Την Παρασκευή που μας πέρασε, είχα φωτογράφηση για την παράσταση που θα παίξω, τον Χειμώνα. Έπρεπε να είμαι στο θέατρο, λίγο μετά το μεσημέρι. Ο Μανώλης ήταν στη δουλειά, οπότε πήρα τον μικρό μαζί μου. Φτάσαμε νωρίς. Μπήκαμε στο θέατρο και καθίσαμε στο φουαγιέ να περιμένουμε τους υπόλοιπους συντελεστές. Ο Μάριος άρχισε να βαριέται.
- Μαμά αυτή η σκάλα που ανεβαίνει;
- Στην σκηνή αγάπη μου, εδώ είναι ο χώρος που περιμένει ο κόσμος μέχρι να αρχίσει η παράσταση κι εκεί απέναντι είναι το ταμείο όπου βγάζουν εισιτήριο.
- Μαμά πάμε, να βγάλουμε εισιτήριο, για να μπούμε στο θέατρο;
Βέβαια το θέμα της (κάθε) ημέρας είναι το σχολείο. Θέλει πολύ να πηγαίνει, ακόμη, αλλά είναι πολύ στρεσαρισμένος, το πουλάκι μου. Συνεχώς, παριστάνει την δασκάλα του. Έχει ξεσηκώσει, μέχρι και τον τρόπο που μιλάει, είναι απίστευτο. Φωνάζει και χτυπάει έναν μαρκαδόρο πάνω στο τραπέζι. Προσπαθώ να του εκμαιεύσω πράγματα, αν και νομίζω πως δεν χρειάζεται, τα δείχνει μέσα από παιχνίδι του.
- Τι σου άρεσε σήμερα, στο σχολείο, Μάριε;
- Μου αρέσει που μιλάω με τους συμμαθητές μου και που παίζουμε, μαμά.
- Υπάρχει κάτι που δεν σου άρεσε;
- Εεεεε
- Ναι;
- Εεεε δεν μου αρέσει, που που φωνάζει η δασκάλα.
Γενικά, είναι σε μια υπερένταση. Αντιδρά σε πράγματα, για τα οποία, παλιότερα τον έπειθα πολύ εύκολα.
Όπως απόψε το βράδυ. Αργήσαμε να κάνουμε μπάνιο και του είπα πως θα κάναμε γρήγορα, για να κοιμηθεί εγκαίρως.
- Όχιιιι θέλω μεγάλο μπάνιο, να παίξω με τα παπάκια μουουου.
- Αγάπη μου όπως σου εξήγησα, πρέπει να κοιμηθείς νωρίς, δεν έχουμε χρόνο. Αύριο σου υπόσχομαι, θα παίξεις με τα παπάκια.
Πες εγώ, πες αυτός, τελικά επείσθη.
Την ώρα της περιποίησης του, μετά το μπάνιο, μου λέει (αφού δεν έγινε το δικό του):
- Μαμά είμαι πολύ λυπημένος θέλω να πω ένα τραγούδι λυπητερό.
- Να πεις, αγόρι μου.
- Δεν ξέρω μανούλα, θα μου μάθεις ένα εσύ;
Του τραγουδάω, " διώξε τη λύπη παλικάρι πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι" και με κόβει δυσαρεστημένος
- Σταμάτα σταμάτα μαμά, καλά είμαι, ας τραγουδήσουμε ένα χαρούμενο.
Ποιο, δεν ξέρω τι θέλω, δεν υπάρχει...
Ελπίζω αύριο να ξημερώσει, μια ήρεμη μέρα και μια πιο χαλαρή εβδομάδα. Είμαι λίγο οριακά και φοβάμαι, πως έχω περισσότερο άγχος από τον μικρό. Λες και πηγαίνω εγώ στο σχολείο, ένα πράμα, τι εφιάλτης!
Καλή εβδομάδα!
Σας γλυκοφιλώ.
Ειρήνη.
- Μαμά αυτή η σκάλα που ανεβαίνει;
- Στην σκηνή αγάπη μου, εδώ είναι ο χώρος που περιμένει ο κόσμος μέχρι να αρχίσει η παράσταση κι εκεί απέναντι είναι το ταμείο όπου βγάζουν εισιτήριο.
- Μαμά πάμε, να βγάλουμε εισιτήριο, για να μπούμε στο θέατρο;
Βέβαια το θέμα της (κάθε) ημέρας είναι το σχολείο. Θέλει πολύ να πηγαίνει, ακόμη, αλλά είναι πολύ στρεσαρισμένος, το πουλάκι μου. Συνεχώς, παριστάνει την δασκάλα του. Έχει ξεσηκώσει, μέχρι και τον τρόπο που μιλάει, είναι απίστευτο. Φωνάζει και χτυπάει έναν μαρκαδόρο πάνω στο τραπέζι. Προσπαθώ να του εκμαιεύσω πράγματα, αν και νομίζω πως δεν χρειάζεται, τα δείχνει μέσα από παιχνίδι του.
- Τι σου άρεσε σήμερα, στο σχολείο, Μάριε;
- Μου αρέσει που μιλάω με τους συμμαθητές μου και που παίζουμε, μαμά.
- Υπάρχει κάτι που δεν σου άρεσε;
- Εεεεε
- Ναι;
- Εεεε δεν μου αρέσει, που που φωνάζει η δασκάλα.
Γενικά, είναι σε μια υπερένταση. Αντιδρά σε πράγματα, για τα οποία, παλιότερα τον έπειθα πολύ εύκολα.
Όπως απόψε το βράδυ. Αργήσαμε να κάνουμε μπάνιο και του είπα πως θα κάναμε γρήγορα, για να κοιμηθεί εγκαίρως.
- Όχιιιι θέλω μεγάλο μπάνιο, να παίξω με τα παπάκια μουουου.
- Αγάπη μου όπως σου εξήγησα, πρέπει να κοιμηθείς νωρίς, δεν έχουμε χρόνο. Αύριο σου υπόσχομαι, θα παίξεις με τα παπάκια.
Πες εγώ, πες αυτός, τελικά επείσθη.
Την ώρα της περιποίησης του, μετά το μπάνιο, μου λέει (αφού δεν έγινε το δικό του):
- Μαμά είμαι πολύ λυπημένος θέλω να πω ένα τραγούδι λυπητερό.
- Να πεις, αγόρι μου.
- Δεν ξέρω μανούλα, θα μου μάθεις ένα εσύ;
Του τραγουδάω, " διώξε τη λύπη παλικάρι πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι" και με κόβει δυσαρεστημένος
- Σταμάτα σταμάτα μαμά, καλά είμαι, ας τραγουδήσουμε ένα χαρούμενο.
Ποιο, δεν ξέρω τι θέλω, δεν υπάρχει...
Ελπίζω αύριο να ξημερώσει, μια ήρεμη μέρα και μια πιο χαλαρή εβδομάδα. Είμαι λίγο οριακά και φοβάμαι, πως έχω περισσότερο άγχος από τον μικρό. Λες και πηγαίνω εγώ στο σχολείο, ένα πράμα, τι εφιάλτης!
Καλή εβδομάδα!
Σας γλυκοφιλώ.
Ειρήνη.
Με τρόμαξε ο τίτλος σου αλλά τελικά ήταν εύθυμα τα νέα σου! Μαμά και Μάλιος θα έχετε έναν πολύ δημιουργικό χειμώνα δηλαδή! Ρηνάκι μου σε φιλώ. Καλή δύναμη και δες τι κάνει αυτή η παλαβή στο νηπιαγωγείο. Σμουτς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ ευχαριστώ πολύ Χριστινάκι μου! Ευτυχώς ο μικρός, μου λέει τα νέα του σχολείου, καθημερινά :) Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα, Τέτα :)) Φιλάκια!
ΔιαγραφήΕιρήνάκι είναι λογικό να αγχώνεσαι γιατί φοβάσαι για τον Μάριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου πω να μην αγχώνεσαι θα είναι μια χαρά, απλά πάντα οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες.
Θα προσαρμοστεί και εκείνος και εσύ.
Να τον έχεις από κοντά να σου λεει πως τα πέρασε και μην ανησυχείς ξέρει καλύτερα από εσένα να αντιμετωπίσει την δασκάλα του και το καινούριο περιβάλλον.
Απλά θέλει το χρόνο του.
Οταν εσύ ξεκινάς μια παράσταση με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδουλέψει δεν είσαι λίγο έξω από τα νερά σου για λίγο μέχρι να συνηθίσετε ο ένας τον άλλο;
Το ίδιο είναι και για τον Μάριο αλλά και για την δασκάλα του.
Ολα θα πάνε μια χαρά μην φοβάσαι τίποτα απολύτως.
Σας φιλώ και τους δύο και καλή συνέχεια και στους δύο.
Έχεις δίκιο Ελενάκι μου! Η προσαρμογή σε κάθε τι νέο θέλει τον χρόνο της, αλλά εγώ πάντα επιρρεπής στον πανικό :))) Σ΄ευχαριστούμε πολύ! Σου στέλνουμε φιλάκια πολλά!
Διαγραφή1) Θέλω να γυρίσω στο παρελθόν, τότε που κάναμε μπάνιο με τα παπάκια στη μπανιέρα.........................
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Δεν το συζητώ, πριν ανέβει η παράσταση περιμένω ειδοποίηση, στείλε μέηλ οπωσδήποτε!!!!!!!
3) Φιλιά και καλημέρες Ει+L ;)
1) Κάτσε εκεί που είσαι, σου στέλνω τα παπάκια :))
Διαγραφή2) Μην το συζητάς, θα σε ενημερώσω πάραυτα!!!!
3) Σε φιλούμε γλυκά, αμφότεροι :))
Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι γλυκιά μου Ειρήνη. Σκαμπανεβάσματα στη ψυχολογία και των δύο θα υπάρχουν, περίοδος προσαρμογής γαρ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια αγκαλίτσα κι ένα γλυκό φιλί!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα :))
Αχ αυτή η προσαρμογή... Σ΄ευχαριστώ για την αγκαλίτσα, Αριστέα μου, ήταν ότι έπρεπε :)))) Καλή εβδομάδα κοριτσάκι, σε φιλώ!
ΔιαγραφήΝομίζω πως έχεις αγχωθεί πάρα πολύ, με το δίκιο σου βέβαια, με το κελεπούρι που σας έτυχε. Δες το όμως και λίγο διαφορετικά, έχει και αυτός δικαίωμα να είναι λυπημένος και να αισθάνεται περίεργα, νέα άτομα στο περίγυρο του με άλλες συμπεριφορές από αυτές που είχε μάθει. Μια ζωή έτσι δεν είναι? Καινούργιοι άνθρωποι με άλλες συμπεριφορές στο Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, φροντιστήριο, εξωσχολικές δραστηριότητες, πανεπιστήμιο, στρατός (για αυτούς), δουλειά. Έτσι και αλλιώς όλα τα συναισθήματα είναι για να τα ζούμε!! Χαίρομαι όμως που είναι σε θέση και ξεκαθαρίζει τι νιώθει, με ποιον το νιώθει και δε μπερδεύεται να του φταίνε ή να τα βάζει με άλλους. Τον έχεις κάνει τζέτ!!!! Σκληρό αγόρι, το παλεύει δε κάνει πίσω ;) Μπράβο Ειρήνη μου να είσαστε καλά και να τον καμαρώνετε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι έχω αγχωθεί δικαίως, αλλά και αδίκως :)))) Έχεις δίκιο, μια ζωή έτσι είναι... κι εγώ μια ζωή, ενώ τα ξέρω, τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου :)))) Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ Ελεάνα μου! Σε φιλώ!
Διαγραφήαυτο με τη δασκαλα να το κοιταξεις.. Πολλα φιλια Ειρηνακι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το αφήνω, Ελπίδα μου, έχω τον νου μου :)))) Σε φιλώ πολύ!
ΔιαγραφήΤο σχολείο είναι μια μεγάλη αλλαγή Ειρήνη μου. Λογικό είναι να έχει και τα πάνω και τα κάτω του. Είναι μια μικρή κοινωνία και θα αντιμετωπίσει τα πάντα. Εσύ μην αγχώνεσαι παραπάνω από ότι πρέπει. Δεν έχεις λόγο! Καλή εβδομάδα και ένα φιλί :*
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως τα λες Λίλια μου! Δεν μπορείς να πεις, σας καταλαβαίνω και βλέπω το λογικό, ασχέτως που δρω παράλογα ενίοτε :))))) Καλή εβδομάδα κοριτσάκι, σε φιλώ πολύ!
Διαγραφήου θύμησες τον τρόμο που ένοιωθα στο "ξένο" περιβάλλον του ιδιωτικού νηπιαγωγείου ......πρίν μία αιωνιότητα....ακόμα δεν έχω ξεπεράσει το σοκ..... τελικά προσαρμοζόμαστε μικροί-μεγάλοι, εύκολα, δύσκολα, άνετα, ζόρικα.....τραγούδα εσύ πάντως καλού κακού το "Υπομονή....Υπομονή... Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός......Φιλί γλυκό σ΄εσένα και το Μάριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ κι εγώ τα δικά μου θυμάμαι και σκυλιάζω, μην τυχόν και του συμβεί κάτι, που θα τον απογοητεύσει!!! Χαχαχα ευχαριστώ για το εναλλακτικό ρεπερτόριο!!! Σου στέλνουμε κι εμείς φιλάκια πολλά, Κλαυδία μου!
ΔιαγραφήΜας θυμίζεις αυτά όλα που περάσαμε όταν πρωτοπήγαν τα παιδιά μας σχολείο .... είναι φυσιολογικό να έχετε και οι δυο σας άγχος μέχρι να προσαρμοστείτε .... υπομονή !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και στους δυο σας και καλή εβδομάδα !!!!
Αχ Ράνια μου, σ΄ευχαριστώ για την στήριξη :)) Φιλάκια πολλά κι απ΄τους δυο μας! Καλή εβδομάδα!
ΔιαγραφήΕγώ θα σου έλεγα Ειρηνάκι μου να παρακολουθείς αλλά να μην αγχώνεσαι, γιατί τα παιδιά έχουν ευαίσθητες κεραίεας και ίσως, λέω ίσως, αν καταλάβει ότι όταν συζητάει στο σχολείο υπάρχει έντονη ηλεκτρικη΄ενέργεια να σταματήσει απλά να το κάνει ή να αποφεύγει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλασα πολύ με το αίτημα "Να πω ένα τραγούδι λυπητερό" αχαχαχαχαχα άπαιχτο το πλασματάκι σου!
Με το καλό η παράσταση (δυστυχώς εγώ είμαι μαικριά και δεν μπορώ να παρακολουθήσω :-( ).
Καλή εβδομάδα πάραυτα!
Φιλάκια πολλά
Προς το παρόν είναι συζητήσιμος Νίκη μου. Του λέω πως είμαι πολύ περήφανη, που μου λέει πως περνά στο σχολείο, ακόμη και τις ζαβολιές του. Γιατί έτσι θα προσπαθήσουμε να συμφωνήσουμε πως θα γίνει πιο ωραία η συνεργασία του με την δασκάλα και τους φίλους του. Τι θα γίνει στην πορεία δεν ξέρω... Σ΄ευχαριστώ πολύ, τιμή μου θα ήταν να δεις την παράσταση, μα είμαστε μακρυά :( Καλή εβδομάδα! Σε φιλώ πολύ!
ΔιαγραφήΜε άγχωσες λίγο με τον τίτλο! Δυστυχώς έχουμε κι εμείς τα θεματάκια μας με το σχολείο αλλά που θα πάει θα προσαρμοστούμε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό να ξεκινήσει η παράσταση!
Φιλάκιαααααα
Αχχχ μας εύχομαι, καλή προσαρμογή Μαρία μου! Σ΄ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΔιάβασα την προηγούμενή σου ανάρτηση και θύμωσα τόσο με την δασκάλα που δεν άφησα σχόλιο, γιατί δεν ήθελα να γράψω κάτι εν βρασμώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα διαβάζω κι αυτό και ο βρασμός συνεχίζεται, οπότε δεν θα γράψω πάλι αυτά που θέλω. Όπως λέει κι η Ελπίδα πιο πάνω, να την προσέχεις την δασκάλα. Όχι μόνο για τον Μάριο, αλλά και για την συμπεριφορά απέναντι σε όλα τα παιδιά. Προσπάθησε να βρεις και γονείς-συνεργάτες σ' αυτό.
Εδώ το σταματάω. Φιλιά πολλά.
Εδώ χτύπησες φλέβα Αγγελική μου!!! Δεν ξέρω αν τους αδικώ, μα από το λίγο που κατάλαβα είναι της ίδιας σχολής με την δασκάλα... Τι να τους πω, τα ίδια πάνω κάτω γνωρίζουν με ΄μένα και το τι βλακεία έχω ακούσει, δεν το πιστεύω!!! Έχω απογοητευτεί γιατί καταλαβαίνω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Το μόνο ισχυρό μου χαρτί είναι η σχέση μου με τον Μάριο και η ευκολία, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, να του μιλάω και να περνάμε τις διάφορες φάσεις και αλλαγές του με επιτυχία. Ένα θα σου πω, πηγαίνουν στην τουαλέτα μία φορά όλοι μαζί σε διάταξη τραίνου! Δηλαδή αν κάποιος κατουρηθεί νωρίτερα το κρατάει! Ο μικρός από τότε που βγάλαμε τις πάνες, απίστευτα εύκολα, δεν είχε κανένα πρόβλημα και τώρα ολόκληρο παιδάκι κρατιέται και στο σπίτι και αναγκάζομαι να τον παρατηρώ για να τον στέλνω τουαλέτα.... Άστα να πάνε και άλλα πολλά και γλαφυρά! Σ΄ευχαριστώ πολύ! Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΩχ, Παναΐαμ' !!!!
ΔιαγραφήΚαληνύχτα Κεμάλ ... αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ !!! :-(
Ευτυχώς που τελικά το γύρισε σε χαρούμενο τραγούδι ο Μάριος...δε θέλουμε να είναι λυπημένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλά θα πάνε...κι ελπίζω η δασκάλα να καταφέρει να βρει τρόπους πιο παιδαγωγικούς για να τραβήξει την προσοχή των παιδιών...ίσως να γίνει πιο ενδιαφέρουσα?...(ε μα δεν άντεξα...με όλους τους κάφρους που γίνονται δάσκαλοι για να σπάσουν νεύρα και φτερά...κι έχω δει πολλούς τέτοιους)
Φιλιά πολλά!!
Αχ Μαρία μου, δεν ξέρω τι άλλο να πω.... έχεις δίκιο για τους κάφρους, μα και πως ν΄αλλάξουν;;;; Θέλω να πιστεύω, πως θα πάνε όλα καλά! Σ΄ευχαριστώ πολύ! Σε φιλώ!
ΔιαγραφήΜόνο χαρούμενα τραγούδια απο δω και πέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Φιλιά :)
Ε και κανένα λυπημένο, αραιά και που, δεν βλάπτει :))) Φιλάκια πολλά!
ΔιαγραφήΕιρήνη μου όλα θα πάνε καλά!!! Μην αγχώνεσαι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!!!
Φιλάκια!!!
Κι εγώ το ελπίζω, Στέλλα μου! Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ! Σε φιλώ!
Διαγραφή