Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Άλλος με τη βάρκα μααααας!

Όταν διάβασα την πρόσκληση της αγαπημένης Πέτρας, Άλλος Με Τη Βάρκα μας , σκέφτηκα πως δεν έχω κάτι να πω. Ούτε βαρκάδες που με σημάδεψαν, ούτε τραγούδια και ιστορίες με βάρκες που με καλούσαν να τις αποτυπώσω. Μα άξαφνα, μου ήρθε στο μυαλό η γιαγιά μου και οι ατέλειωτες ιστορίες της. Ιστορίες από την μακρινή πατρίδα, τον Πόντο, με έμφαση στο οδοιπορικό. Στο ταξίδι με πλοίο, προς την άγνωστη Ελλάδα. Αφηγήσεις τραγικές αλλά και με μπόλικο χιούμορ, όσο κι αν δείχνει αλλόκοτο στις ιστορίες της γιαγιάς χιούμορ και αυτοσαρκασμός δεν έλειπαν ποτέ. Κι ενώ είχα τόσο κοντά μου όλο αυτό το χρονικό, όταν πριν 4 μήνες αρχίσαμε τις ετοιμασίες για την παράσταση, την "δικιά" μου Μικρασία, άρχισα να νιώθω τον "ξεριζωμό" από άλλη σκοπιά. Η φωτογράφηση για την παράσταση έγινε σε εξωτερικό χώρο, μια μέρα ηλιόλουστη μεν, αλλά με πολύ κρύο και υγρασία. 

                       Η φωτογραφία είναι από την παράσταση και είναι του Γιώργου Χρυσοχοίδη.

Σκεφτόμουν διαρκώς πως εγώ σε λίγες ώρες θα επέστρεφα στο σπίτι λίγο παγωμένη - ξεμεσιασμένη αλλά γεμάτη, χαρούμενη. Η ταλαιπωρία όμως των προγόνων μου δεν είχε τέλος. Οι βάρκες δεν ήταν ένα παιχνίδι με φίλους και πόζες, αλλά μια σκληρή μετάβαση από την ζωή τους στο άγνωστο, στο πουθενά. Η παράσταση ήταν σύνθεση αληθινών μαρτυριών. Είχα την χαρά όμως να έχω εκτός αυτών των κειμένων, να ερμηνεύσω και ένα υπέροχο κομμάτι του Οδυσσέα Κιόσογλου, τις "Ομπρέλες". Σας παραθέτω ένα απόσπασμα, που μου ανέσυρε ο πιο πιστός φίλος του σκύλου, με την έμπνευση
 που είχε να καταγράψουμε ιστορίες με βάρκες! Σ΄ευχαριστώ, Πέτρα μου αγαπημένη!

 " Τη μάνα μου έχω να τη δω από τότε. Τότε που βιαστικά τόσοι άνθρωποι στριμώχνουνταν σε μια βάρκα. Αυτή εδώ είναι. (δείχνει μια φωτογραφία). Θυμάμαι την είχε στο σαλόνι αυτήν την φωτογραφία και την καμάρωνε! 
............................................................................................................
Τη μάνα μου… από τότε έχω να τη δω. Τότε με τις βάρκες, τότε με τις μουσκεμένες φούστες, με το μουσκεμένο από τον τρόμο πρόσωπο για το τι ακολουθεί. Από τότε, δεν ξέρω πώς να σας το πω, αλλά από τότε έχω να δω τη μάνα μου. Ήρθα στη Σαλονίκη εγώ, με άλλο βαπόρι… ήρθα στη Σαλονίκη μ’ άλλη ζωή. Μόνο μια θεία στο Πανόραμα, ζωντανό πειστήριο μιας άλλης ζωής. Μιας ζωής μ’ ανοιχτές ομπρέλες κι ανοιχτές καρδιές. Μη σας περνάει από το μυαλό σαν βλέπετε φωτογραφίες σαν κι αυτή πως οι άνθρωποι τότε δεν ήξεραν από γέλιο… Απλά σαν να ‘ξεραν πως εκεί στημένοι, θα αποτελούν κάποτε μια απόδειξη ζωής… της δικής τους ζωής… Στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους. Όχι πως ζήσαν, αλλά πως θα ζουν. Σ’ ένα δέντρο απότιστο από χαρές. Σε ένα χώμα μουσκεμένο κι αυτό από δάκρυα. Αυτή εδώ είναι η φωτογραφία από εκείνη τη μέρα. Τη μέρα με τις βάρκες. Εκεί που αντάμωναν τα μάτια της με τα δικά μου για τελευταία φορά… σα να’ λεγαν… παιδί μου, την Κυριακή μετά την εκκλησία, θα πάμε βόλτα στην ακροθαλασσιά… Με ανοιχτές ομπρέλες… με ανοιχτές καρδιές."

36 σχόλια:

  1. Yπέροχη η διήγησή σου, φαντάζομαι και η παράσταση.....αυτές οι αληθινές βιωματικές διηγήσεις με συγκινούν και με συναρπάζουν, μακάρι να παρακολουθούσα και την παράσταση....Φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ΄σαι καλά Κλαυδία μου, με συγκινούν οι βιωματικές διηγήσεις κι εμένα.Με αφορμή την παράσταση παρακολούθησα βιντεάκια με μαρτυρίες προσφύγων και ήταν φοβερά! Θα σου άρεσε, φαντάζομαι, η παράσταση μας :)) Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  2. Υπέροχο το κείμενο του ρόλου σου και πολύ συγκινητικό!
    Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν πολύ δύσκολα και έχασαν τα πάντα!
    Τα άφησαν πίσω τους για να πάνε ένας Θεός ξέρει που!
    Πολύ με συγκίνησες σήμερα πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νά ΄σαι καλά Ελενάκι μου! Πράγματι πολύ δύσκολα, η γιαγιά μου δεν έπαψε ούτε μέρα, να μην σκαλίσει τις μνήμες της! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  3. Θα ηθελα να την ειχα δει αυτη την παρασταση! Ευχαριστουμε για το αποσπασμα!

    Πως εχει καταφερει ενα εθνος που εχει νιωσει κ την προσφυγια κ τη μεταναστευση να πασχει απο τοση ξενοφοβια, ποτε δε θα καταλαβω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την προσφυγιά δεν την ένιωσε ολόκληρο το έθνος. Τα χρόνια εκείνα οι πρόσφυγες δεν ήταν καλοδεχούμενοι απ΄ όλους. Αλλά αν έχεις μεγαλομανία... έχω ακούσει πολλάκις την καραμέλα: "Ναι αλλά τι μετανάστες υπήρξαμε εμείς!!! Τους κάναμε την χάρη να βρεθούμε στην χώρα τους!!! Όχι σαν τους άθλιους μετανάστες που πάτησαν το ελληνικό έδαφος" Μην την ψάχνεις Εύη μου αν ο άνθρωπος είναι μικρόνους απ΄όλα πάσχει και από ξενοφοβία και από ρατσισμό κι απ΄ ότι άλλο θες...

      Διαγραφή
  4. Τι συγκινητική ανάρτηση Ειρήνη μου ! Πόσο διαφορετική η δική σου βάρκα! Θα λιώσει η Πέτρα μας!
    Να'σαι καλά Ειρήνη μου!
    Φιλιά από τη δουλειά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ γλυκό κορίτσι!!! Μετά την προηγούμενη φαιδρή μου βαρκούλα, είπα να σοβαρευτώ λιγάκι :))) Πόσες ώρες δουλεύεις Αριστέα μου, 4:30 κι ακόμη στην δουλειά;;;; Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
    2. Ε, ναι...έχει δίκιο η Αριστέα... Μέχρι δακρύων, δεν το συζητώ.... Μιλάμε Ειρήνη με έκανες χαλί, δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα και σε ευχαριστώ που, αν και άργησες (μόνο λιγουλάκι, ευτυχώς) μας χάρισες αυτό το υπέροχο απόσπασμα... Φιλιά πολλά κορίτσια μου :))

      Διαγραφή
    3. Επειδή μου ήσουν αντιρηξίας αρχικά, γι 'αυτό λέω!!!

      Διαγραφή
    4. "Απλά σαν να ‘ξεραν πως εκεί στημένοι, θα αποτελούν κάποτε μια απόδειξη ζωής… της δικής τους ζωής…"...δεν έχω λόγια πραγματικά!

      Ελπίζω να κατάλαβες πόσο μου άρεσε ε; Ή μήπως δεν είναι...επαρκή τα σχόλια;;; Αχαχα!

      Διαγραφή
    5. Χαχαχααχ τρελοκομείο, για κάνε κανένα σχόλιο ακόμη, να καταλάβω κι εγώ... σ΄άρεσε ή μήπως σε φάνηκε ανεπαρκής η ανάρτηση :))))) Σ΄ευχαριστώ πολύ πολύ Πέτρα μου!!! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Έχω και εγώ καταγωγή από την Μικρά Ασία και η σκιά του ξεριζωμού υπήρχε πάντα στην οικογένειά μας!!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ααα έχουμε και μια μικρή ρίζα να μας ενώνει, εκτός από τις θεϊκές μας φωτογραφίες, Νεφέλη μου :))) Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  6. Πέρασα και νωρίτερα, μα δεν πρόλαβα να αφήσω το σχόλιο που έγραφα γιατί έφυγα ξαφνικά...έλεγα λοιπόν πως τελικά είχες να πεις πολλά...πολλά και συγκλονιστικά!
    Λατρεύω τη φωτογραφία που έβαλες και σίγουρα θα λάτρευα και την παράσταση...
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την παράσταση την λάτρεψα κι εγώ Μαρία μου! Ήταν η καλύτερη μου παράσταση, για πάρα πολλούς λόγους!!! Περιείχε όλα μου τα κομμάτια! Μα και ο κόσμος πολύ την αγκάλιασε, μακάρι να μπορούσα να σας την δείξω μέσα από μία ανάρτηση, πράγμα αδύνατον :))) Το απόγευμα συζητούσα με τον σκηνοθέτη της παράστασης και αδερφικό μου φίλο και μου είπε, πως τελικά μόνο ένα κείμενο μένει από την δουλειά μας... Χιλιοειπωμένο, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι εφήμερη αυτή η τέχνη! Να ΄σαι καλά γλυκιά μου! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  7. συγκινηθηκα τοσο πολυ!
    συγκινηση και τρυφεροτηρα μου εβγαλε η βαρκα σου φιλη!

    καλο σκ να εχεις! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ΄σαι καλά Κική μου!!! Καλό Σαββατοκύριακο κοριτσάκι! Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  8. Τυχερή που πήρες μέρος σε αυτή την παράσταση, άτυχοι όσοι δεν την είδαμε, τυχεροί που διαβάσαμε αυτή την αφήγηση. Δεν είναι ότι δεν τα ξέρω, ότι δεν τα έχω ξανακούσει, ξαναδιαβάσει... Κάθε προσωπική αφήγηση όμως είναι αδύνατο να μη μιλήσει στην καρδιά...
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ,που αισθάνεσαι τυχερή, για την ανάγνωση της αφήγησης :)) Νά ΄σαι καλά! Καλό Σαββατοκύριακο και σε ΄σένα!

      Διαγραφή
  9. Μιας ζωής μ’ ανοιχτές ομπρέλες κι ανοιχτές καρδιές. Μη σας περνάει από το μυαλό σαν βλέπετε φωτογραφίες σαν κι αυτή πως οι άνθρωποι τότε δεν ήξεραν από γέλιο…

    πολύ τρυφερή και γλυκιά ανάρτηση!
    καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η φίλη μου η Μαρία που ήρθε και σας είδε μου είπε τα καλύτερα για την παράσταση !!! Είχε βάλει μάλιστα και ανακοίνωση στον λογαριασμό της στο FB, δυο βδομάδες πριν τελειώσουν οι παραστάσεις σας προτρέποντας τους φίλους και μαθητές της (είναι φιλόλογος) να έρθουν να την δουν.

    Καταπληκτικό το κείμενό σου, Ειρηνάκι, που αγγίζει πολλούς. Κι εμένα οι πρόγονοί μου πρόσφυγες από την Δυτ. Θράκη - πεζή, όχι με βάρκες - αλλά οι εικόνες και τα συναισθήματα ίδια ! Όπως και οι αντιμετώπισή τους αργότερα από τους "συμπατριώτες Έλληνες" ! Πολλοί αναζητάμε τα αίτια της σημερινής κατάστασης, χωρίς ν' αντιλαμβανόμαστε ότι τα αίτια είναι - τελικά - μέσα μας.

    Πολλά-πολλά φιλιά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρηκα τόσο πολύ, που άρεσε στη φίλη σου η παράσταση, Αγγελικούλα μου! Ένα μεγάλο ευχαριστώ να της πεις από μένα :) Ευχαριστώ πολύ κι εσένα κορίτσι, για τα καλά σου λόγια! Τα αίτια είναι μέσα μας... πόσο δίκιο έχεις! Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  11. Πολυ τρυφερο κείμενο :)
    Καλό μας Σαββατοκύριακο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ΄σαι καλά Αριάδνη μου :) Καλό Σαββατοκύρικο! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  12. Μας συγκινησες καλη μου Ειρηνη ...
    Η ''βαρκα'' σου πολυ ιδιαιτερη,,
    Καλο Σκ.
    Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ Μαράκι μου! Καλό Σαββατοκύριακο!!! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  13. Γεια σου Ειρήνη. Αυτό είναι το ριζικό της χώρας μας και δεν δείχνουν να το συμμερίζονται πολλοί. Ανταυτού γίνονται σκληρόκαρδοι και θέλουν να ποδοπατήσουν κάθε άλλον ξεριζωμένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Χριστίνα. Το ριζικό της χώρας μας ή το στραβό μας το κεφάλι... Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  14. Είναι η πρώτη βαρκάδα που διαβάζω κι έλιωσα πραγματικά!
    Συγκινητική αφήγηση με αλήθειες τόσο επίκαιρες θα έλεγα, κι η παράσταση φαντάζομαι πόση συγκίνηση...! " σαν να ‘ξεραν πως εκεί στημένοι, θα αποτελούν κάποτε μια απόδειξη ζωής.." Ρίγος!
    Κι είμαστε πάλι Ειρήνη μου, στα ίχνη της προσφυγιάς, με άλλο τρόπο. Να είσαι καλά κοπέλα μου και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! Τα φιλιά μου!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σ΄ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου, για τα καλά σου λόγια! Να΄σαι καλά και να έχεις επίσης ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τρυφερό και αληθινό κείμενο που αγγίζει ψυχές...Αχ πόσο θα ήθελα να τη δω αυτή τη παράσταση. Συγκινήθηκα πάλι..
    Σε ευχαριστούμε Ειρήνη ! Σε φιλώ γλυκά:*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ΄ευχαριστώ Λίλια μου! Νά ΄σαι καλά γλυκιά μου! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  17. Έχω διαβάσει αλλά σίγουρα δε μπορώ να νιώσω ούτε στο ελάχιστο το συναίσθημα μέσα στην βάρκα.
    Δε μπορώ να φανταστώ τι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό τους βλέποντας τη βάρκα να απομακρύνεται.. Συγκινητική αφήγηση και μακάρι να ξανα ανέβει η παράσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανείς μας δεν μπορεί Ελεάνα μου, αν δεν το ΄χεις ζήσει, όλα είναι μόνο σκέψεις, λόγια, συγκίνηση.... Η παράσταση δεν θα ανεβεί ξανά, έκανε έναν μεγάλο κύκλο που έκλεισε, πάμε για άλλα :))) Σε φιλώ!

      Διαγραφή