα-βουνό.
Ήταν το μεγαλύτερο τετράωρο της ζωής μου. Κοιτούσα διαρκώς το ρολόι, μα η ώρα δεν περνούσε.
Δώδεκα παρά πέντε κίνησα για το νηπιαγωγείο. Έφτασα νωρίς. Περίμενα με άλλους γονείς και παππουδογιαγιάδες. Ώσπου ανοίγει η πόρτα, σπάω το νήμα και βρίσκομαι πρώτη πρώτη. Σκάει μύτη το αγόρι μου, αναψοκοκκινισμένο και ουρλιάζει:
- Μαμάααααα μαμάαααα, είναι καταπληκτικά στο σχολείοοοοοο.
Αγκαλιαζόμαστε, μετά από μια αιωνιότητα και τέσσερις ώρες, παίρνοντας τον δρόμο του γυρισμού.
Μιλούσε ενθουσιασμένος, ατελείωτα, για τους "καλύτερους φίλους" του. Πότε πρόλαβε, ο θεός κι η ψυχή του.
Ο Αιμίλιος και η Δανάη. Ιστορίες - ιστορίες, δίχως τέλος. Όλο το Σαββατοκύριακο, δεν σταμάτησε να μας μιλάει για τους φίλους του και το σχολείο. Με τον Μανώλη ρίξαμε πολύ γέλιο.
Εν τω μεταξύ, οι περισσότερες αφηγήσεις, δείχνουν φανταστικές.
- Γιατί είναι τα φερμουάρ των παπουτσιών σου ανοιχτά, παιδί μου;
- Ο Αιμίλιος μου τα άνοιξε μαμά, για να μου βγάλει τα παπούτσια.
Λίγο πριν μου είχε πει για το ίδιο παιδάκι, πως έκλαιγε γιατί ήθελε την μαμά του. Αν είχε τον καημό του το παιδί, σιγά μην ασχολιόταν με τα παπούτσια του Μάριου. Κι άλλα, κι άλλα πολλά και ασαφή.
Τι θέλει να πει ο ποιητής, ακόμη δεν κατάλαβα. Έχω όμως μελέτη τις επόμενες μέρες. Αμ πως, δεν θα με τρελάνει αυτός, θα ενημερωθώ εγώ! Διότι, εδώ και λίγο καιρό, η φανταστική ιστορία μας έχει κατακλύσει! Μετά την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο δε, ψυχανεμίζομαι, παράγινε!
Το βιβλίο, άνωθεν, το έχω εδώ και πολλά χρόνια. Κάποτε, το διάβασα στο χαλαρό. Θυμάμαι, πως για τα παιδιά τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι ρευστά. Αλλά τώρα, που έχω να κάνω με έναν μικρό άνθρωπο, με σοκάρει κάπως όλο αυτό το μπέρδεμα!
Απολογισμός, ημέρας 1ης:
α) Η μαμά: υπερβολική
β) Το παιδί: υπερβολικό
γ) Η οικογένεια: για γέλια και για κλάματα
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη
Ρε τον τζαναμπέτη! Χαχαχα ευκαιρία τα μοναχικά σου 4ωρα να τα αξιοποιήσεις με γράψιμο. (εε τι λες;;) Τώρα ειδικά με το σχολείο θα έχεις μπόλικο υλικό. Δε θα τα λες όλα σε μας.... οκ Ρηνούλα μου; Να μας πεις κι εμάς τι λέει το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα να αρχίσω να γράφω κι εγώ, να έρθουν τα ύστερα του κόσμου :)))) Δεν το έχω με το γράψιμο Χριστινάκι!!! Σε φιλώ!
Διαγραφήμια χαρα τον βλέπω τον Μαριουλη στο σχολείο.. Εσυ τι θα κανεις τοσες ωρες μου λες?? Υπομονη Ειρηνη μου... Θα το συνηθίσεις!! πολλα φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρχισα να το συνηθίζω, Ελπιδάκι :))) Τελικά είχα χρόνια να μείνω λίγο μόνη και δεν ειν΄κακό ;)) Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΌση ώρα λείπει να ξεμπερδεύεις με τις δουλειές σου και μετά να έχεις χρόνο να τον ευχαριστιέσαι !! Κάτι θα μάθεις κι από το βιβλίο αυτό !!!! Φιλιά !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και να σου πω, τώρα ευχαριστιέμαι και τις δουλειές Ράνια μου:))) Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ σαν εγκαταλελειμένη γκόμενα έκανες
Σχολειό πήγε το παιδί να μάθει "γράμματα",κι εσύ τέτοια απογοήτευση;;; Να χαίρεσαι που σε λατρεύει (μη ξεχνάς ,είσαι μία Γοργόνα!) χωρίς ν αγκιστρώνεται απο τη φούστα σου.
Φιλάκια πολλά και καλή φοίτηση και των δυο σας!
Χαχαχαχαχ μια εγκαταλελειμμένη γοργονογκόμενα :))) Σ΄ ευχαριστούμε πολύ Χαρά μου!!! Σε φιλώ!
ΔιαγραφήAντε καλή αρχή και στο πανεπιστήμιο σας εύχομαι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρέ μην του κόβεις του παιδιού τον οίστρο αφού έχει έμπνευση και φαντασία.
Σκάστου ένα φιλί και μην αγχώνεσαι τόσο πολύ είναι ένα φυσιολογικότατο παιδί!
Τις καλημέρες μου!
Σ΄ευχαριστούμε πολύ Ελενάκι μου!!! Μμμμ το Πανεπιστήμιο μας μάρανε, κάτσε να τελειώσουμε το νήπιο :)))) Εγώ όμως, δεν είμαι καν μια φυσιολογική μαμά πόσο μάλλον φυσιολογικότατη :)))) Σε φιλώ κοριτσάρα μου!
ΔιαγραφήΚαι ξαναλέω εγώ ότι τον Μάριο θα σου τον ματιάσω!! Τι γλυκό παιδάκι!!! Αλλά σε αυτό που λες ότι ήταν το μεγαλύτερο τετράωρο της ζωής σου νομίζω ότι το ίδιο θα πάθω και εγώ. Και τώρα που το θυμάμαι το ίδιο έλεγε και η δική μου μαμά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπα η δικιά μου μαμά δεν είχε τέτοιες εξάρσεις :)))) Να ΄σαι καλά Νίκη μου, σ΄ευχαριστώ! Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΜια χαρά όλα Ειρήνη μου, απολύτως φυσιολογικά και αναμενόμενα ( πχ η υπερβολική μαμά ! αχαχαχ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά να έχει κι αν χρειαστείς οτιδήποτε και μπορώ να βοηθήσω το μέιλ μου κράτα το να το έχεις
tea_airis@yahoo.gr)
Μάκια πολλά ! ♥
Χαχαχαχ ααα είμαι και αναμενόμενη πια;;;;;;;; Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, Αριστέα μου!!! Σε φιλώ πολύ!!!
Διαγραφήκαλη σας αρχη Ειρηνη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις γλυκια μου!
Σ΄ευχαριστούμε πολύ Κική μου!!! Καλή εβδομάδα και για σένα, σε φιλώ!
ΔιαγραφήΕυτυχώς που σου είπε να μην έρθεις γρήγορα και πήγες νωρίς!!! Αν σου έλεγε μαμά, έλα γρήγορα...νομίζω πως δεν θα έφευγες καν!!! Κάθε αρχή και δύσκολη όμως (με εξαίρεση τον Μάριο, μάλλον...:)))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σχολειοβδομάδα σας εύχομαι!!!!
Χαχαχαχα ωραιότατα το έθεσες Αλεξάνδρα, κοινώς είμαι για τα σίδερα :)))) Άσε μωρέ ο καημένος, τόση χαρά που έκανε θα του την βγάλει ξινή, μια ξινή δασκάλα! Σ΄ευχαριστούμε κοριτσάκι, καλή εβδομάδα και σε σένα! Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΚάτσε ν' αρχίσω απ' τα σοβαρά κι επείγοντα: "Εντέλει λογικεύτηκα και άρχισα να σιδερώνω". Μανούλα μου, κανένας ΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος δεν σιδερώνει !!! Η Λογική και το σίδερο ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους. Σε παρακαλώ πολύ, αν σε ξαναπιάσει παρόρμηση να σιδερώσεις να με πάρεις άμεσα τηλέφωνο να σε συνεφέρω !!! Εντάξει ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάμε στ' άλλα τώρα ! Άπαιχτος ο Μάριος με τον ενθουσιασμό του και τα σχόλιά του ! Όσο για τις ... ... ... μυθοπλασίες του, δεν θ' ανησυχούσα σ' αυτήν την φάση. Είναι πασιφανές ότι έχει πολύ πλούσιο συναισθηματικό κόσμο κι οι ιστορίες αυτές είναι ο τρόπος του να τον εξωτερικεύει.
Φιλιά σε όλους σας και Καλή Συνέχεια
χαχαχαχα μου επιτρέπεις να το λέω?? Είναι η τέλεια δικαολογία!! Κανένας λογικός άνθρωπος δε σιδερώνει!!! :))
ΔιαγραφήΧαχαχαχαχαχααα !!! Εννοείται, βρε Ελεάννα !!! Μπορώ να παρέχω και επιστημονικές αποδείξεις στους αμφισβητίες, αν χρειαστεί ;-)
ΔιαγραφήΒρε ακαμάτρες, πιάσατε ψιλή κουβέντα εδώ πέρα για να ευλογήσετε τα γένια σας;;;; :)))))
ΔιαγραφήΑγγελικούλα να σαι καλά, με έκανες και γέλασα, το είχα ανάγκη :)))) Ο Μάριος καλό παλικάρι αλλά άτυχο, θα του κοπεί ο ενθουσιασμός με την φοβερή δασκάλα που ψωνίσαμε από σβέρκο :((( Φιλιά γλυκά σας στέλνω!
Καλησπέρα Ειρήνη μου!!καλή πρόοδο στο Μάριο και είστε μιά χαρά κι οι δυό σας!ο ενθουσιασμός είναι απαραίτητος σε κάθε νέο βήμα ότι τα παραφουσκώνουν και λίγο τα παιδιά θέλουν να δείξουν τον ενθουσιασμό τους και να κλέψουν τις εντυπώσεις!!πολύ γλυκό κείμενο και με χιούμορ!!φιλάκια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, γλυκιά μου!!! Καλή πρόοδο και σε ΄σάς :))) Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα Ειρήνη μου! Τα παιδάκια έχουν μια τάση στην υπερβολή και η μεγάλη τους φαντασία τα κάνει πολλές φορές να λένε και ψέμματα! Εγώ χαίρομαι που ενθουσιάστηκε με το σχολείο του. Φαντάζεσαι να ήταν διαφορετικά? Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου για χρόνια, το περιβάλλον, τα παιδιά.... Απορώ πως πρόκοψα τελικά.Όλα καλά λοιπόν κορίτσι μου και μην πέφτεις με τα μούτρα στο σίδερο και αύριο μέρα είναι...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Καλά κι εγώ, μεγάλη αντιπάθεια προς στο σχολείο :))) Ελπίζω να συνεχίσει έτσι, ο Μάριος!!! Σ΄ευχαριστώ Λίλια μου, σε φιλώ γλυκά!
ΔιαγραφήΝα χαίρεσε που δεν είναι μαμάκιας!! Τα περισσότερα παιδάκια όταν πάνε πρώτη μέρα παιδικό και νήπιο σπαρταράνε από το κλάμα. Μετά από μια αιωνιότητα και 4 ώρες.... μμμμ θέλει να πηγαίνει και για σουβλάκια ο μικρός... που να σου πεί πως θα πάει και εκδρομή!! χαχαχαχα αλοιμονό του!! Εγώ πάντα έχω πράγματα να κάνω όταν είμαι μόνη μου :)) πιάσε το πλέξιμο!! Καλή εβδομάδα Ειρήνη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχαχαχ εσύ είσαι πολύ μουσίτσα μικρή :))) Σχολιάζεις πάνω-κάτω, με τρέλα :)))) Με την καλή την έννοια! Δεν θα σχολιάσω πάνω στο σχόλιο σου, γιατί θα το κάψω :)))) Σε φιλώ πολύ!
ΔιαγραφήΚαλή αρχή Ειρήνη μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι πόσο θα χάρηκε στο καινούργιο περιβάλλον με τους φίλους που απόκτησε!!! Να το χαίρεσαι το ζουζουνάκι σου!!!
Φιλάκια πολλά
Σ΄ευχαριστώ πολύ, Στέλλα μου! Ναι, είναι χαρούμενος με τους νέους φίλους :))) Σε φιλώ πολύ!
Διαγραφήείχα ξαναγραψει σχόλιο ,αλλά χωρις να συνδεθώ με το λογαριασμό μου και δεν μου το πήρε,οπότε βαριομουν να ξαναγραψω....το παθαινω συχνα....
ΑπάντησηΔιαγραφήό,τι και να λες φαινεται πως εχεις κανει καλή δουλειά με τον Μάριο γιατι είναι ανεξάρτητος,το αντιθετο θα ηταν πρόβλημα! Τα ψεματάκια είναι της ηλικίας...μπορεί να περνά τη φάση του ανιμισμού όπου σε αυτην την ηλικία τα παιδιά δίνουν ζωή στα άψυχα....μην τρελαίνεσαι ,σιδέρωνε καλύτερα χαχαχαχαχα
φιλάκια!
Αχ Νάσια μου, δεν ξέρω αν έκανα καλή δουλειά, αλλά πετύχαμε σε δασκάλα, που σίγουρα δεν θέλει να κάνει :((( Να σαι καλά καλό μου! Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΚαλή αρχή!!!! Καλή σχολική χρονιά Μάριεεεεεε!!! :D :D :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φαντάζομαι πόσο θα σου έλειπε όλες αυτές τις ώρες, πόση αγωνία θα είχες να πας να τον πάρεις και πώς θα τα περνάει... είναι πολύ λογικό νομίζω... Εδώ ανησυχώ εγώ για τα αδέρφια μου, δε θα ανησυχείς εσύ για το παιδί σου; (μήπως είμαι κι εγώ υπερβολική; ε; ε; χαχαχα)
Φιλιά πολλάάάααααααααα και σε εσένα, και στο Μάριο!!!!
♥
Αααα κι εσύ στο κλαμπ Αναστασία μου;;;; Κι εγώ, ακόμη, ανησυχώ για τ΄αδέρφια μου!!! Μάλιστα τώρα περισσότερο, γιατί πολλαπλασιάστηκαν!!! Νύφη, γαμπρός, ανήψια, βάλε με το νου ανησυχία :)))) Σ΄ευχαριστούμε πολύ κοριτσάκι!!! Σου στέλνουμε γλυκά φιλιά αμφότεροι!!!!
ΔιαγραφήΗ οικογένεια είναι μια χαρά κι εμείς έχουμε να απολαύσουμε πολλές ιστορίες μέσα στη χρονιά! Τα φιλιά μου :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα καλά είμαστε, αφού το λες κι εσύ Πετράκι μου :)))) Σε φιλώ πολύ!
Διαγραφή