Στο Νηπιαγωγείο ολοταχώς

Μέσα στην εβδομάδα, μια ωραία πρωία, ξεκινήσαμε εγώ κι ο Μάριος για το Νηπιαγωγείο. Είναι τρία τετράγωνα από το σπίτι μας. Ο κύριος μες την καλή χαρά.

- Μαμά να πάρω και τα βιβλία μου με τα ABCs και τα numbers.
- Όχι αγόρι μου, σήμερα θα πάμε να σε γράψει η δασκάλα, δεν θα χρειαστείς τα βιβλία σου.
- Που θα με γράψει μαμά, εδώ στο χεράκι;
- Όχι αγάπη μου, στο μεγάλο βιβλίο του σχολείου, που λέει ποιοι είναι οι καινούριοι μαθητές.
- Γιούπιιιιι είμαι μαθητής!

Σε όλον τον δρόμο φλυαρούσε, διαρκώς, για το πως θα πηγαίνει στο σχολείο. Τι θα κάνει, τι θα παίζει, τι θα μάθει... Τι λαχτάρα! Και όσο σκέφτομαι, που εγώ έκλαιγα ως και το Λύκειο γιατί δεν ήθελα να πάω, δαιμονίζομαι!
Φτάνουμε με το καλό και συναντούμε μια κυρία που κι αυτή περίμενε στην πόρτα.

- Μαμά να μπούμε, γιατί δεν μπαίνουμε; Εδώ είναι το σχολείο μου, κυρία, είμαι ο Μάριος θα γίνω τεσσάρων σε τρεις μήνες και η δασκάλα μου με περιμένει.
- Μπράβο Μάριε. Πρώτη φορά θα πας σχολείο;
- Ναι και είμαι χαρούμενος!

Αφού μπήκαμε, η νηπιαγωγός εκεί, μας είπε ότι δεν ανήκουμε πια στο νηπιαγωγείο τους. Σύμφωνα με την νέα κατάσταση θα πάμε σε ένα κοντινότερο στο σπίτι μας. Καλό αυτό, αλλά όχι τόσο για τον Μάριο που μόλις άκουσε ότι έπρεπε να φύγουμε, έγινε "πολύ λυπημένος μανούλα".  Κλάμα και των γονέων...

- Δεν θέλω να φύγουμε, μαμά εδώ θέλω να πάω, με περιμένουν τα παιδάκια...

Τον έπεισα και κινήσαμε για το άλλο.
Όλα καλά, δώσαμε τα χαρτιά μας. Μόνο που έπρεπε την επόμενη να προσκομίσουμε νέο πιστοποιητικό γέννησης, το παλιό δεν έκανε. Φύγαμε με την γνωστή γκρίνια, γιατί ήθελε να μπει στην αίθουσα με τα παιδάκια του ολοήμερου.

- Άφησε με μανούλα και να με πάρεις το βράδυ να σου πω τι ωραία πέρασα!
- Θα έρθουμε αύριο πάλι αγάπη μου. Αλλά θα κάνεις λίγο υπομονή, να δούμε αν θα σε δεχθούν και από το Σεπτέμβριο, θα είσαι μαθητής.

Αλίμονο μας  αν δεν τον πάρουν... Την επόμενη, τσουπ τσουπ, εκεί πάλι εμείς να περιμένουμε. Περίμεναν ήδη δυο κυρίες και ένας κύριος.
Ο Μάριος κρατούσε το πιστοποιητικό στα χέρια του, σαν τα κοσμήματα του θρόνου!

- Γεια σας, θέλετε να σας διαβάσω τι λέει το χαρτί μου; Ο Μάριος Κ, που θα γίνει γρήγορα τεσσάρων, πρέπει να πάει στο Νηπιαγωγείο... Ζήτωωωωω!

Υποψιάζομαι ότι ο λόγος της εμμονής του παιδιού είναι ο παραπάνω.
Πες-πες, διάβασε-διάβασε, επείσθει ο άνθρωπος.  Τώρα, πήρα σβάρνα τους εκδοτικούς οίκους και ψάχνω κάτι σε, "ο Τοποτίπ δεν θέλει να γηροκομήσει τους γλυκούς του γονείς". Όποιος γνωρίζει κάτι ανάλογο, ας με ενημερώσει.
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη