Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Τα σπιτάκια μου

Τα παλαιά χρόνια, που ήμουν κοριτσάκι, μόλις έκλειναν τα σχολεία η μανούλα μου είχε δυο καημούς. Ο ένας να διαβάζω "εξωσχολικά" βιβλία και ο μεγάλος,να κεντάω! Το πρώτο μου κεντηματάκι ένα τετράγωνο μαξιλάρι. Από ΄κείνα με τον τεράστιο καμβά που κεντιόταν με βελόνα τρανή και μάλλινες κλωστές. Το κέντημα το μίσησα. Όσο η μαμά με πίεζε, τόσο εγώ τσινούσα. Το βιβλίο από την άλλη, το είχα περί πολλού. Δεν το βαρέθηκα ποτέ. Το πρώτο μου βιβλίο ως νήπιο ήταν "Η θεία Λένα" της Αντιγόνης Μεταξά. Στην αρχή μου το διάβαζε η μανούλα και αργότερα μόνη μου. Το είχα παραμάσχαλα συχνά πυκνά, με αποτέλεσμα να γίνει φύλλο και φτερό. Κλάμα εγώ, πάει το βιβλίο μου... Το 2001 κοντά στα Χριστούγεννα, χάζευα σε ένα βιβλιοπωλείο και ξαφνικά έπεσα πάνω στην επανέκδοση: "Η Θεία Λένα στα μικρά παιδιά"


Η χαρά μου απερίγραπτη! Φυσικά αγόρασα το βιβλίο που τόσο είχα αγαπήσει! Αγαπημένη μου ιστοριούλα: "Ο Ασπρούλης", ένα ζωηρό κουνελάκι που, αν και σκανδαλιάρικο, σκέφτονταν τι να κάνει για ευχαριστήσει την μανούλα του!!! Φυσικά έκανε δουλειές γιατί ήταν προκομμένο, το άτιμο!


Η μάνα όταν με έβλεπε να κουβαλώ βιβλία στο σπίτι μου έλεγε: Ναρκωτικά να έπαιρνες πιο φθηνά θα μας έβγαιναν... πάλι βιβλία αγόρασες;" Βέβαια εγώ τον εθισμό μου, τον είχα ήδη κατοχυρώσει από νωρίς: φαγητό!!! Τι να με κάνουν τα ναρκωτικά... Και ενώ συνέχισα να διαβάζω μανιωδώς, είχα ξεχάσει ότι υπάρχει και το εργόχειρο. Αυτή η φοβερή ασχολία που αποδεικνύει πως: "...είσαι άνθρωπος με ενδιαφέροντα, που δεν κυλιέται από καναπέ σε καναπέ από την τεμπελιά και πάνω απ΄όλα σε κάνει ένα παιδί προκομμένο, σαν τον Ασπρούλη καλή του ώρα! Ώσπου μια χρονιά βρέθηκα στο Αγρίνιο για δουλειά. Χειμώνας, η πόλη έρημη. Τουλάχιστον τα βράδια που εμείς θέλαμε να βγούμε για ένα ποτό. Η μέρα μας άρχιζε νωρίς και η εργασία και χαρά τέλειωνε κατά τη μία το μεσημέρι, μετά από διπλή παιδική παράσταση. Πως να γεμίσεις την υπόλοιπη μέρα. Έτσι λοιπόν μια μέρα βγήκα στην αγορά και εντελώς ανεξήγητα, αγόρασα ένα ζευγάρι βελόνες και μαλλάκια. Οι επόμενοι μήνες πέρασαν με μπόλικη διασκέδαση. Αφού γνωρίσαμε ανθρώπους και την πόλη καλύτερα. Στο σπίτι δεν μαζευόμασταν... δεν αποτελείωσα ποτέ ένα κασκόλ που είχα αρχίσει εκεί! Αλλά η αρχή είχε γίνει. Άρχισα να ξεθάβω και να αγοράζω βελόνες, βελονάκια, νήματα, καμβάδες... Επιτέλους γύρισα στον σωστό δρόμο! Της άξιας γυναίκας! Ευτυχώς δηλαδή, γιατί πολλές φορές με έσωσε το εργόχειρο, από δημιουργικό θάνατο. Ξεσπάω μ΄ αυτό. Εν τω μεταξύ, όπως θα διαπιστώσετε, σας το πάω μέσω Λαμίας για να σας δείξω ένα κέντημα που τελείωσα!


 Μου αρέσουν πολύ τα σπιτάκια. Αυτά που φτιάχνουν τα παιδιά στις ζωγραφιές τους


Αλλά και αυτά που χαζεύω στις φωτογραφίες. Σπίτια στην σειρά, όπως αυτά στην Νορβηγία.


Όταν λοιπόν βρήκα αυτό το σχέδιο σ΄ένα περιοδικό, αποφάσισα πως θα το κάνω. Δεν ήξερα πως θα το χρησιμοποιούσα, απλώς μου άρεσε.


Σήμερα πρωί πρωί με ήρθε η έμπνευσις! Θα το κρεμάσω!


Και ιδού! Είμαι πολύ ικανοποιημένη, μόνο και μόνο που έγινε μια μικρή αλλαγή. Έστω, στον τοίχο!


Το κοιτάζω απέναντι και αναφωνώ "Φτου σου χρυσοχέρα μου, τα ασιδέρωτα είναι στοίβα, αλλά εσύ είσαι καλλιτέχνης... της κλωστής."
Σας γλυκοφιλώ
Ειρήνη

48 σχόλια:

  1. Ειρηνη μπραβο σου! Εργο τεχνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειρήνη μου είναι πάρα πολύ όμορφο!
    Μπράβο σου που το τελείωσες είναι πολύ όμορφο και μπράβο σου που ασχολείσαι, εγώ δεν το μπορώ με τίποτα!
    Βιβλία βιβλία και πάλι βιβλία!!!
    Αν βάλεις να σιδερώσεις να σου στείλω και τα δικά μου που τα κοιτάω και με κοιτάνε μια βδομάδα τώρα;;;
    Χαχαχαχαχα!!!
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ Ελενάκι μου! Το σίδερο το κάνω ευχάριστα! Αλλά έχω μια βαρεμάρα γενική, από τότε που γύρισα από Θεσσαλονίκη... Οπότε αν μου ρθει και το πιάσω, στείλε μου και τα δικά σου ευχαρίστως :)) Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  3. ως βιβλιοφάγος κι εγώ.. σε συγχαίρω Ειρηνάκι μου!!! Κι εγώ έτσι με το κέντημα.. Ακόμα να τελειώσω ένα τραπεζομαντηλάκι που έχω... Που θα πάει.. καποια στιγμή θα έρθει και η ώρα του.. Τα σπιτάκια σου υπέροχα.. Και κρεμασμένα δείχνουν ακόμα πιο όμορφα!!! Ασε λοιπόν τα ασιδέρωτα και πιασε το κεντηματάκι..χεχεχε φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ ευχαριστώ Ελπίδα μου! Ομοιοπαθούσα κι εσύ :)))) άστο να κάθεται, έτσι κι αλλιώς φτιάχνεις τόσο όμορφα πράγματα για τον γιόκα σου! Προέχει η ψυχαγωγία του, αργείς να τον προικίσεις :)))) Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Το πόσο μου αρέσουν τα κεντήματα στον τοίχο! Σε αντίθεση με το πλέξιμο που δεν ξεκινάω κάτι αν δεν τελειώσω αυτό που έχω ήδη με το κέντημα γίνεται χαμός...έχω τρία που τα δουλεύω εναλλάξ! Τελικά όλες με μαξιλαράκια ξεκινήσαμε!! Πολύ όμορφα τα σπιτάκια σου! Μπράβο σου!! Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ πάλι Νίκη μου, όλα εναλλάξ τα δουλεύω :))) Τα μαξιλαράκια τοπ!!! Σ΄ευχαριστώ κοριτσάκι μου! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Υπέροχα τα σπιτάκια σου!!!
    Κι εγώ στον τοίχο θα τα έβαζα....
    Λάτρεψα τα χρώματα που χρησιμοποίησες...! Τέλεια!
    ////\\\\
    /////\\\\\
    | ♥ |
    | |
    | [] |
    ****************Πολλά φιλιά...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...Aλλιώς φαινόταν το σπιτάκι που σου έφτιαξα..(σνιφ!)

      Διαγραφή
    2. Χαίρομαι που σου άρεσαν Αννιώ μου! Σ΄ευχαριστώ! Μην κλαις, να σαι καλά για την πρόθεση :))) Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  6. Την ίδια μάνα έχουμε, βρε παιδί, ή βγαίναν κλωνοποιημένες τότες ;;; Κι εμένα τα ίδια !!! Και για το κέντημα και για τα βιβλία (εγώ είχα φάει και σφαλιάρα μια φορά επειδή διάβαζα συνέχεια, λέει ! Άβυσσος !!!) Από εκείνα τα μαξιλαράκια με την τρανή την κλωστή έχω κεντήσει ουκ ολίγα !!! Με το ζόρι, φυσικά !!!

    Πολύ όμορφα τα σπιτάκια σου και ταίριαξαν πολύ στον τοίχο !!!

    Αλλά να σε πω το δικό μου το ανδραγάθημα να γελάσεις ;;; Πριν 10 (ναι, καλά διάβασες ... Δέκα !) χρόνια, όταν είχε αρχίσει να χτυπάει άγρια το βιολογικό μου ρολόι και το μοναδικό μου ερώτημα ήταν "Εγώ πότε θα γίνω μάνα ;;;" έμεινε έγγυος μια φίλη και συνάδελφος. Θες οι ορμόνες, θες δενξερωγωτί, όταν μου το είπε πήγα κι αγόρασα ένα κέντημα για το παιδικό δωμάτιο, να το κεντήσω και να της το κάνω δώρο όταν με το καλό γεννούσε (είχα 6-7 μήνες να το τελιώσω ... τι διάλο ;;;). Να μην στα πολυλογώ, φυσικά δεν το τελείωσα και 2-3 μήνες αφού γέννησε η φίλη μου (και αφού πήγα άλλο δώρο στο μωρό) κρατούσα κι εγώ στα χέρια μου το πολυπόθητο πρώτο μου θετικό τεστ εγγυμοσύνης. Πάρτι οι ορμόνες πάλι, ξανάρχισα το κέντημα εγώ σκεφτόμενη ότι θα το βάλω στο δωμάτιο του παιδού μου ! Τζίφος !!! 4 χρόνια μετά το ξανάπιασα - και καλά - για να το τελειώσω για τον Ορέστη. Ακόμα στην σακούλα είναι !!!

    Η μάνα μου με κοροϊδεύει και με λέει ότι ίσως να προλάβω να το δωρίσω στα εγγόνια μου !!! Χαχαχαχαχαχαχαχααα !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ ναι, αυτές μια κοψιά όλες!!! Καλά η ιστορία του άτυχου κεντήματος, κορυφαία :)))))) Ίσως εν προκειμένω η μάνα να έχει δίκιο χαχαχαχαχα!!! Εγώ πάντως θα σου ευχηθώ, να δεις το σπίτι σου να γεμίζει εγγόνια κι ας μην δουν την βελονιά σου ούτε ζωγραφιστή!!! Σ΄ευχαριστώ Αγγελικούλα μου! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  7. Πολύ όμορφα τα σπιτάκια και η κορνίζα τους ταίριαξε τέλεια!! Πολλά μπράβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου! Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  8. υπεροχα τα σπιτακια σου Ειρηνη μου!
    δινουν χαρα και ευτυχια!

    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Κική μου! Σ΄ευχαριστώ! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Απίστευτα απολαυστική η ανάρτηση σου , Ειρήνη μου !!! Γέλασα πολύ !!!!
    Τα σπιτάκια σου ΥΠΕΡΟΧΑ !!!!!!
    Έχω κι εγώ ιδιαίτερη αγάπη στα σπιτάκια κι έχω κεντήσει σταυροβελονιά δύο κάδρα με σπίτια -είχα βρει τα σχέδια σε ένα burda για κέντημα - θα τα φωτογραφήσω για μελλοντική μου ανάρτηση.
    Πολλά φιλιά !!!!
    Νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ, Νίκη μου :)) Α ωραία, να μας δείξεις και τα δικά σου σπίτια! Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  10. Ωωωω μα ειναι πανεμορφο ! Και μου φαινεται και πολυ δυσκολο να φτιαχτει!
    Μπραβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου! Μπα δεν είναι δύσκολο, θέλει λίγη υπομονή. Και μη νομίζεις, ούτε εγώ την διαθέτω πάντα :)) Φιλάκια!

      Διαγραφή
  11. Γεια σου Ειρήνη με τις ομορφιές σου!!!
    Δύσκολο το μονοπάτι του δημιουργικού ανθρώπου... αλλά πιο δύσκολο το μονοπάτι του εθισμένου στο φαγητό:-)
    Έχω πολύ καιρό να διαβάσω με έκανες να το νοσταλγήσω με την ανάρτηση σου και δυστυχώς δεν πάω τα ebook καθόλου και εδώ που είμαι μόνο σε αυτά έχω πρόσβαση.
    Το εργόχειρο σου δείχνει πολύ όμορφο και σίγουρα στόλισε τον τοίχο μια χαρά!
    Άσε τα ρούχα στοίβα δεν πειράζει. Ρούχα είναι δεν θα πάθουν τίποτα!
    Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα με νιώθεις Σοφία μου :))))) Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά και ενθαρρυντικά σου λόγια!!! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα Ειρήνη μου! Απόλαυσα για άλλη μια φορά την ανάρτηση σου και θαύμασα το εργόχειρο σου! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ, Λίλια μου! Να ΄σαι καλά! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  13. Και το κορνιζάρισες τόσο όμορφα!!! Το ανέδειξες !
    Μπράβο σου Ειρήνη μου! Η υπέρτατη χαρά είναι για μένα η χαρά της δημιουργίας ( μαζί με τη χαρά της προσφοράς!!!)
    Σε φιλώ ξέροντας πως νιώθεις :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την κορνίζα την έχω εκεί χρόνια και την ανανεώνω κατά καιρούς. Αυτή όμως την φορά, χάρηκα την αλλαγή της περισσότερο, γιατί έβαλα κι εγώ το χεράκι μου :)))) Χαίρομαι που καταλαβαινόμαστε Αριστέα μου!!! Σ΄ευχαριστώ πολύ! Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  14. Νομίζω πως έκανες τη μαμά σου πολύ ευτυχισμένη!!! :)) Όταν λέμε Θεια Λένα εννοούμε τη παλιά Θεία Λένα του ραδιοφώνου? Και εγώ το προσπάθησα αλλά δε με πήγε!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα μην το λες... είναι αυτή μια αχάριστη :))))) μπορεί να το δει και να μου πει "αχ βρε κορίτσι μου, σε τι τζίτζιλι μίτζιλι χάνεις τον χρόνο σου, κάνε ένα εργόχειρο της προκοπής" !!!! Ναιαιαι αυτή η θεία Λένα, την ξέρεις; Προσπάθησες με το κέντημα εννοείς; Ε δεν χάθηκε ο κόσμος, κάνεις άλλα που σ΄αρέσουν :))))

      Διαγραφή
  15. Αυτές οι μικρές αλλαγές όμως, όταν είναι τόσο πετυχημένες όπως η δική σου μας δίνουν μεγάλη χαρά. Και σε εμάς και στους γύρω μας. Πόσο χαίρομαι να σε διαβάζω Ειρήνη! Και νομίζω πως θα χαρεί πολύς κόσμος μαζί μου, αν περάσεις από το crocheters-gr να μας πεις και την ιστορία σου με το βελονάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ, Δήμητρα!!! Θα περάσω λοιπόν, μόνο θέλω λίγο χρόνο! Διότι τέτοια ιστορία, πως να αποτυπωθεί στα γρήγορα :))))) Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  16. Μπραβο, πανεμορφο ειναι! Με τα ασιδερωτα εχουμε ολοι θεμα, μην αγχωνεσαι!
    Εγω οταν επιτελους τα σιδερωνω, ο αντρας μου μου λεει: Τι εγινε; Σαν να μεγαλωσε η κρεβατοκαμαρα...

    Καλη βδομαδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα σαν να μεγάλωσε η κρεβατοκάμαρα... έγραψε η ατάκα του συζύγου! :)) Σ΄ευχαριστώ πολύ Εύη μου! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  17. Πανέμορφο το πανώ με τα σπιτάκια!!!! Υπέροχο το βιβλίο της Θείας Λένας... εγώ το είχα στην παλιά του έκδοση γιατί το χρησιμοποιούσε η μαμά μου στο νηπιαγωγείο για να διαβάζει στα μικρά παραμύθια!!!
    Όσο για τα ασιδέρωτα... πωπωωω σιχαίνομαι το σίδερο!!!
    Καλημέρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ Κική μου! Πάντα ήθελα πίσω το βιβλίο των παιδικών μου χρόνων, αλλά είμαι ευχαριστημένη που το ξαναβρήκα έστω και σε επανέκδοση :)) Πονεμένη ιστορία τα ασιδέρωτα :)))) Σε φιλώ!

      Διαγραφή
  18. Εύγε χρυσοχέρα μου! Εμένα την άχρηστη ποιός θα με μάθει να πλέκω? Και ποιός θα μου σιδερώσει κι εμένα που βαριέμαι η αφιλότιμη? Έτσι ακριβώς τα λατρεύω τα σπιτάκια, όπως τα έκανες. Στον τοίχο τα κεντητά δε μου πολύ αρέσουν αλλά αυτό είναι πολύ ωραίο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα βρε μην στεναχωριέσαι κι εμένα ο youtube μου έμαθε!!! Τα ρούχα στείλε μου τα κατά δω, θα στα κάνω χαρτί :)))) Καλά κι εγώ μικρή είχα κεντήσει για τοίχο κάτι αριστουργήματα, βλπ "η κόρη στον αγρό", "ο γέρος με το τσιμπούκι", "η μαρκησία και ο παρατρεχάμενος της", που δεν θα τα κορνιζάριζα! Αλλά τα σπιτάκια τα λάτρεψα! Σ΄ευχαριστώ πολύ κορίτσι! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  19. Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΟ ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ ΕΙΡΗΝΑΡΑ ΜΟΥ :)))
    Τα παλαιά χρόνια, που ήμουν κοριτσάκι, μόλις έκλειναν τα σχολεία, μαζί με τα εξωσχολικά που τα διάβαζα με τις ντάνες (ως τα τώρα, ευτυχώς) κεντούσα κιόλας σαν την παλαβή, χωρίς να με προτρέπει κανένας! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Αχαχα! Γλυκό φιλί σε όλους ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ααααα εσύ μαζόχα πουλάκι μου :)))) Τώρα να φανταστώ κεντάς, αποκλειστικά, γραπτώς!!! Σ΄ευχαριστώ Πέτρα μου! Πολλά γλυκά φιλιά, Ει.+Λι. ;)

      Διαγραφή
    2. Αχαχαχα!
      Ει.+Λι=Love!! Καλημερούδια σας :))

      Διαγραφή
  20. Καλησπέρα Ειρήνη χρυσοχέρα, με το χιούμορ και τη σπιρτάδα σου!
    Νομίζω τα σπιτάκια σου δεν θα μπορούσαν να αναδειχτούν καλύτερα παρά μόνον έτσι, σε κάδρο!
    Και είναι πενέμορφα τα ατιμούλια!

    Φιλάκια!
    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :))))) Σ΄ευχαριστώ Ζαμπία μου γλυκιά!!! Πολλά πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  21. Από δω το έφερες μέσω Λαμίας το πήγες τελικά μάθαμε ότι πρόκειται για αυτά τα όμορφα σπιτάκια που με τα χεράκια σου έφτιαξες . Και να σου πω φιλενάδα τα αγάπησα πολύ!!!
    Φιλί μεγάλο σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Νάτα, νάτααααα...... Εγώ ξέρω την παροιμία που λέει, "οπου ακαμάτρα και τρελλή, εχει την τύχη την καλή!"... οπότε...
    μάθαμε απο τα γεννοφάσκια μας.. τώρα τα παράτησα, τώρα τα ξαναπιάνω, τώρα τα βαριέμαι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα εμείς λέμε "η ποτάνα κι η χαζή έχουν την τύχη την καλή" Κι εγώ τα πιάνω, τ΄αφήνω... Ας έπαιζα φουλ κάθε σεζόν και θα σού ΄λεγα αν με ξανάβλεπε βελόνα, βελονάκι και τα συναφή! Σε φιλώ σταυρωτά!!!

      Διαγραφή
  23. Α κι εγώ όταν ήμουν μικρή μου άρεζε πολύ να κεντάω, αλλά τώρα ξέχασα τελείως τη διαδικασία. Μόνο με τη γιαγιά μου όταν ήμουν κεντούσα. Πολύ όμορφο το δικό σου με τα σπιτάκια!!
    Φιλάκι Ειρήνη μου *

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σ΄ άρεσε κοριτσάκι! Όλες, εντέλει, έχουμε μια προϊστορία με το κέντημα :))) Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή