Θα γίνω Βραζιλιάνος!

Πάντα ήμουν football friendly. Ουδέποτε δυσανασχέτησα Τετάρτη, Κυριακή, και όποια μέρα έπαιζε ποδόσφαιρο, η τηλεόραση του σπιτιού. Και τις πίτσες μου έφτιαχνα και κουτσοπαρακολουθούσα και όλα καλά. Αλλά αυτό που περνάω τώρα, ξεπερνάει κάθε όριο και φαντασία... Ο Μάριος ζει σε ρυθμούς μουντιάλ! Από το πρωί ξεκινά το βάσανο της μάνας. Ακούω πολλές μαμάδες που λένε πως ξυπνούν νωρίτερα από τα παιδιά για να απολαύσουν το σπίτι σε ηρεμία. Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Λατρεύω τον ύπνο, περισσότερο από έναν ήρεμο καφέ. Τον πίνω και εν μέσω Ντόρας και Ντιέγκο. Επίσης δεν μπορώ την αφύπνιση σε βάρβαρες ώρες: 6,7,8,9. Σεβαστό από το παιδάκι μου, το ωράριο της ευτυχίας εδώ και (σχεδόν) τέσσερα χρόνια. Ώσπου, του ήρθε το μουντιάλ κατακούτελα!

-Μαμά ξύπναααα, ήρθε ο Μαριούλης σουουου, (χοροπηδώντας στο κρεβάτι μου) θέλω να φάω γρήγορα πρωινό, να είμαι δυνατός για το ποδόσφαιρο. Έχω προπόνηση. Είμαι ο Μάριος Κ. Μέσσιιιιι!

Τρώμε αχάραγα το πρωινό μας... 8:30. 

- Μαμά εγώ είμαι Βραζιλιάνος, κοίτα πως χορεύω ( Κουνάμενος, σαν σε άρμα στο Μοσχάτο Απόκριες ) 

- Αγάπη μου δεν είσαι Βραζιλιάνος, είσαι Έλληνας. 

- Έλληνας να είσαι εσύ, εγώ είμαι Βραζιλιάνος. 

Το περίφημο χορευτικό, που δεν γνωρίζω από που το ξεπατίκωσε, το κάνει κάθε τρεις και λίγο. Παράλληλα τραγουδάει αυτοσχέδιους ύμνους του μουντιάλ, παίζει μπάλα και περιγράφει τον αγώνα. Το απόγευμα αναλαμβάνει ο πατέρας την προπόνηση. Θέλει βέβαια να πηγαίνω μαζί τους, αλλά αν κάνω την δύσκολη με αδειάζει στο πιτς φυτίλι. 

- Αγάπη θα έρθεις μαζί μας στο πέντε επί πέντε; 

- Μπα λέω να κάνω ένα μπάνιο και...

- Εντάξει μαμάαα μείνε εσύ εδώ, θα πάμε εμείς που μυρίζουμε ωραία. Ε μπαμπάκα; θα πάμε εμείς οι δυο που είμαστε μοσχομυριστοί παικτούρες; 

 Στο γηπεδάκι της γειτονιάς, αποτελειώνει τον Μανώλη και επιστρέφουν πτώματα.

Δεν σταματά εκεί όμως. Όοοοχι θέλει και ιστορίες ποδοσφαιρικού περιεχομένου! Πάνε τα παραμυθάκια που διαβάζαμε για καληνύχτα. Τώρα πρέπει να λέμε την ιστορία της ζωής του Messi, του Ronaldo, του Iniesta και άλλων μύθων. Μια μέρα του έβαλα πόστα.

- Αγόρι μου όλη μέρα παίζεις ποδόσφαιρο με κάθε τρόπο. Το βράδυ πρέπει να ξεκουράσεις το μυαλουδάκι σου με κάτι άλλο, γιατί είναι γεμάτο ποδόσφαιρο, ναι; 

Με τα πολλά μου λέει:

- Εντάξει μανούλα θα διαλέξω ένα βιβλίο. 

Κι αν μπορεί ανθρώπου νους να βάλει, πήγε και διάλεξε τον τίτλο: Ο Χριστουγεννιάτικος σκούφος...

Τέλος, αυτό το παιδί έχει πάντα γιορτή! 

Χθες, κάποια στιγμή που έπαιζε σε μιαν άκρη ποδοσφαιράκι ορυώμενος, λέω χαμηλόφωνα στον Μανώλη 

- Πραγματικά δεν αντέχω άλλο, θα τον γράψω από Σεπτέμβριο στο μπαλέτο.

- Όοοοοχιιιι να μη με πας στο μπαλέτο δεν είμαι κορίτσι, είμαι αγόρι ακόμη... 

Αχ και είχα όνειρο, η καψερή, να βγάλω έναν Billy Elliot γεννημένο χορευτή. Δεν βαριέσαι Μαρίτσα μου; Μόνο γερά να ΄ναι.

Άντε με το καλό σήμερα, στις 7:00 Μεξικό - Καμερούν και στις 10:00 Ισπανία - Ολλανδία. Με τις υγείες μου!

Σας γλυκοφιλώ

Ειρήνη